Zamanın paradoksu
Grammy Ödülü’nü tam 5 kez kazanmış, ABD’de “En büyük 100 TV stand-upçısı” listesinde yer almış bir büyük komedyen ve yazar vardır; George Carlin. 1937’den 2008’e kadar renkli bir hayat yaşayan Carlin, parlak zekasıyla ilgi toplar. Başarılı programları hala izlenir. Last Words kitabı başucumda, ağır ağır okusam da sonlara doğru eşi Brenda’ya kanserden kaybetmesinden sonra yazdığı ve son sayfaya koyduğu yazıyı fırsat buldukça okurum. Adı; ‘Zamanın Paradoksu’
Carlin ölümünden sonra uzun süre geçen karısının boşluğuyla birlikte zamanın değişimini vurguluyor.
Binalarımız yükseldi ama sabrımız azaldı; daha geniş oto yollarımız var ve bir o kadar da daha dar bakış açılarımız! Çok harcıyoruz ancak az şeye sahibiz; daha fazla satın alıyoruz, yine de geçmişe kıyasla az hoşnut kalıyoruz. Evlerimiz daha büyük fakat daha küçük ailelerimiz; sayısız ev gereçlerimiz ancak yine de daha az zamanımız var. Daha çok eğitimimiz lakin daha az sağduyumuz; çokça bilgimiz ama daha az bilgeliğimiz var.
Daha çok uzmanımız, ama yine de dağ gibi sorunlarımız; avuç avuç içtiğimiz ilaçlarımız, üstelik gittikçe kaybettiğimiz bir sağlığımız var. Her şeye rağmen alkol ve sigara tüketimi artıyor, çok savurganca para harcıyoruz ve ne yazık ki daha az gülüyoruz.
UZAYA GİDİYOR KOMŞUDAN
Hızlı araba kullanıyor aynı süratle geçmişe kıyasla çabuk kızıyoruz, çok geç saatlere kadar oturuyor, çok yorgun kalkıyoruz, çok az okuyor, fazla TV izliyoruz ve ender şükrediyoruz. Geçimimizi sağlamayı öğrendik ama yaşam kurmayı öğrenemedik. Yaşamımıza yıllar kattık, ama yıllara yaşam katamadık. Aya gidip gelmeyi öğrendik, fakat yeni komşumuzla karşılaşmamak için yolları değiştiriyoruz.
Uzayı fethettik ancak iç dünyamızı keşfedemedik. Hava temiz olsun diye çabalıyoruz oysa ruhlarımızı kirletiyoruz. Atoma hükmettik fakat önyargılarımızı parçalayamadık. Daha fazla bilgiyi depolamak, hatta kopya çıkarmak için daha çok bilgisayar yapıyoruz, ama git gide daha az iletişim kuruyoruz. Günümüz artık, iki maaşın girdiği ama boşanmaların daha çok olduğu, daha süslü evler, ama dağılmış yuvaların olduğu günler.
Maaşların daha düşük olduğu zamanlarda dahi alım gücü bugünkünden yüksekti. Zaman artık, hızlı hazırlanan ve yavaş sindirilen yiyeceklerin; büyük adamlar ve küçük karakterlerin; yüksek kârlar ve sığ ilişkilerin zamanı.
Mal varlıklarımızı çoğalttık, ama değerlerimizi azalttık. Çok konuşuyoruz, az seviyoruz ve sık nefret ediyoruz. Vitrinlerde her şeyin sergilendiği ama depolarda hiçbir şeyin olmadığı bir zamandayız. Sen gideli 20 yılda çok şey değişti ancak sana duyduğum sevginin yerine koyacak tek buluş yok.
Ama insanlar hala en büyük buluşu ellerindeki cep telefonu sanıyor. Özetle insanoğlunun en büyük paradoksu zamandır diyor Carlin. Zamanın gelişimini; salt tüketmekte, güç dengelerinde, otorite ilişkilerinde gördükçe asıl o bizi hafife almaya ediyor!
