Potada 24 yıl sonra 'beyin fırtınası'

Basketbol Federasyonu’nun Sapanca’da düzenlediği arama konferansı bir değil, birçok açıdan hedeflenenin de ötesinde faydalı ve verimli bir organizasyon oldu. Öncelikle TBF Başkanı Harun Erdenay’ın, kendisine muhalif olan ya da camianın bir şekilde dışlanmış ‘küskün’ isimlerini de bu konferans vasıtasıyla kucaklaması güzeldi. Her yönüyle son derece medeni bir ortamda ve tüm katılımcıların, yoğun programa karşın ellerinden geldiğince katkı vermeye çalıştığı bir ‘beyin fırtınası’ yaşandı. Sonuç itibarıyla da hem camia tekrar kenetlenmiş oldu hem de tam 24 yıl aradan sonra geç de olsa basketbolun güncel sorunları bir bir masaya yatırıldı, çareler arandı ve en önemlisi de ‘ortak akıl’ ortaya çıktı.

Ana tema, 18-22 yaş arası gençlerin nasıl olup da yığınla yabancı oyuncu arasında süre alacağıydı. Milli Takım’ın da geleceğine dair kaygılar göz önüne alındığında ilk etapta çözülmesi gereken sorun bu gibi görünse de, konuştukça ortaya en az bunun kadar can alıcı ve yine direkt olmasa da dolaylı yoldan bununla bağlantılı sıkıntıların önümüzde “dağ gibi” durduğunu gözlemledik. Nedir bu sorunlar? Kalem kalem ele alacak olursak konu başlıklarını 7 ana maddede sıralayabiliriz:

1) AİLE, ANTRENÖR, KULÜP İLIŞKİSİNİN ZAYIFLIĞI

Altyapılarda büyük başarı elde eden genç oyuncuların bunu yukarıya taşıyamamalarının nedenleri tartışıldı. Oyuncuların ve ailelerin genç yaşlarda menajerler tarafından yanlış yönlendirilip yüksek rakamlı kontratlarla gelişimi değil parayı tercih etmeleri en çok gündeme getirilen noktaydı ki bunda herkes çok haklıydı. Bu konuda aile, kulüp ve menajerlerin planlı hareket etmesi, oyuncuların hak ettiğinden fazla kontratlar almaması, bunların yaş kategorilerine göre ‘sınırlandırılması’ konusunda görüş birliğine varıldı.

2) MENAJERLİK MÜESSESESİ

Menajerlik müessesesinin geçmişte ve günümüzde özellikle genç sporcular başta olmak üzere Türk basketboluna en büyük zararı verdiği görüşü ağırlık kazansa da, menajerliğin yok sayılamayacağı gerçeğinden hareketle onlarla işbirliğine gidilerek zararın asgariye indirgenmesi hedeflendi. Her yabancı menajere bir Türk menajerle çalışma zorunluluğu getirilmesine ve de tüm bunların yönetmeliklerle bir düzene sokulmasına karar verildi.

3) SPORCU EĞİTİMİ

Belki de toplantının en ‘ütopik’ ama can alıcı tartışma konusu ise sporcu eğitimiydi. Spor ile eğitimin, ABD başta olmak üzere dünyanın gelişmiş ülkelerinde olduğu gibi ‘bir arada’ yürümesi için devlet mekanizmalarının harekete geçirilmesi fikri alkışlarla kabul gördü. Ancak bu fikre alkış tutarken, ‘devşirme ordusuyla’ gittiğimiz olimpiyatlarda yaşanan hayal kırıklıklarına karşın bu hayalin gerçeğe dönüşmesinin uzun vadede bile ne kadar zor olduğunun bilincindeydik. Yine de TBF’den bu konuda Spor ve Milli Eğitim Bakanlığı’nın kapısını aşındırma sözü alındı. Kısa vadede ise genç basketbolcularımızın eğitim ile sporu bir arada yapabilecekleri ortamın oluşması (basketbol liseleri) konusu ağırlık kazandı.

