Yargıtay'dan tartışılacak karar!

SEDEF ŞENKAL DEMİR/AHT

Çorum’un Osmancık İlçesi’nde oturan Barış C., birlikte yaşadığı Nilgün Y. aleyhine 23 Şubat 2009 tarihinde Osmancık Asliye Hukuk Mahkemesi’ne başvurarak, alacak ve tazminat davası açtı. Barış C., Nilgün Y. ile 2008 yılında evlenmek üzere nişanlandıklarını ve birlikte yaşamaya başladıklarını, Nilgün Y.’ye de 9 bin liralık takı taktığını belirtti. Ancak birlikte yaşadığı kadının evi terk ettiğini belirten Barış C., ziynet eşyalarının aynen iadesi, mümkün olmadığı takdirde ise bedeli ile birlikte 5 bin TL manevi tazminatın kendisine ödenmesini talep etti. Nilgün Y. ise aralarındaki ilişkinin gayri resmi evlilik olduğunu, toplumda evli bilindiklerini, eşyalarını Barış C.’nin evine taşıdığını ancak onun kendisini evden kovduğunu ileri sürerek davanın reddini talep etti.

Genç kadın ayrıca 23 Haziran 2008 tarihinde Osmancık Haber Gazetesi’nde “Nilgün ve Barış çifti oğullarını sünnet ettirdi” şeklinde yapılan haberi de delil olarak mahkemeye sundu. Mahkeme, Barış C.’nin manevi tazminat istemini reddederken, ziynet eşyalarının iadesiyle ilgili talebi ise kabul etti. Nilgün Y, mahkemenin bu kararını temyiz etti, dosya Yargıtay’a gitti. Yargıtay 4. Hukuk Dairesi taraflar arasında nişan değil, gayri resmi evlilik olduğunu belirterek, Borçlar Kanunu’nun 65. Maddesi’ne göre gayri ahlaki bir amacı sağlamak için verilen şeylerin geri alınmasının mümkün olamayacağına dikkat çekti. Daire kararında “Bir kadın ile bir erkek nikâhsız da olsa bir araya gelirlerken, kadına verilen eşyanın mülkiyeti kadına geçer. Çünkü eşyanın bu şekilde verilmesi bağış olur. Mahkemenin bu yön gözetilerek davanın reddine karar vermesi gerekirken, yazılı şekilde davanın kabulüne karar verilmiş olması, usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir” dedi.