Kapkara günden yepyeni bir yaşam çıkardı

Aykut YILMAZ/ANKARA

Antalya'nın Manavgat İlçesi’nde yaşayan Zeliha Acar, ailesinin önerisiyle 16 yıl önce Ali G. ile evlenerek İstanbul’a yerleşti. Çift, 4 yıl sonra Antalya’ya taşındı. Genç kadın gündelik işlerde çalışıp para kazanırken, kocasının çalışmaması nedeniyle, çift arasında sorunlar başladı. 9 Eylül 2009 akşamı Zeliha Acar, eşine, “Ya sorumluluğunu bilirsin ya da benden bu kadar” dedi. Ali G., sabaha karşı mutfağa girip bir tencere yağı ısıttı ve henüz uykuda olan Zeliha Acar’ın üzerine döktü. Yüzünün yarısı yorgan ile örtülü olan Acar, acı ve çığlık içinde koşarak kendini sokağa attı. Komşuları tarafından hastaneye kaldırılan kadın, hemen tedaviye alındı. Yüzünde ve kollarında yanık oluşan kadına doktorlar, “Biraz geç getirilseydin, böbreklerini kaybedebilirdin” dedi.

HER ŞEYE SIFIRDAN BAŞLADI

Yanık ünitesinde yaklaşık 21 gün kaldı. Tedavisi sırasında, 8 ve 9 yaşlarındaki 2 evladını Çocuk Esirgeme Kurumu’na bıraktı. Hastaneden çıktıktan sonra yapayalnız sokakta kalan Acar, kendine sıfırdan bir hayat kurdu. Bugün o günleri anlatırken, “Yüzünüz yarım yanık, insan içine çıkamıyorsunuz. İyileşinceye kadar sokakta yüzümü kapatarak dolaştım. Ya ölecektim ya hayatı yaşayacaktım. Yaşamanın yolu benden geçiyordu. Yapmam gerekeni yaptım” diyor. Bir arkadaşının desteğiyle servisle işçi taşımaya başlayan Acar, maddi durumunu düzeltince yuvadaki çocuklarını 3.5 yıl sonra yeniden yanına aldı. 2012’den 2014’e kadar oto yıkamacılığı yaptı. Ardından kahve satan uluslararası bir fimanın ana bayiliğini aldı. Bugün bir işkadını... Vücudunun çeşitli bölgelerinde halen o kara günden kalma yanık izlerini taşısa da çocukları için geçmişe perde çekti. Kepez İlçesi’nde kirada oturan 44 yaşındaki Zeliha Acar, “mutluluk yüzü görmediği” günlere inat, şimdi çocuklarıyla mutluğun keyfini sürüyor.

‘SONUNDA ÇAREYİ KENDİMDE BULDUM’

Acar, 8 Mart Dünya Kadınlar Günü’nde, Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın davetlisi olarak Cumhurbaşkanlığı Külliyesi’ndeki resepsiyona katılacak. Son sözü, hem devlete hem şiddet gören kadınlara: “Benim hayattan 6 yılım gitti. Eski eşimse, beni öldürme teşebbüsüne karşılık sadece 5 yıl hapis cezası aldı, 3.5 yıl yatıp çıktı. Bu kabul edilemez. Benim bir kızım var. Yarın o da şiddete maruz kalabilir. Devletin bu konudaki kanunları daha katı olmalı. Benim için en güzeli yüzümde yanık izlerinin kalmaması ve çocuklarıma yeniden kavuşmak oldu. Eylülün 9’unda öldüm, 21 gün sonra yüzümün iyileştiği 30 Eylül benim ikinci doğum günüm oldu. 2 çocuğum vardı. Hayatta benden başka hiç kimseleri yoktu. Onlar için ayakta durdum. Şiddet gören kadınlara sesleniyorum. Hayatına son vermek zayıfların işi. Bir çare arıyorsanız, çare sizsiniz. Battığım dönemlerim oldu ama hep kendimi topladım. Çareyi kendimde buldum.”