'Mutlu son'lar üzerine
Dünya üzerindeki bütün insanları aynı anda mutlu etmek zor. Nitekim bakınız; Amerika’nın başkanlık seçiminde de böyle oldu.
Ülkenin büyük çoğunluğu mutlu sonuna kavuştu. Bir çoğu ise eyaleti için özerklikten tutun, tası tarağı toplayıp göç etmeye kadar türlü çözüm yolları arayışı eşliğinde, muhtemel mutlu sonuna ulaşamadığı görüşünde.
“Mutlu Son”. Çok havalı bir ikili. Bu aralar kafamı bayağı kurcalıyor. Her sonun mutlu olacağına bizi kim inandırdı ki? Ya da mutluluğun sadece sonda olması gerektiğini kim söyledi?Büyürken dinlediğimiz hikayeler malumunuz.
Hikaye boyunca, her ne olursa olsun, eninde sonunda istediklerine kavuştular. Hayalleri gerçekleşti ve sonsuza dek mutlu yaşadılar.
Bugünkü arayışımızın sorumlusunun, büyük oranda mutlu sonla biten hikayeler olduğunu düşünüyorum. Serüvenin sonuna varana kadar başlarına her ne gelirse gelsin, sonu mutlu olmuştur, o yüzden bütün o çetin mücadelelere değmiştir.
Biz de mutlu sonu bildiğimiz için ortadaki trajediden pek etkilenmeyiz. Cadı gelmiş, esas kızı kurtlar yemiş, prensesler zehirlenmiş oralı bile olmayız. Ne de olsa sonsuza dek mutlu yaşamayacaklar mı?
Peki bizim hikayemiz de böyle midir acaba? Ya mutluluk sonda değil baştaysa? Ya da belki tam ortada.
YA SONDA DEĞİL DE ORTADAYSA
Sizi bilmem ama ben mutlu sonlara takıntılı bir biçimde yaşadığımıza inanıyorum. Hatta olaylardan hiç ders çıkarmayışımızı da buna bağlıyorum.
Bize yazılan mevcut senaryo belki de sadece serüvenin yol kısmından ibaret. Vardığımız varacağımız yok, yolda gördüklerimiz, yedik içtiklerimiz yanımıza kar.
Ufak tefek mutluluklarsa görüp görebileceğimiz yegane mutluluk. Ne dersiniz, olamaz mı?
Bence biz yatıp uyuyalım. Kalktığımızda da mutluluk ile algımızı tadilata sokalım. Mutlu Son başlığını rafa kaldıralım. Hiçbir mutluluğu hor görmeyelim.
Başında, ortasında, kenarında, köşesinde neresinde olursa olsun, mutluluk işte deyip kalender davranalım. Sonunu düşünen kahraman olmaz sözünü bu durum için mi söylediler acaba.
Nitekim muhtemel mutlu son senaryolarına kafa yormaktan, hiçbir trajediyi fırsata çeviremiyoruz.
