'Mutluluğun Adresi' çocukların yüzünü güldürüyor
2012 yılında kurulan 'Mutluluğun Adresi' kimsesiz ve yardıma muhtaç çocukların yüzünü güldürüyor. Derneğin kurucusu Abdullah Özkan ise "Amacımız Türkiye'deki bütün çocukları mutlu etmek" diyor
Bize kendinden bahsedebilir misin?
26 yaşındayım. Sakarya Üniveristesi Tarih bölümü mezunuyum. İstanbul Kilyos’ta yaşamaktayım.
'Mutluluğun adresi'nin amacı ne?
Aslında tek bir amacı yok, sonuçta mutlulukta tek birşeye odaklı bir duygu değildir. Bizler çocuktan yaşlıya, hastadan engelliye, maddi durumu iyi olmayan ailelerden ilgi bekleyen yetim çocuklara, doğadan can dostlarımız hayvanlara kadar geniş bir alanda çalışıyoruz. Ve tüm bu alanlarda keşistiğimiz tek nokta yararlı olurken, incitmeden sezdirmeden mutlu etmek ve yardımlaşma bilincinide etrafımıza yaymaktır. Ama en öncelikli amacımız çocuk. Down sendromlu, kanser hastası, engelli ve yetim çocuklara multluluk dağtmak ve isteklerini, ihtiyaçlarını karşılamaya çalışmaktır. Yılda 4000 ile 5000 arasında çocuğa ulaşmaya çalışıyoruz.
Yaptığın yardımın bu kadar geniş kesimlere ulaştırabileceğini düşünmüş müydün?
İyiliğin kahkaha gibi bulaşıcı bir özelliği olduğunu biliyordum. Mutlaka bir gün birileri tarafından tanışacağımız ve herkesin içerisindeki o iyi tarafı çıkartacağına olan umudum her daim vardı. Nitekim öyle de oldu. İlk başlarda çok az kişiydik daha sonra yaptığımız işler sayesinde kalabalıklaştık. Güzel projelere ve yararlı iletişim araçlarına sahip olduk. Şu anda oldukça geniş bir kitleye hitap ediyoruz.
Bu sosyal sorumluluk projesini ne zamandır yapıyorsun?
Haziran 2012 tarihinde ufak çaplı bir piknik sayesinde bu fikir ortaya çıktı ve o zamandan bu zamana da hiç bırakmadan görevimizi devam ettirdik. Bunların çok öncesinde erasmus vesilesiyle gittiğim İtalya'da bir çok down sendromlu çocukların bulunduğu atölyelerde etkinlik düzenleyip, Romanyalı mültecilere birçok yardım ettim.
Kaç kişilik bir ekipsiniz?
7-8 kişiyle başlamıştık ama şu an 100’den fazlayız. Bunun yanında Fethiye, Çorum, Eskişehir, Kıbrıs, Bursa, Zonguldak, Gaziantep, Trabzon, Mersin gibi bir çok şehirde faaliyet gösteren elçilerimiz bulunmaktadır.
Ünlü isimlerlerden de yardım alıyorsun...
Tabiki de, spor ve sanat dünyasından aldığımız destek ile daha da etkili oluyoruz. Onların paylaşımlarında ve desteklerinde yer almak hem gurur verici hem de daha fazla kitleye ulaşmamızda çok büyük bir etken olmaktadır. Buradan da onlara tekrar tekrar teşekkür ediyoruz.
Hedefin neler?
Hedefim sadece Türkiye değil, dünya çapında çocukların hayalini gerçekleştirmek ve onların gülümsemesinin sebebi olmak. Bunu hem insani bir görev olduğu için, hem de geleceğimizin aydınlık yarınlarına bir ışık tutmak için istiyorum. Bu yolda onların destekçisi olmak en büyük hedefim ve hayalim.
Ofisiniz nerede?
Ofisimiz Bostancı'da olmak üzere, Sarıyer ilçesine bağlı Kilyos semtinde de depo olarak kullandığımız bir yerimiz var. Burada bize ulaşan kıyafet, kırtasiye ve oyuncak gibi yardımları topluyoruz. İşlemleri her haftasonu ve ihtiyaç duyulduğu her an buradan yürütüyoruz.
Sizden yardım isteyen insanlar size nasıl ulaşabilir?
Sosyal medya hesaplarımızdan her zaman bizlere ulaşabilir ve aramıza katılabilirler. Sosyal medya hesaplarımızı belirtmek gerekirse;
facebook/mutlulugunadresidernegi
instagram/mutlulugunadresi
twitter/mutlulugunadres
www.mutlulugunadresi.org ve mail adresimiz ise; mutlulugunadresidernegi@gmail.com
Türkiye'nin her yerini geziyorsun aklında yer etmiş şeyler neler?
En yakın zamanda şahit olduğum ve çok etkilendiğim bir durum vardı. Bitlis, Tatvan'a bir kaç köy okulu için yardım götürmeye ve başka neler yapabilirizi gözlemlemeye gittim. Ve buradaki çocukların ne kadar tamahkar olduklarını ve isteklerinin aslında çok basit olduğu gördüm. Bu durum hem umutlandırdı hemde derin bir üzüntüye sebep oldu. Aynı eski zaman filmlerinde görmüş olduğumuz sahnelerin halen varolduğunu görmek çok acıydı. Ulaşım çok zor ve neredeyse herşeyi etkiliyor. Düşünün 20- 30 kişilik bir sınıf ki bu da okulun toplam nufüsünu veriyor tek derslik, tek öğretmen ve küçük bir öğretmen evi. Öğretmenleri ayda bir şehir merkezine gidip ihtiyaçlarını karşılıyor. Çocuklarla birebir konuştuğumda “Ne istersiniz? İhtiyacınız olan birşey var mı ?” diye sorduğumda “Yok abi herşeyimiz var” diyen çocuğun ayağında plastik bir ayakabbı oluşu beni derinden etkilemişti. Onlar için en büyük hediye kalem, defterlerinin olmasıydı. Çünkü içlerindeki eğitim aşkı, ulaşımın zorluğu yada hava şartlarının engelleyeceği cinsten değildi. Bu ve buna benzer bir çok hikaye ile karşılaştım ve hepsi de bana bu işi daha severek, daha azimle yapmaya yöneltti.
