Vitrinler kocaman bir masal kitabı
HT CUMARTESİ/Elif KEY
New York’un yılbaşı vitrinleri devasa bir masal kitabının sayfalarını çevirmek gibi. Bu masal New York’ta geçiyor. Rapunzel saçlarını ördürüyor, Pamuk Prenses elmayı yemeden önce kalorisine bakıyor
Havalı havalı meslekler var. Ha bir de ince iş bilen insanların kendilerine uydurdukları yeni kodlar. Misal bir manikürcü kendisine bugünlerde mesleğini soranlara “El ve yüz güzellik bakım uzmanıyım” deyiveriyor yaptığı işi küçümserler diye... Halbuki şeytan tırnağını sökmek, elini titretmeden oje sürmek, yay gibi kaş almak küçümsenecek işler mi? Ya da tezgâhtarlık... “Tezgâhtarım” demiyor kimse, varsa yoksa satış uzmanı. Halbuki tezgâhtardan başka kim bilecek o gömleğin yakası boynumuzu keser mi, o pantolon pot yaptı mı, babamıza seçtiğimiz kazağı hangi beden alırsak fenalık geçirmez? Küçümsemeyin meslekleri, ne kendinizinkini ne de başkasınınkini. New York’ta sorsak David Hoey, “Vitrin tasarım danışmanıyım” mı der acaba? Efsane Bergdorf Goodman’ın yılbaşı vitrinlerinin tasarımcısı... Danışmanlıkları var mıdır bilmem lakin vitrin tasarımcıları var ve yılın bu zamanlarında New York’ta gezenler en çok onların yaptıkları işlere bakıyor. Şehir yılbaşı öncesi açık bir sanat galerisine dönüyor. Buralardaysanız ya da seneye NY’ta olmak gibi planlarınız varsa, rotanız belli: Fifth Avenue’yla 58. Cadde’nin başından başlayacak 42. Cadde’ye kadar ineceksiniz. 16 blokluk yol boyunca gözleriniz şenlenecek! Bergdorf Goodman’ın yaratıcı ekibi bu seneki temayı “İlham” olarak seçmiş. Ve oturup birtakım kelimeler bulmuşlar, sırf ilhamı tarif etmek için... Vitrinlerini edebiyat, mimari, resim, film, müzik, heykel, tiyatro gibi dallara ayırmışlar. Her vitrin birbirinden bağımsız tasarlanmış. Edebiyata ayrılan vitrinde onlarca yazarın arasında kumaştan devasa kırmızı bir daktilo duruyor. Hoey, tüm bu vitrinin elde dikildiğini anlatıyor. Mimari vitrini ise tamamen eskimiş kâğıtlardan yapılmış. Kâğıtlardan New York’u en çok çocuklar seviyor! Bu seneki Bergdorf vitrinleri için 100 sanatçı ve zanaatkârla çalışmış.
SİNDRELLA’NIN AYAĞINDA TASARIM AYAKKABI
Yavaş yavaş büyük bir masalın içine giriyoruz. Çünkü şaneller maneller bu sefer de Sax Fifth Avenue’nun vitrinine dizilmiş. Hepsi başka bir masalda rol alıyor. Masallar New York’a adapte edilmiş. Kahramanımız Rapunzel’e saçlarını kime yaptırdığının sorulduğu, Pamuk Prenses’in New York sokaklarında “Bugün ne giysem” diye düşündüğü, kırmızı elmayı yemeden önce kalorisine baktığı, Sindrella’nın hangi tasarımcının ayakkabısını seçeceğine karar veremediği, Kırmızı Başlıklı Kız’la Kurt’un bir odada baş başa konuştuğu vakit kızın ninesi kılığındaki kurda “Ne kadar da büyük bir odada yaşıyormuşsun” diye şaşkınlıklar geçirerek odaya baktığı kocaman bir masal... Bütün vitrinler hareket ediyor, vitrinden bakan karakterler birdenbire canlanacak gibiler. Bu arada teknolojiyle geleneksel tasarım el ele vermiş, kâğıttan heykellerin arasından iPad’lerdeki videolardan köpekler, kediler çocuklara göz kırpıyor. Tiffany büyük bir mücevher kutusu gibi, kapısında kuyruk, “Alıcı değil bakıcıyız” diyen, her şeyi ama her şeyi fotoğraflayan Uzakdoğu’nun dijital insanları. Macy’s’in vitrinleri kat kat açılan bir masal kitabı gibi, bunun kapısından da çocuklar bir yere gidemiyor. Şehir bir yandan Rock Center’daki ağacın ışıklarını yakmakla meşgul ve yılbaşına geri sayıma başlamış, Fifth Avenue’nun her köşesinden yılbaşı şarkıları yükselirken, iki adım ötede polis göstericilerle mücadele ediyor. New York’lular, polis şiddetiyle hayatlarını kaybeden Michael Brown ve Eric Garner’ın ardından protestolarını yapıyor. Polisi gördüğü anda, “Vurma, ellerimi kaldırdım” diyerek tepkisini gösteren, “Ben beyazım ama beni de vurursun belki” diyen gençlere ters ters bakan polislerle New York 2015 senesine girmeye hazırlanıyor.
