'Sert bir parti canavarı değilim'

HT CUMARTESİ / Heja BOZYEL

Geçtiğimiz hafta Parkorman'da Placebo konseri vardı. Muazzam bir konserdi ama seyirci iyi değildi. Vokal Brian Molko coşmamızı istediğinde çok karşılık alamadı. Popüler şarkılarda tepki verdi kalabalık daha ziyade. Bir de Brian May simsiyah göz makyajı olmadan rock star havasından uzaklaşmış, onu gördük. Bas gitarist Stefan Olsdal'a bakıp bir kez daha "Bağzı gay'ler çok yakışıklı" dedik. Konserden önce grubun en genç ve en yeni elemanı olan davullardaki isim Steve Forrest ile sohbet ettim kuliste. En az sahnede olduğu kadar hareketliydi. Röportajın bitmesini istemiyor olması da ayrı bir güzellikti tabii ama vaktimiz kısıtlıydı! Birlikte çektirdiğimiz fotoğrafta ağzımın kulaklarımda olması boşuna değil! (Saçlarımın dağınıklığı ise tamamen rüzgârın suçu!)

Nasılsın?

Çok mutluyum!

İstanbul'da önceki konseriniz 2009'daydı, nasıl geçmişti?

Şimdiye kadarki en iyi 3 konserden biriydi. Çıktığım ilk dünya turnesiydi. Sahnemiz Boğaz'a karşıydı. Neredeyse suyun üzerindeydik. Ay kocamandı ve denize yansıyordu. Galiba dolunaydı ya da ben öyle olmasını istemiştim! Çünkü sanki biri oraya dekor olsun diye koymuş gibiydi. O zamandan beri hep buraya tekrar gelmek istemiştim.

Türk seyircisi hakkında ne düşünüyorsun?

Harikasınız. Çok fazla sevgi gösteriyorsunuz, bu şahane. Bugün biraz yürümeye çalıştım ve insanların tepkilerini görünce çok şaşırdım.

Brian bir röportajında sapık ya da saplantılı hayranlarınız olduğundan ve bunun çok canınızı sıktığından bahsetmişti. Türkiye'de de var mı böyle hayranlarınız?

Türkiye'de yok ama başka ülkelerde var. Takip edenler, saldıranlar... Sevgi çok hızlı bir şekilde nefrete dönüşebiliyor. Çok hızlı bir şekilde paniğe dönüşebiliyor ve bazen çok tehlikeli olabiliyor. Bundan korkmuyorum ama bazen "tehlikedeyim" hissine kapılabiliyorsunuz. Düşünsene aniden 50 kişi birden kıyafetlerini çıkarmaya, dokunmaya çalışıyor, bu bile korkutucu.

Yeni şarkılarınız eskilere göre sanki daha pozitif, daha umut dolu. Her ne kadar klasik Placebo karanlığını barındırsalar da... Artık daha aydınlık bir ruh hali içinde misiniz?

Sanırım hayata karşı duruşumuz böyle. Hem aydınlık hem karanlık var elimizde. Gerçek bu. Hayat her zaman berbat ya da her zaman muhteşem değil. Ama müziğe gelince çoğu şarkıyı iyi bir mod'dayken yaptık. Ya da en azından sakin, dinlenmiş durumdaydık. Piyanonun başında, öylesine takıldığımız, kafa dinlediğimiz zamanlarda çıktılar ortaya. Her şarkı o an ne hissediyorsak onu temsil ediyor.

Grupta yeni olsan da (Grup 90'ların başında kuruldu, Steve 2008'de dahil oldu) seneler içinde kuliste nelerin değiştiğini gözlemleme şansın oldu mu?

Yeni değil yeni gibi diyelim. Artık uyuşturucu ve alkol yok kuliste. Eskisi gibi partiler de yok. Yanlış anlama, hâlâ çok eğleniyoruz ama sanırım oğlanlar (Brian ve Stefan) artık biraz büyüdü. Hepimiz büyüdük ve eğer yaşamak için, hayatını kazanmak için müzik yapıyorsan, neredeyse her gece sahneye çıkıyorsan kendine biraz bakman gerekiyor. Ben gruba gireli 6 yıl oldu ve eskiyi anlattıklarında inanamıyorum!

O dönemleri kaçırdığın için üzülüyor musun?

Hayır, asla! Eğlenmeyi seviyorum ama belli bir noktaya kadar. Sınırlarım var. O kadar sert bir parti canavarı değilim.