"Münir Özkul, mahalledeki herkesin amcası, ailemizin babasıydı"

“Hababam Sınıfı”nın Mahmut Hocası’ydı o... Lise müdürü olarak sadece disiplini, otoriteyi değil, şefkati ve anlayışı da temsil ederdi. Gerektiğinde öğrenciyi sahiplenir, idare etmesini bilirdi. Hababam Sınıfı’nın bütün haytalarının ona büyük saygı duyması boşuna değildi. Mahmut Hoca adaletli, vicdanlı ve merhametliydi. 1960’lı ve 1970’li yıllardaki Yeşilçam filmlerinde oynadığı aile babalarının ortak özelliği de buydu...

Münir Özkul, canlandırdığı karakterlerle maddi değerlerin yükselişe geçtiği bir toplumda manevi değerleri temsil etmiş; alnının teriyle ekmeğini kazanan, şerefi gururuyla yaşayan insanların simgesi olmuştu... Münir Özkul, mahalledeki herkesin amcası, ailemizin babasıydı. Mütevazi, dürüst ve içtendi. Her zaman güvenebileceğimiz, başımızı omzumuza yaslayacağımız babacan biriydi. Birçok sinema efsanesinin başına geldiği gibi bir noktadan sonra onu oynadığı karakterlerden ayırt edemez hale geldik. Hepimizin ‘Münir Baba’sı oldu... Bir hayal dünyasında bile olsa, özlediğimiz, eksikliğini çektiğimiz değerleri onunla yaşadık. İçimizdeki karanlığı onunla aydınlattık.

Oyuncu Münir Özkul’la, beyazperdede canlandırdığı karakterler arasındaki sınırların belirsizliği, onun büyük bir aktör olduğunun açık kanıtıdır. Bütün oyuncular kâğıt üzerindeki karakterlere hayat verir. Özkul, gibi bazı oyuncular ise onları ölümsüzleştirir, bir ülkenin toplumsal hafızasına nakşeder... Münir Özkul, Türk tiyatro sahnelerinin de efsane ismiydi. Genç yaşta içine düşen sahne aşkı yıllarca sürdü. Geleneksel Türk Tiyatrosu’nun, ortaoyunu ve tuluatın ustasıydı. İsmail Dümbüllü, Kel Hasan’dan aldığı o simgesel kavuğu Münir Özkul’a devretmişti. Kavuk, onun Türk tiyatrosu geleneğinin yaşayan en büyük ustası olduğunun bir göstergesiydi. Münir Özkul, Batı tarzı tiyatro ve oyunculuk tekniklerinde de ustaydı.

Onu tiyatro sahnesinde seyretmiş olmak benim için hep bir ayrıcalık olarak kalacak. Sinemada olduğu gibi sahnelerde de hem komedi hem dram oynadı. Özellikle, Haldun Taner’in klasikleşmiş oyunu “Sersem Kocanın Kurnaz Karısı”ndaki Fasulyeciyan rolünün tiyatromuz için ayrı bir yeri vardır. Türk tiyatro tarihinin üç farklı dönemini anlatan, geçmişin ustalarına selam gönderen oyunun finalinde Fasulyeciyan’ın bir tiradı vardır. Münir Özkul, “Ve perde...” diye biten o tiradı ölümsüzleştirmiş, birçok kuşak için tiyatro aşkının simgesi haline getirmiştir. Münir Özkul, bizi aynı duyguda birleştiren bir efsane olarak hafızalarımızda hep yaşayacak...