Annemi öldüremem ama bağırıp ağlayıp yatıyorum
AKP’yi kapatma davası, Ergenekon, Aysun Kayacı’nın son gafı, İzmir’in Expo’yu kaçırışı… Benim aklım yine Başak’ta. Hani profesör annesinin boğazını keserek öldüren o genç kızdan bahsediyorum. Şimdi babası bir yaşam savaşı veriyor. Kızını kurtarmaya çalışıyor. Bütün ısrarlarıma rağmen televizyona çıkmayı reddediyor. Oysa yaşadıklarını anlatsa, kendi hikayesini paylaşsa… Bir ebeveynin ya da bir gencin hayatını değiştirse… ‘Kızım bana bıçak çekse direnmezdim’ diye yazdım kiminiz kızdı, kiminiz ne demek istediğimi anladı. O kadar çok yorum yaptınız, o kadar mail attınız ki… Buraya sadece 9 mesajı aldım. Özellikle 5.mesajı gençlerin bakış açısı görmeniz için imzasız yayınlıyorum. Onun söyledikleri çok önemli. Zaten başlık da çaresizliğini anlatıyor. Son mesaj ise bir annenin korkusunu anlatıyor. Kimden? Oğlundan. Beni çok etkiledi. Bakalım siz ne düşüneceksiniz?
1-Çocuklarımız bize bıçak çekince hapishanelerde eziyet çekmesinler diye karsı koymak gerekir. Bize zarar verirlerse tutuklanırlar. Hayatları kararır. Basarılar ve mutluluklar. Dilek Yılmaz
2-Ben bir babayım, kızım 18 yaşında. Farz etmesi dahi zor ve korkunç geliyor ama, şayet kızım beni öldürmeye kalksa idi, direnir, onun bu fiili ika etmesine mani olur, ve herhalde daha sonra kendimi öldürürdüm. Zira, kızımın baba katili olmasına gönlüm elvermez, kıyamam ona. Diğer taraftan, kızı tarafından öldürülecek kadar nefret duyguları uyandırmış bir baba olarak, herhalde saldırıyı savuşturduktan ve böylece kızımı katil olmaktan kurtardıktan sonra, kendi canıma kasteder ve utançtan kendimi öldürürdüm. Allah, insanları böyle şeyleri düşünmekten bile saklasın! Saygılar, Av. C. Aybars Sanal
3-Günaydın,ben de aynen sizin gibi düşünüyorum. İnsan suçu biraz kendinde aramalı. Eğer bir çocuk annesine bunu yapacak konuma gelebilmiş ise, o anneye bakılıp incelemek gerekir. Baskı ve şiddetin ne denli insanı yaralayıcı ve içindeki sevgiyi bitirerek korkuya yer açtığını yakından bilirim. Çünkü derinlemesine yaşadım. Biz toplum olarak kendimizi korku ile büyütüp yetiştiriliyoruz.Korkunun olduğu ortamda kişi kendini özgürlüğünü kaybederek kendisi olmaktan uzaklaşıyor ve farklılaşıyor. Bilinçsizlik ile bilinç arasında gidip geliyor. Burada da yaşanan buna benzer bir durum galiba. İletişim olmadığında problemler oluşmaya başlıyor zaten. Ama burada gerçek anlamda iletişimden bahsediyorum. Tek taraflı konuşmanın iletişim sanılmasından değil. Benimde 6 yaşında bir oğlum var. Oğlumun bu tarz bir davranışı olsa, kendimi çok kötü hissederdim. Ve size katılıyorum sonuna kadar "ben de direnmezdim" Zaten o hareketle beni yüz kere bin kere öldürürdü. Saygılarımla... Özlem şentürk
4-Sayın Pamir, Böyle bir durumu düşünmek bile kötü ama, madem ki düşünmüşsünüz, Kızınız size bıçak çekerse direnin. Kendinizi kurtarmak için değil, kızınızı kurtarmak için "direnin" Saygılarımla, Vedat MOĞULKOÇ
5- Bir annenin kızına hakaret etmesinin kötülüğünü bilirim ben… Nasıl olduğunu bilmiyorum ama bazen annelerin yaptıkları , geçmişte yaptığı iyilikleri unutturabiliyor.24 yaşında bir kız olarak yazıyorum ve dengesiz bir annem var. Cinayete eğimli değilim ama söylediklerinden sonra bazen gözüm kararabiliyor, neden yapar ki bir anne kızına kötülük? Yarışı çağdaşlık başlattı bence en çağdaş olma yarışında biz çocuklar kurban gittik. Para yollayarak iyi okullarda okutarak ya da seni seviyorum diyerek (yanında arkadaşları varsa) iyi anne olunmaz. İyi anne çocuğu için en iyisini düşünendir, onu hatalarına rağmen kabul edendir. Dışarıdan annelik yapanlarla çocuğunu cami avlusuna atan aynı insandır. Aynı kişiliksizliktir bu. Hep çocuklar ceza alır hatalarında ama bilmez bazılar yaşamımız boyunca her yaşta hata yapabildiğimizi, yazık unuturlar hep. Acıyorum o kıza haline bakın kargaşa içinde boğulmuş zavallı anne değil ilk başta bir insan öldürdü. Hayatı boyunca yaptığı hatayı asla unutamayacak. Ama onu insan öldürecek kadar bunaltan ne diye sormuyor kimse? Sadece yükleniyor. Bir annenin kızına hakaret etmesinin kötülüğünü bilirim ben , -laf söyleyemezsin annen karşındaki -dövemezsin annen -hakaret edemezsin -küsemezsin Zavallısın yani sadece onu dinleyeceksin o hakaret edecek sadece susacaksın. Ne kötü annen değil başka biri yapsa ne yapardınız ki? Dedim ya cinayete eğimli değilim susarım hep düşünmüyorum onu öldürmeyi ceza veriyorum gece yatağımda ona bağırıyorum , kızıyorum , hakaret ediyorum rahatlıyorum. Ağlayıp yatıyorum. Yazık bana değil mi?
