Hayaller ve gerçekler!

Yenildik. Fark yedik. Yerle bir olduk.

Böyle mi olacaktı bu işin sonu!

Maç öncesi ne güzel hayaller kuruyorduk. “Akıllı ve hırslı oynarsak 1 puan alırız” diyorduk.

Karşılaşmanın ilk çeyreğinde bu beklentimiz aynen devam etti. Hırslıydık. Arzuluyduk. Topa iyi basıyorduk.

Ama sonrasında gerçek, hani şu acı gerçek, tüm çıplaklığı ile ortaya çıktı.

Dalga dalga gelen İspanyollar, “1 dakika arkadaş” dercesine... Attılar... Farka koştular. Kaderimizle bizi baş başa bıraktılar.

İspanyollar için fazla söze gerek yok. Neyini anlatalım. Herkes biliyor. Ama şu kadarını söyleyeyim. Aramızdaki fark, dağlar kadar değil... Daha ötesi!

Bu skorla tekrar hesap kitap yapacağız. O grup, şu takım derken, kalemi kağıdı elden bırakmayacağız.

Şansımızı sonuna kadar zorlayacağız.

Şu aşamada şunu söylememiz gerekiyor. Üç gün de olsa... Biraz saygılı olalım. Sorumlu davranalım. Çek maçına bakalım.

Hesaplaşmayı turnuva bitince yapalım. Her şeyi masaya yatıralım. Tüm gerçekleri ortaya koyalım.

Neler yaşadık şu son 10 gün içinde... Resmen kendimizi yedik. Bitirdik. Ayağımıza sıktık. Ozan’ın saçı, Emre’nin selfiesi, Gökhan’ın sözleşmesi derken... Saçma sapan işlere imza attık.

Dün de devam etti. “Arda dışarı” diye bağıran seyirci grubuna hatırlatmak gerekir. Bağırdığınız kişi Arda Turan... Ötesi mi var. Bağırırken insan biraz vicdanlı olur.

Milli Takım kaptanına “dışarı” diye bağırmak, her şeyden önce ülkemize saygısızlıktır.

Son söz... Bu köprünün altından daha çok su akacak.

Yeter ki... Şu Çek’leri yenelim.

Yener miyiz? Yeneriz.

Her bakımdan tek vücut olalım.

Unutulmasın... Kimse unutmasın.

Başka Türkiye yok!