Boş arsalar, metruk binalar...
Son zamanlarda İzmir belediyelerinde bir temizlik harekatı başladı. Bilmem ne kadar çöp kamyonu, bilmem ne kadar konteynır... İşin öncülüğü Bornova Belediyesi’nden geldi. Örneğin bizim mahallenin (Evka 3) çöp konteynırları haftalar öncesinden pırıl pırıl, rengarenkleriyle değişti. Büyükşehir Belediyesi de 30 ilçeye şimdilik kamyon, sonra da konteynır yağdıracak.
Kavun-karpuz mevsiminde bu harekatı son derece önemli buluyorum. Malum; meyve atıkları hem sinek yapıcı hem de koku yayıcı olarak önemli bir atık.
Birde, orasından burasından çıkan pisliğini sadece kendisinden uzaklaştırmak adına sağa-sola döken vatandaşlar adam etmenin yolunu bulabilseler.
Konu çöpten, molozdan açılmışken, belediyelerin son yıllarda inşaat artığı ve moloz toplamayı da hizmet alanına dahil etmesini çok önemli buluyor ve bunu titizlikle yapan belediyelerin karar verici başkan ve personelini kutluyorum.
Her ne kadar “hizmetten habersiz” vatandaşlar, yine pisliklerini sağa sola dökmekte ısrarcı olsalar da, biz “moloz dökülecek yeri bol” olan mahallemizde böylesine sinir bozucu bir “manzara”dan kısmen de olsa kurtulmuş bulunuyoruz.
Belediyelerimiz köklü bir temizlik harekatına girişmişken, bir de şu boş arsalar, metruk binalar konusuna el atsalar diyorum. Aslında defalarca yazdığım bir konudur ama bir kez daha tekrarlayayım; sit niteliği taşımayan metruk binaları ortadan kaldırın, masrafını emlak vergisine ekleyin. Boş arsaları temizletin, ücretini emlak vergisine ekleyin...
Sayın başkanlar;
Muhtaç olduğunuz yetki, belediyecilik kanunlarında mevcuttur..
Vatandaşa ve ağaca sınıfsal ayırım...
İnşaatı devam eden Karşıyaka Tramvay Hattı’nda, ağaç yüzünden ikinci değişiklik haberleri de gazetelere yansıdı. Bunu bu kent ve çevresi adına tam bir çelişki olarak görüyorum. Bunca taş ocağı, bunca mıcır tesisi, bunca yeşili adeta traj edilmiş İzmir yamaçlarına sessiz kalınırken, “mevzu açıldığı”nda bir-iki tehditle durum kurtarılmaya çalışılırken, merkezdeki üç-beş ağaç için proje değiştirilebiliyor.
Nitekim, Işıkkent ve çevresi yıllardın taş ve mıcır ocakları yüzünden duman altı olmuş vaziyette. Zaman zaman polis izin verdiği ölçüde protesto girişiminde bulunuyorlar, ne anlayan var, ne de dinleyen... Ama, Karşıyaka’da, Bostanlı’da, “aman cevreciler tepki göstermesin” diye proje üzerine proje değiştiriliyor.
Tabii ki bu durumu sormanın tam da sırası; vatandaş, oturduğu semte göre mi değer alıyor?
Karşıyaka’daki, Bostanlı’daki, Güzelyalı’daki ağaçlar ağaç da, taş ve mıcır ocakları yüzünden devrilen o binlercesi ağaç değil mi? Yoksa ağaçlar da bulundukları semte göre mi değerli veya değersiz olabiliyor.
Özel İdare mallarının dönüşü...
Kapatılan Özel İdare mallarının, mahkemelerden dönüş haberlerini büyük bir memnuniyetle karşılıyorum. Bunun yanında da, ülkemin kanunlar yerine, yöneticilerin inisiyatifi, uygun görmesi ile yönetilmekte olmasından dolayı da üzülüyorum. Bir kanun düşünün ki; kapatılan özel idarelerin malları, bazı şehirlerde belediyelere terk edilebiliyor, bazı şehirlerde de resmen el konulabiliyor. Kanunla kurulmuş bir “dağıtım komisyonu” düşünün, bazı belediyelere özel idare mallarından yağdırıyor, bazılarına zırnık koklatmıyor.
Doğal olarak insanın aklına “sakıncalı” bir soru geliyor; inisiyatif varsa, kanun neden var, kanun varsa, inisiyatif neden var?
Tabii ki kanun yazıcılar, benim ve benim gibiler kadar saf değil...
Şimdi mahkemeden dönen “dağıtım komisyonu” kararlarının ortalığı ne hale getirdiğine bakın... Bir yıl önce belediyelere dağıtılan mallar geri isteniyor, bazı taşınmazların bazı kurumlara devri yasaya aykırı olduğundan iptal ediliyor.
İzmir Büyükşehir Belediyesi, açtığı 200 kadar iptal davasından, bu güne kadar karara bağlananlardan 47’sini kazanmış, 17’sini kaybetmiş. Daha geride 100’den fazla dava var. Harcanan mesaiye, kanunların ruhuna özüne, mantığına yazık...
