Dev adam Sinan Güler'in dev yüreği

SULTAN UÇAR/AHT-ÖZEL HABER

Milli basketbolcu Sinan Güler’in bir okulda kendisine yöneltilen “Abi beni de oynatır mısın, Hakkâri’de zorlanıyoruz” sözleriyle hayatı değişti. Güler, bir üniversiteyle anlaşıp kullanmaya başladığı spor salonunda, bölgeden İstanbul’a getirdiği 150 çocuğu eğitmeye başladı.

Sinan Güler 31 yaşında... Türk basketbol tarihinin en iyi oyuncusu olarak anılan Necati ve Beşiktaşlı eski oyunculardan Fatma Nilgün’ün ikinci oğlu olarak İstanbul’da doğdu. O da kendisinden önce milli forma giymiş olan ağabeyi Muratcan’ın izinden gitti.

Bölgeye gitti, GÖRDÜ 6 yaşından bu yana basketbolun içinde olan mili basketbolcu Güler’in hayatı 4 yıl önce İstanbul’da bir lisede konuk olarak katıldığı, ‘Doğu’dan Batı’ya Basketbol’ adlı programda değişti. Hakkâri’den gelen bir çocuk, ‘Kardeşlerinin hangi koşullarda basketbol oynadığını hiç merak ediyor musun?’ diye sorarken ardından da, “Abi beni de oynatır mısın?” dedi. Henüz 14 yaşında olan Hakkı Demir’in bu sorusu Güler’i çok etkiledi. Çocukların basketbol sevgisi onu bölgeye götürdü. Özyeğin Üniversitesi’yle temasa geçildi. Üniversite, spor salonlarını hiç tereddütsüz bu çocuklar için açtı. Amerika’daki basketbol okulları gezilerek ilham alınıp kurulan Güler Legacy’nin girişimleriyle işe koyuldular.

150 ÇOCUĞU GETİRDİ

Van, Hakkâri, Diyarbakır, Elazığ, Şanlıurfa, Gümüşhane ve Mardin’den basketbolla ilgilenen 10-18 yaş grubunda 150’ye yakın çocuk İstanbul’a getirilerek basketbol kampına alındı. Çocuklara, 5 basketbol antrenörüyle Özyeğin Üniversitesi’ndeki spor kompleksinde profesyonel basketbol eğitimi verildi. Güler, ‘Ben 6 yaşında basketbolla tanışan şanslı bir çocuktum. Ama onları dinledikçe hâlâ tüylerim diken diken oluyor. Buraya 5 ilden çocuk geliyorsa, 4’ünün spor salonu yok. Üstelik de içlerinde çok yetenekli hatta Milli Takım’a, belki de Amerika’daki ünlü basketbol takımlarına kadar gidebilecek çocuklar var. Görmezden gelemezdim” diyor.

Hakkâri’de Gönüllü Antrenör Mahmut Şimşek (29): “24 yıldır basketbolla ilgileniyorum. Çok yetenekli çocuklar var. Hakkâri’deki tek spor salonunu belediye yıktı. Bu kamp onların hayatının dönüm noktası olacak.”

Helin Ceren Korkmaz (12): “Hakkâriliyim. 3 yıl önce basketbola başladım. Sokakta basketbol oynuyorum. Ekonomik imkânlarımız kısıtlı. Top alacak paramız bile yok. Keşke spor salonumuz yıkılmasaydı.”

Sibel Kaya (14): Şanlıurfalıyız. Babam ben doğmadan ölmüş. 4 kardeşim ve annem ondan kalan emekli maaşıyla ayakta duruyoruz. Bu sporu gönlümde devleştiren ise hocalarımızın dev yürekleridir. Bizi küçük görmediler ve büyüyeceğimizi bildiler. Sabırla ilgileniyorlar. Şükran borçluyum.”

Alper Eser (15): “Diyarbakırlıyız. Biz orada yokluklar içinde fırsat yaratmaya çalışıyoruz; burada parklar bahçeler, basketbol sahası dolu ama kimse gitmiyor. Milli olmak ve Amerika’da oynamak istiyorum.”