Temenniler üzerine
Bu aralar en sık duyduğum cümleler temennilere ait. Günün hayırlı geçmesinden, yeni eğitim ve öğretim yılının başarı getirmesinden tutun, cumanın mübarek olmasına kadar, binbir çeşit temenni yelpazesi...
Aslında kültürümüzün bir parçası, milletçe, kendimizi bildik bileli, sık sık yaptığımız bir şeydi. Ancak sanki bu aralar sayıları biraz daha fazlalaştı.
Tıpkı; kabul edilebilir gerçeklerin az olduğu yerde, hayallerin artması misali. Halimizden, vaktimizden memnun değilmişiz ya da ilerleyen döneme ait ümitlerimiz azalmış gibi, durmadan temennide bulunuyoruz.
Temenniler de eskisi gibi değil ki... Artık kimse klişe cümleleri kullanmak istemiyor. Sanırsınız herkes yaratıcı yazar, şair, kelime sihirbazı.
Doğum günü kartlarının üzeri, güzel sözler kitabından alıntılarla dolu.
Kırk yıllık “çok yaşa” bile “iyi yaşa, mutlu yaşa, sağlıkla yaşa” olarak kendini yeniledi. Acaba sosyal medyada durmadan eğreti methiyeler düze düze mi böyle olduk?
Kim bilir, belki de artık hepimizin, iyiliklerin, mazbut dileklerle gerçekleşeceğine olan inancı azaldı ve ancak uzun uzadıya diler, bir nevi ibadet edersek başımıza gelebileceğine kanaat getirdiğimiz için böyle bir yola başvurduk.
KISASI MAKBUL DEĞİL
Aslında temenni dediğimiz şey, bir nevi dilek, istek, hatta dua. Dükkana girip hayırlı işler demek, tanımadığın insanlara iyi bayramlar dilemek, yeni yılda bol keseden iyi seneler dağıtmak, hepsi aynı amaçta birleşiyor.
Kendin dışında birileri için, eyleme geçirilmemiş dahi olsa, cümle içinde iyi şeyler istemek, iyilik yapıp denize atmak gibi. Ben temennide bulunmuş olayım da, ama gerçekleşir ama gerçekleşmez, der gibi...
Dedim ya temenni hep vardı ama bu aralar daha da yaygınlaştı, adeta sakız gibi uzadı. Mesela artık etrafımda hiç yeni doğan bebeğe, “Allah analı babalı büyütsün” diyen yok.
Sanki insanların içine sinmiyor.
Duyduğum en kısa temenni; “Allah iyi günlerini göstersin, vatana millet hayırlı evlat olsun, Allah iyi yazı yazsın, karşısına iyi insanları çıkarsın, tahtını yapıyorsun da bahtını yapamıyorsun ki...” Eskinin anı defteri yazısı, bugünün kısa temennisi oldu.
Temenniler çok, ancak gerçekleşeceğine dair inanç pek yok.
