Ne çektin be Angela!
Almanya Başbakanı Merkel, sınırötesi protestocu kalabalığı bakımından en zengin lider. Atina’dan Lizbon’a, Madrid’den Roma’ya protesto edilmediği meydan kalmadı. Karnavallarda kukla ve maketleri yakıldı. Yüzünde Hitler bıyığı, sırtında Nazi üniformasıyla yüzlerce karikatürü çıktı.
Tabii her şey Euro Bölgesi’ndeki borç kriziyle başladı. Merkel’in kemer sıkma politikası, Avrupa Merkez Bankası üzerindeki nüfuzu sinirleri zıplattı ve “Çirkin Alman” imajı hortladı. Krizin patlak verdiği günlerde İngiliz basınında “Almanya Avrupa’yla yine savaşta” yorumları çıkmaya başladı. “Almanlar, kıta üzerinde İkinci Dünya Savaşı’nda beceremedikleri hegemonyayı şimdi Euro krizi sayesinde ele geçirmeye çalışıyorlar” yorumları yapıldı. Fransız siyasetinden, “Almanya yine silahı eline aldı, kıtayı toplu intihara sürüklüyor” sesleri yükseldi. Brüksel’den “Almanya her şeye ‘Nein’ diyor” şikâyetleri geldi. Le Monde “Avrupa’da yeni bir Alman düşmanlığı dalgası yayılıyor” diye manşet atalı 4 yıl geçti.
Ve sonunda Der Spiegel de Avrupa’daki ruh halinin adını koydu; Alman düşmanlığı. Geçen ay bir kapak yaptı, Akropolis önünde Nazi subayları arasında memnuniyetle havaya bakan bir Merkel kompozisyonuyla, “The German Übermacht, Avrupalılar Almanlara işte böyle bakıyor” başlığını düşmanlığı” Alman medyasının bu kadar etkili bir organında ilk kez net şekilde dillendiriliyordu. Bu tür Nazi eşleştirmeleri daha çok dış basında yer aldığı için hafiften şok yaşandı. Kimse Spiegel’i vatana ihanetle suçlamadı ama çok eleştiri geldi. Tamam, İtalyan Il Giornale, elini Nazi selamı verir gibi kaldırmış Merkel fotoğrafıyla “Dördüncü Reich” manşetini atıyordu ama benzer göndermeyi Alman medyası da yapsın! “Sarkazm mı yapıyorsun, gerçeğe ayna mı tutuyorsun?” diye soranlar oldu. Bild’in yayın yönetmeni Kai Diekman “Ben böyle bir şey yapsam topa tutulurdum” diye twit attı. Derken yeni bir tartışmayı daha ateşledi Der Spiegel. Fransa’da ciddi aydınların “aydın”dan saymadığı, bununla birlikte “düşünür” diye anılan Bernard-Henri Lévy’ye, Merkel’i savunma yazısı yazdırdı.
GERMANOFOBİ
Lévy, “Germanofobi şu sıra Avrupa’da pek moda. Hitlerleştirilen Angela Merkel’i savunma zamanıdır” cümlesiyle girişerek, Portekiz’den Yunanistan’a, “Terminatör Angela’nın 10 Emri” tarzı bütün nefret örneklerini saydı döktü. Merkel’in, Putin’e karşı Ukrayna Lideri Poroşenko’yu desteklemesini bile Hitler ruhuna dönüş olarak gören olduğunu yazdı. Fransız aşırı sağının lideri Marine Le Pen’in “Frau Merkel sizi uyarıyorum. Avrupa halklarının çektiği acıları görmezseniz, herkes Almanya’dan nefret eder” sözlerini aktardı. Bir de soldan örnek verip JeanLuc Mélenchon’un “Kapa çeneni Merkel, Fransa özgür bir ülkedir” diye Almanca twit attığını hatırlattı. Şöyle yazdı Lévy: “Germanofobi ahmaklık olmakla kalmayıp güzelim Avrupa projesinin gözlerimizin önünde parçalandığının da göstergesidir. Germanofobiyi besleyenler aslında yeni bir faşizmin unsurlarıdır. Bir kere, Merkel’e Hitler demek, Hitler’i basitleştirir. Kıtanın örnek bir demokrasisini, demokrasiyi ve Avrupa uygarlığını yıkan bir rejimle kıyaslamak, o rejimi aklamak anlamına gelir. Merkel’i şeytanlaştıranlar; Viyana’daki Neo-Nazilerden, Yunanistan’daki Altın Şafak ve Bulgaristan’daki ATAKA’ya, faşistlerle işbirliği içinde demektir.”
Aslında yazdıkları mantıksız değil. Irkçı Altın Şafak gibi solcu SYRIZA’nın tabanı da, İspanya’nın globalleşme karşıtı sol hareketi Podemos da Alman düşmanı. Fakat Lévy’nin yazısı Almanları sinirlendirdi. Okur yorumları zehir zemberek: “Zavallı Merkel. Şimdi bir de Lévy tarafından savunulmaya tahammül etmek zorunda. İyi ki söyledin de Merkel’in Hitler olmadığını öğrendik. Laf ebesi ahmak filozof Fransa’da ancak Ribery kadar aydın sayılır” şeklinde yorumlar birbirini izledi. Tabii Spiegel’e de çemkirenler oldu; “Filozof dediğiniz adamla ilgili bir Google araması da mı yapmadınız?” diye. Peki yıllardır devam eden onca Nazileştirme karşısında Merkel Der Spiegel’in bu kapağı olay yarattı. Madrid’de protesto.
