Sokak basketbolunun şampiyon 4 kadını

NBA Global Games kapsamındaki “NBA 3X Streetball” adlı sokak basketbolu turnuvası için geçen hafta Londra’da Avrupa’nın şampiyon takımları bir araya geldi. Kadınlarda Türkiye “My Team”, turnuva öncesi sorularımızı yanıtladı

Alaz ZENGIN/ HT PAZAR

NBA Global Games kapsamındaki “NBA 3X Streetball”, her yıl Avrupa’nın bir ülkesinde düzenlenen bir sokak basketbolu turnuvası... Turnuvanın geçen yılki durağı Türkiye’ydi ve kadınlarda şampiyon “My Team” oldu. Bu yıl ise Londra’da turnuvanın çapı genişletildi ve bir Avrupa Şampiyonası’na dönüştü. Dolayısıyla, Zuhal Tümay, Neslihan Çelikdemir, Ecem Turhan ve Çağla Özyürekoğlu olmak üzere 4 kişiden oluşan My Team’in işi hiç kolay değil. Ayrıca, 4’ü de profesyonel basketbol oynamıyor. Biri akademisyen, biri eczacı... İçlerinden ikisi anne. Bir yandan gündelik hayatlarına devam ederken bir yandan da turnuvaya hazırlanıyorlar. Haftada bir gün antrenman yapan takımın antrenörü yine kendileri! Tek destekçileri ise Ali Ağaoğlu. Biz fotoğraf çekimini gerçekleştirirken takımı ziyarete gelen Ali Ağaoğlu, sporu her zaman desteklediğini ve destekleyeceğini belirtti. Türkiye dışında Rusya, İtalya, Fransa, Yunanistan ve İspanya’nın şampiyon takımlarının katıldığı turnuva, geçen hafta Milwaukee Bucks ve New York Knicks maçı öncesinde gerçekleşti. Londra’ya gitmeden önce ilk 3’te olacaklarını öngören My Team, Londra’dan 4.’üncü olarak döndü. Biz de takım Londra’ya gitmeden, antrenmanları öncesinde buluştuk, My Team ve turnuva hakkında konuştuk.

■ Turnuvaya ne zamandan beri katılıyorsunuz?

Zuhal Tümay: 2014 Haziran’ında turnuvanın İstanbul ayağına katıldık. Bursa, İzmir ve Ankara’dan sonra İstanbul’da Türkiye şampiyonası gerçekleşti ve orada şampiyon olduk.

■ Kaç takım katılmıştı?

Z.T.: İstanbul’da 8 takım arasından çıktık. Türkiye şampiyonasında da 2 takım vardı: İstanbul şampiyonu olarak biz ve Bursa’nın şampiyonu. Bursa’yı yenerek birinci olduk.

Neslihan Çelikdemir: Final maçı gibi oldu aslında İstanbul ayağı. Zaten diğer bölgelerin ekipleri çok güçlü değildi, İstanbul’a gelmediler bile.

■ Takım nasıl oluşturuldu? Önceden tanışıyor muydunuz hepiniz?

Z.T.: Evet, hepimiz önceden tanışıyorduk.

■ Turnuvaya katılmaya nasıl karar verdiniz?

Z.T.: Bir gün konuşurken “Böyle bir turnuva var, katılır mıyız?” diye sorduk. Önce herkes “Hayır, ne işimiz var” dedi ama daha sonra katılma kararı aldık.

■ Şu an profesyonel olarak basketbol oynuyor musunuz?

Z.T.: 4’ümüz de basketbolu bırakmış durumdayız. Ecem ve Çağla geçen sene bıraktı. Biz Neslihan’la daha önceden bırakmıştık.

■ Nasıl hazırlanıyorsunuz peki?

N.Ç.: Bir araya gelmemiz çok zor oluyor. Hepimizin bir işi var, Zuhal ve benim çocuklarımız var. Ama biz Zuhal ile emekli basketbolcuların kurduğu bir takımda oynuyoruz. Çok düzenli yapmasak da haftada bir gün bir araya gelip antrenman yapıyoruz.

■ 4’ünüz birden antrenman yapmıyor musunuz hiç?

Ecem Turhan: Haftada bir gün yapıyoruz.

Z.T.: Ama zaten herkes bireysel olarak antrenman yapıyor.

■ Antrenörünüz var mı? Nasıl belirleniyor antrenmanlar?

Z.T.: Eskiden benim eşim antrenörlüğümüzü yapıyordu. Hatta fotoğrafçımız da Neslihan’ın eşiydi.

■ Aile içinde çözmüşsünüz işi...

Z.T.: Evet, amatörce yapıyoruz her şeyi.

Çağla Özyürekoğlu: Antrenör değilim ama öğrendim artık.

Z.T.: Kendi kendimizin antrenörüyüz.

■ Böyle bir turnuvayla basketbola geri döneceğinize inanır mıydınız?

Ç.Ö.: Ben basketboldan bir adım uzaklaştım dediğim zamanlarda hep iki adım daha yaklaştım. Bu turnuva da öyle oldu. Ben bıraktığımı düşünüyordum ama yine bir nevi profesyonel olarak içinde buldum kendimi.

N.Ç.: Ben 1998’de bırakmıştım basketbolu. Daha sonra Zuhal’le tanışıp veteran takımda oynamaya başladık. 40 yaşına gelip düşündüğüm zaman, aradaki 15 senelik vaktin çok büyük bir kayıp olduğunun farkına vardım. Keşke bu 15 sene içinde de basketbolla iç içe yaşasaymışım diyorum.