Düşüncelerin yansıması

Maç öncesi iki takımın da uygun gördüğü skor, maç sonunda tecelli etti. Kimse bu tür maçları kaybetmek istemez. Fenerbahçe, şampiyonluk yolunda karizmayı çizdirmeden sahadan ayrılınca Beşiktaş da takipçisi ile aradaki puan farkını ikiye çıkardı. Yani işin özetinde birer puan bile iki takıma çok şey kazandırdı.

Fenerbahçe, önde oynamayı, agresif oynamayı, riske girmeyi seven bir takım... Bu maça da bu düşünce ile başladılar. İlk yarım saatlik bölümde de istediklerini Beşiktaş’a kabul ettirdiler. Buradaki anahtar faktör; Fenerbahçe orta sahası oldu. Meireles, Topal ve Emre üçlüsü; Oğuzhan, Veli ve Jones’a karşı bariz bir üstünlük kurdu. Bu üstünlük bu bölümde, Fenerbahçe’nin takım halinde hakimiyetini getirdi. Beşiktaş, çok iyi kontratak yapabilen bir takım... Fenerbahçe’nin bu baskısına bu şekilde karşılık vermeye çalıştılar. İşin içerisine Gökhan Töre ve Motta’nın girmesiyle beraber ilk yarının son bölümlerinde Beşiktaş, inisiyatifi ele aldı. Oğuzhan’ın da topa girmesiyle iş dengelendi ve akabinde de Motta’nın ayağından gol geldi.

İkinci yarı aslında Emre- Alper değişikliği, Beşiktaş’ın çok lehine bir değişiklik oldu. Alper top sürükleyebilen bir oyuncu ama Emre gibi oyunu yönlendirebilme kabiliyeti olan, pas yüzdesi yüksek bir oyuncu değil. Nitekim Beşiktaş ikinci yarının başında oyunda hakimiyetini kurdu ve galibiyet için zorlamaya başladı. Ama orada da şapkadan tavşan yerine Motta’ya kırmızı kart çıktı. Çıkınca da zaten bu tür maçların nereye gideceği belli.

Yarım saatten fazla 10 kişi ile oynamasına rağmen Beşiktaş oyunu iyi tuttu. Hatta tutmanın ötesinde oranlara baktığımızda bu bölümde Pektemek, Atiba ve Olcay’la topa daha çok sahip olarak pozisyonlar yarattı.

Beşiktaş için bu sezonki son derbisi olması dolayısıyla galibiyetle bitirmek güzel olurdu. Belki maç 11’e 9 değil, 11’e 11 bitebilse bu şans olabilirdi ama iki eksikle bitirilen bir maçta cebinize koyduğunuz bir puan da bu şartlarda büyük kazanç sağlıyor.