4) ANTRENÖR EĞİTİMİ

Antrenörlerin, özellikle de altyapıda görev yapanların özenle seçilmesi ve bu görevi yerine getirebilmek için belli kriterleri yerine getirmiş olması, yani ‘donanımlı’ olması konusunda görüş birliğine varıldı. Gençleri eğitecek olan bu antrenörlerin pedagoji eğitimi almış olmasının gerekliliği üzerinde duruldu. Yine A takım düzeyinde de asistan coachlara vurgu yapılırken, kulüplerin özellikle gençler için ‘geliştirme coachu’ bulundurması konusunda da gerekli girişimlerin yapılması talep edildi.

5) YABANCI OYUNCU FAZLALIĞI

Yabancı oyuncu konusu çalıştayın en tartışılan kısmıydı. 6+2 kuralının, Türk oyuncuların önünü kestiği gerçeğinden yola çıkan birçok isim, yabancı sayısının radikal biçimde azaltılmasını talep ederken, bir kesim de yabancı sayısının artmasıyla ligin yükselen kalitesi ve Avrupa’da artan başarı grafiğine dikkat çektiler. İki tarafın da haklı gerekçeleri olan bu konu en çok tartışmanın yaşandığı konu olarak da dikkat çekti. Ve bu bağlamda 4+1 kuralının işlerliğe konması ve aynı zamanda kadroda yine 8 yabancı bulundurulması fikri ortaya atıldı. Açıkçası mantıklı çözüm de buydu.

6) KULÜPLERE MAKYAJ

Basketbol ligimiz Avrupa’nın en iyisi... Kulüplerimiz işleyiş açısından profesyonel. Ancak yapı olarak ne yazık ki hala ‘atıl’ durumdalar. Bu açıdan kulüplerin mali yapılarının düzenlenmesi, bütçelerinin standardize edilmesi ve denetime tabi tutulması gerçeği kaçınılmaz. STBL ve TBL’deki kulüplerin anonim şirkete dönüşmeleri ve organizasyon anlamında profesyonelleşmesi gerekiyor. Pazarlama, reklam, medya, halkla ilişkiler gibi departmanların olması ve buralarda donanımlı kişilerin görev yapması şart. TBF’nin Spor Bakanlığı’na bu yönde bir başvurusu olacağının müjdesi de verildi. 2018-19’da her kulübün bu statüye kavuşmuş olması gerekecek.

7) SİSTEM VE UZUN DÖNEM

Kulüplerin başarısının mı yoksa Milli Takımlar’ın başarısının mı daha önemli olduğu sorusu karşılık buldu. Ancak sonuçta her iki unsurun da kendi çapında büyük önem taşıdığı ortada. Bu bağlamda kulüpleri de mağdur etmeden ancak Milli Takımlar’ın da önünü açacak şekilde bir ‘Master Plan’ hazırlanması kararlaştırıldı. Bu ‘Master Plan’ doğrultusunda oluşacak Milli Takım teknik ekibinin oyun ve takım odaklı yapıdan oyuncu odaklı yapıya geçmesi ve oyuncu havuzunun genişletilmesi öngörülüyor.

ATAMAN’DAN JET MÜDAHALE!

Sapanca’daki çalıştayda ilginç diyaloglar da yaşandı. Bunlardan birinde söz alan deneyimli antrenör ve yorumcu Murat Didin’in, “Akıllarda geçen sezondan ne kaldı? Fenerbahçe’nin Euroleague’de Final-Four oynaması” sözleri üzerine ayağa kalkan Galatasaray coachu Ergin Ataman, Didin’e “Bunu kabul etmiyorum. Biz de Eurocup’ta şampiyon olduk. Şampiyonluk mu hatırlanır, final mi?” diye çıkıştı.

HABERTÜRK SPOR | GÖKHAN TÜRE | HABER ANALİZ