Peki biz 4-4-2’ye hazır mıyız?

F.Bahçe teknik direktörü Vitor Pereira ısrarla, “Diziliş önemli değil, önemli olan mantalite” dese de takımını 4-4-2 ya da 4-1-4-1 dizilimiyle sahaya sürüyor. Shakhtar maçının ardından da hemen her spor yorumcusu “4-4-2 ile olmaz” minvalinde yorumlar yaptılar.

Evet; bana göre en az 1, kimine göre 3 transfere daha ihtiyaç var. Evet, Pereira aynı dizilimle takımı hazırlamaya çalışıyor ve henüz vakti var. Takım henüz hazır değil. Peki bizler; biz spor yazarları acaba 4-4-2’ye hazır mıyız?

Acaba Türk teknik adamlara gösterdiğimiz toleransı Portekizli’ye gösterebiliyor muyuz? Çünkü “Fenerbahçe bu sistemle oynayacaksa ...... sayıda oyuncu almalı. Bu oyuncular ...... mevkiilerinde olmalı” demek bir yorumdur. Ama kafadan “Bu sistemle olmaz”, “Bu hocayla olmaz” demek açıkça önyargıdır, Türk olmayan teknik adama negatif bakmaktır.

Fatih Terim, uzun bir aradan sonra G.Saray’a dönüşünde 4-4-2 ile şampiyon oldu. Evet, onun 4-4-2’si kanat oyuncuları da iç oynayan Çolak ve Engin idi. Ama dizilim 4-4-2’ydi. Aslında Fenerbahçe çok uzun yıllar 4-4-1-1 oynadı. Sondan önceki 1, Alex’ti. Ve aslında Alex daha çok bir 9.5 numaraydı. İçe katedip iç oyuncusu gibi oynayan, gerektiğinde forveti üçleyen Deivid sağ kanatta iken sol kanatta gerçek bir winger olan Uğur oynarken tarihin en başarılı Avrupa sonuçları elde edildi. Eimizdeki başarıya ulaşmış yakın tarih 4-4-2’leri bunlar. Dolayısıyla Pereira’nın elinde 3 çok iyi santrforu varken 4-4-2’yi benimsemesini destekliyorum. Her takım 4-2-3-1’e, her takım 4-3-3’e mahkum değil. Ama bizler, biz spor yazarları da dahil hemen herkes “kalabalık orta alan”; 3’ten az olmaması gereken merkez oyuncu sayısı” gibi kalıplara o kadar çok alıştık ki, “Hayır, merkezi 2 kişiyle tutabilirim” diyen Pereira’yı ağır eleştirebiliyoruz. Bana göre 2 kanat (winger), 2 santraforlu sistem bizim düşünce kalıplarımızı, sabit fikirlerimizi de yıkmaya yol açabilir. O nedenle her ne kadar kendisi “Diziliş önemli değil” dese de Pereira’nın 4-4-2 dizilişini devam ettirmesini istiyorum. Haa “Bu diziliş ve önde baskı anlayışındaki takım, bu kadroyla olur mu?” diye sorarsanız; “Olmaz” derim. Kesin olarak merkez orta alana direkt oynayacak box to box bir ismin katılması gerektiğini, ardından hızlı ve çabuk bir stoper alınması gerektiğini eklerim. Pereira-Terraneo ve yönetimin bir takviye için çalıştığını da biliyorum. Ama artık ‘yana pas’, ‘alalım verelim’, ‘futbol bir kontrol pas oyunudur’, ‘kalabalık merkez’ gibi kalıplardan sıkılmış bir futbolsever olarak Pereira’nın gerekli takviyelerle birlikte bu mantalitesini kaybetmemesini diliyorum. Türk hocaları eleştirmekten yıllarca imtina eden yorumcuların da en azından ligin 6. haftasına kadar Pereira’ya zaman tanıması lazım.

MARİO GOMEZ, İLK GOLÜNÜ G.SARAY YÖNETİMİNE ATTI

Ne demişti Hamza Hamzaoğlu, “Mario Gomez, yıllık 5 milyon Euro istiyor; kulübü de 9 milyon Euro istiyor. Alamayız...”

Beşiktaş ne yaptı, Gomez’i bu yıllığına kiraladı. Senelik 3.5 milyon Euro’ya anlaştı. Fiorentina ile de 8 milyon Euro’ya anlaştılar. Ama burada Beşiktaş yönetimi şunu yaptı, “Benim başımda UEFA FFP belası var. Ben bu adam için bu yıl sana hiç para veremem. Ama seneye bir miktarı, sonraki seneye de diğer miktarı vereyim. Sen de bu yıl benden kiralık ücreti alma” dedi. Yani Gomez için bu yıl hariç 2 yıl içinde Beşiktaş kasasından 8 milyon Euro çıkacak. Ama UEFA baskısı bertaraf edilerek. Buna tam anlamıyla yönetim başarısı denir. Madem bu yıl ödeme sıkıntınız var, Fiorentina’yı 2 yıl sonra ödeme yapmaya ikna etmek başarıdır. Ha şimdi, ha 2 yıl sonra oyuncuya bonservis ödemesi yapmak arasında UEFA FFP baskısını atlatma becerisi vardır. Bu anlamda aynı sıkıntıları yaşayan iki kulüp arasında Beşiktaş yönetimi Mario Gomez ile G.Saray yönetimine ilk golü atmıştır.

BİRAZ İZİN...

Tüm yaz köşemiz açıktı. Lig öncesi enerji depolamam lazım. Haftaya Haber Köşkü kapalı.