6-Balçiçek hanım bence direnseniz… Hem kendinizi ölümden, hem de kızınızı katilolmaktan kurtarsanız . Daha iyi değil mi? Haluk Yanmaz
7- O kız çocuğunu o aşamaya getiren sebeplere ne demeli? Bir anne ve baba, 3 kişilik yuvayı nasıl sadece kendi kararlarıyla yıkabilir. o yuva Başak'ın da yuvası.Muhtemelen anne nasıl olsa ekonomik özgürlüğüm var diyerek mutsuz olduğu yuvayı yıktı. Ama başak'ın onayı olmadan ne kadar mutsuz olursa olsun yıkmamalıydı.Anne babalar buna dikkat etmeli.boşanma kararı ailedeki tüm çocuklar da onaylarsa verilir. Sadece eşlerin karar vermesi yetmez. Kimi çok bilmişler ekranda diyor ki çocuk mutsuz bir ortamda büyüyeceğine boşansınlar.çok yanlış. Yuvasız büyüyeceklerine mutsuz da olsa bir yuvada, aile ortamında büyümeleri gerekiyor. Muhtemelen başak anne babasının boşanmasında annesini suçluyordu,yani anne boşanmak istemiş olabilir. Başak 'tan izin almadan boşandıysa, Başak'ın bu aşamaya geleceğini tahmin etmeliydi. Ben bu olayda anneye değil Başak'a acıyorum.Allah yardımcısı olsun. Nazif Kaya
8-Benimde 2 kız Çocuğum var Biri 10 yaşında Diğeri 7.5 Aylık. Evet şiddet toplum olarak bizi tetikliyor ama sizde evlat sahibisiniz Bir çocuğa annesini öldürecek kadar nasıl zarar verici hale gelebiliyor aklım mantığım almıyor. Bizi nasıl bir yarın bekliyor açıkçası korkuyorum. İyi çalışmalar. Kolay gelsin Seymen GÖKYÜZ
9-Yaklaşık 17 aydır eşimden boşanmaya çalışıyorum… Ama maalesef karşı tarafın uzlaşmaz tutumu, içinde bulunduğu ayrılmayı kabullenememe ve para hırsı benim ve oğlumun hayatını içinden çıkılamaz bir hale getirdi.Sürekli baskı,şiddet,aşağılanma,dayak aldatılma artık bir kadının yaşayacağı en kötü şeyler diyelim hepsini yaşıyorum.Buna rağmen aile mahkemesi her seferinde en 1,5-2 ay mahkemeyi atıyor. 18 mart mahkeme günü akşamı yaşadığım olay beni derinden sarstı. Oğlum 16 yaşında ve Bende kalıyordu, 18 mart mahkeme günü babasının şahit yazdırması sonucunda mahkemeye çıktı.Mahkemenin seyrini tamamen değiştirecek ,babasının etkisi altında kalarak konuşması beni yine içinden çıkması zor durumlara soktu. Evde baba tarafından şiddete maruz kalan ben ve oğlum, aldatılan defalarca kez, ben annesi o gün yıkıldım. Oğlum o gün yalan söyledi,babasını bizi hiç dövmedi,annemi hiç aldatmadı deyince mahkeme yine ertelendi.Akşam işi dönüşü eve gittiğimde oğlumla aramız da geçen konuşmada neden yalan söylediğinin cevabını aradım.Babasını aradı ve gel beni al dedi.Çünkü benim babasından ayrılmakta kararlı olduğumu bunu istemediğini söylüyordu.Akşam babası oğlumu almaya geldiğinde büyük tartışmalar yaşadık.Evde kardeşlerim ve eşleri vardı.Babamı henüz 15 gün önce kaybettiğim için bir kaç komşumda bendeydi.Sonuç hastane ve karakolda bitti tartışma.Yeniden eşim için evden uzaklaştırma istedim avukatımla görüşerek. O gece tartışma esnasında beni derinden yaralayan tek şey,kavga esnasında oğlumun da babasının ve amcalarının yanında bana karşı koyması idi. Kavga sırasında elinde boş bir soda şişesi ve kime vursam diye bakarken göz göze geldik,oğlum evet o an bana da vurabilirdi çünkü tamamen bir şeylerin isyanını,içindeki öfkeyi dışa vuruyordu. Nerede yanlış yaptım ben?Oğlum için tüm fedakarlıkları yaptım, mücadele ettim ama sanırım eksik olan ,bir anne kendisi için hiçbir zaman bir şeyler yapamaz.Her zaman fedakarlık anneden,kadından gelmeli. Evliliğinde mutsuz olsa bile yuvayı yıkmamalı,çünkü arada olan çocuklara oluyor.Peki neden erkekler bunu bu şekle getiriyorlar ayrılmakta oldukları eşlerini anne bile olsalar kötü duruma düşürüyorlar. Başak gibi anne babası ayrı olan psikolojik sorunları olan bir çok çocuk ve genç var toplumumuzda. Korkuyorum evet oğlum için,kendim için yarınlarımız için.., Anneyim ve kendi evladımdan aynı şeyleri bana yaşatır diye korkuyorum. Kamile K.
