Sınır tanımayan kahkahalar
Sınır Tanımayan Doktorlar'ı, Sınır Tanımayan Mühendisler'i duymuşsunuzdur. Dünyanın neresinde dert varsa şifa olabilmek için yola çıkıyorlar. Bir de Sınır Tanımayan Palyaçolar var. Yoldalar. Çocukları eğlendirmek için!
Elif KEY/New YORK elifkey@cyh.com.tr
Ç ocukları ayırabilir misiniz birbirinden? Ayırmayın en iyisi. Nihayetinde hepsi gülmek, oyun oynamak ve bir an evvel büyümek ister. Hayaller kurarlar, büyüyünce uzaya gideceğini anlatır bazısı, bazısı doktor olup hasta anneannesine bakacağını anlatır. Lakin bazı çocuklar önce evlerinden, sonra da birdenbire içine düştükleri mücadele yüzünden başka çocuklardan fena halde ayrılır. Göçmen çocuklar, annelerinin babalarının yazgısında ne varsa onu yaşıyorken kendi topraklarını tanıyamadan başka topraklarda büyümeye çalışır, bir odası olmaz, çocukluklarının büyük bir kısmı bir çadırda geçer. Sınır Tanımayan Doktorlar’ı, Sınır Tanımayan Mühendisler’i duymuşsunuzdur. Dünyanın neresinde dert varsa, şifa olabilmek için yola çıkıyorlar. Bir de Sınır Tanımayan Palyaçolar var. Yoldalar. Çocukları eğlendirmek için!
GÖÇMEN ÇOCUKLAR GÖZ ARDI EDİLİYOR
İslamabad, Tahran, Erbil, Atina’da mülteci kamplarında yaşam süren binlerce çocuk var. Eğitim hayatlarına devam edemeyen, elektrik ve temiz suyun bile olmadığı yerlerde yaşayan çocuklar sadece biraz eğlenmek istiyor. Suriye, Irak ve Lübnan’da da çocuklar savaşın içinde büyüyor. Göçmen çocuklar kendi topraklarını tanıyamadan başka toprakların istenmeyen çocukları oluyorlar. Bu çocukları göz ardı etmeyen bir grup insan var: Sınır Tanımayan Palyaçolar. İlaç, yiyecek, içecek olmasa da başka bir şeyler taşıyorlar: Kahkahayı. Clowns Without Borders (Sınır Tanımayan Palyaçolar) Haiti’den Kamboçya’ya, Etiyopya’dan Filistin’e, dünyanın dört bir yanında mülteci kamplarında yaşayan veya yetim kalan çocuklara sınırsız eğlenmenin sırlarını veriyor. Aktivist palyaçolar geçtiğimiz hafta sonu Erbil’de Kürt çocuklarıyla beraberdi. Payasos Sin Fronteras’ın palyaçoları Xavi Arcos, Boris Ribas ve Samuel Rodriguez, 1993’ten bu yana neredeyse 100 ülke dolaşmış ve 4 milyon çocuğu güldürdüklerini anlatıyorlar. İlk gittikleri Hırvatistan’daki Veli-Joze Göçmen Kampı... Savaştan kaçan Bosnalı çocuklarla burada tanışıyorlar. Erbil’e gitmelerine yardımcı olan örgüt Birleşmiş Milletler Mülteciler Yüksek Komiserliği, zira palyaçoların güvenliğini ve orada barınmalarını da komiserlik sağlamış. Bugüne kadar Lübnan, Filistin, Kamerun, Sırbistan, Cezayir, Kosova, Etiyopya, Ürdün, Kolombiya’da dolaşmadık kamp bırakmamışlar.
‘DÜNYADA GÜLDÜRECEK ÇOK ÇOCUK VAR!’
Sınır Tanımayan Palyaçolar çocukları güldürmek için üniversal kodları kullandıklarını, yani birisinin akıllı, birisinin şaşkın rolüne çocukların çok güldüğünü anlatıyor. Bu arada ya aileler? “Dedeler, büyük anneler de muhakkak torunlarına eşlik ediyor, onlar da çocuklarla gelip seyredip çok eğleniyorlar” diye anlatıyor Samuel Rodriguez. Peki oralarda gördükleri ne? Ufak da olsa bir umut görüyorlar mı hayatları için yoksa umutsuzluk mu var? Rodriguez, göçmen kamplarının şiddetten ve adaletsizlikten kaçan insanlar için kurulmuş yerler olduğu halde göçmenlerin çok güçlü insanlar olduğunu ve hayata bağlılıklarını asla terk etmediklerini anlatıyor. Şimdi grup yakında yine yollara düşecek “Dünyada eğlendirecek çok çocuk var” diyorlar. Bu arada gönüllü olarak Sınır Tanımayan Palyaçolar’a katılabilirsiniz! Yeter ki güldürmeye niyetiniz olsun.
