Erkeğim, üzgünüm!

Müzik endüstrisinin, bir kaç kadın ve erkek imgesi mitinin çeşitlendirilmesinden ibaret olduğuna inanıyorum. Mesela atarlı kadın miti; A) Terk edilmiş atarlı kadın B) İntikam yemini etmiş atarlı kadın C) Aşka tövbeli atarlı kadın D) Hepsi yani Demet Akalın olarak çeşitlendirilebilir.

Erkek imgesinin gerçek hayattan ne kadar farklı olduğunu; Cat Stevens ya da Yusuf İslam’ın “First Cut is the Deepest” şarkısını Rod Stewart’ın yorumundan dinlerken farkettim. Şarkı, zamanında “ultra zalim bir kötü kadın” tarafından kırılan bir erkeğin, sevdiceğine yeniden sevmeyi öğrenmek üzere verdiği bir söz niteliğinde. Şimdi kadın okuyucuların gözlerini devirdiklerini görür gibiyim. Buyrun size kırgın ve haklı olarak arızalı erkek miti. Karşınızdakine hoşlanmanın ötesinde bir şey yani “aşk” hissetmeniz adına gerekli imajı oluşturmanız için veri sağlandı. Hayallerinizdeki adam karşınızda, aşka ölesiye kırgın ve üstelik bitmedi, bunu sizin için aşmaya hazır. Adeta “Uğultulu Tepeler” romanından Heathcliff! Uyarmadan geçemeyeceğim, ilişki daha başlamadan “Ben pek kendimi toplayamıyorum, bilmem sevebilir miyim?” diyen adam kendini size yâr etmez. Artık şarkı nasıl yaradıysa, söyleyen Rod Steward İngiliz basınına yaptığı açıklamada “O kadar çok kadın kendini bana sundu ki bir dönem seksten nefret ettim” demiş. Konu erkek imgesine gelince pek fazla arketip yok. Bir kere erkekler kesinlikle öfkeli değiller. Tanju Okan, Teoman, Frank Sinatra, Chris Martin, John Lennon öfkelenmezler, hep pişman ve çok üzgündürler. Cazibeleri, hatalarını kabul etmelerinden gelir. Karşı cinsten hep bir “vazo kırmış çocuk” görmesini beklerler. Neyse ki Beyonce var da hepsine cevabı tek şarkıyla veriyor “Single Ladies”

PLAYLİST

■ Frank Sinatra - “My Way”

■ Beatles - “”You’ve Got to Hide Your Love Away,” “

■ Pearl Jam - “Black”

■ Cold Play - “The Scientist”

■ Tanju Okan - “Kadınım”

■ Teoman - “İki Yabancı”

■ Barış Manço - “Kol Düğmeleri”

■ Robbie Williams - “Feel”

■ Erkin Koray - “Yağmur”

"DUYGULARI MÜZİĞE GEÇİRMENİN TEK YOLU SÖZ DEĞİL"

Ümmet Özcan, Türk asıllı Hollanda doğumlu bir elektronik müzik yapımcısı ve DJ. Müzik yapmayı house müzik dinleyerek, abisinin keyboardında melodileri tekrar ederek başlamış; “Eğer bir alanda başarılı olmak istiyorsanız, tutku ve irade gücüyle de hedefinize ulaşabilirsiniz” diyor. YouTube’da izlenme sayısı 25 milyonu bulan “Revolution” şarkısını görünce hak vermemek mümkün değil!

-Elektronik dans müziğine nasıl merak sardınız?

Bende EDM merakı, çok erken yaşta başladı. 10 yaşımdayken abim House müzik CD ve kasetlerini eve getirirdi. Gizlice odasından kapar, kendi odamda dinlerdim.

-Gurbetçi bir ailenin çocuğusunuz. Büyürken evinizde neler dinlenirdi?

Çoğunlukla Türk halk ve pop müziği çalardı. Tabii abilerim ve ben odalarımızda Batı kültürünün pop müziğini dinlerdik. Büyürken her iki kültürün de müziğini dinledim.

-Sözü olmayan bir müzik yapıyorsunuz, duygularınızı müziğe geçirmeyi nasıl başarıyorsunuz?

Duygularınızı müziğe geçirmenin tek yolu söz değil. Sadece söz veya kelimeler duygu ihtiva etmiyor. Sesler ve melodilerin birleşimi birbirini kuvvetlendirerek duyguyu yaratabiliyor.

-Etkilendiğiniz müzisyenler kimler?

Büyük bir Hans Zimmer hayranıyım. Epik film kompozisyonları konusunda adam gerçekten bir dahi.

-Youtube’da inanılmaz izlenme sayılarına ulaşmışsınız! Burada müzikal bir başarının yanı sıra bir de marketing başarısı var, doğru kitleye nasıl ulaştınız?

Müzik yapıyorsunuz ve yavaş yavaş hayranlarınız size geliyor. Doğru kitleyi doğal bir yolla buluyorsunuz.

-Sırada neler var?

Şu an birkaç çok iyi yeni parça tamamlıyorum. Ayrıca yakında Nervo ile, 2016’da ise Dimitri Vegas & Like Mike ve Steve Aoki ile bir parçam olacak. Beni ve dinleyicilerimi heyecan verici bir sene bekliyor.