Kardeş şiiri
Kurban bayramının ikinci günü yola düştüm, doğduğum kent Karaman’a doğru. İçimde bilindik bir sevinç...
Kardeşlerimle, akrabalarla, dostlarla kavuşmanın sevincini, paylaşmanın hazzını yaşadık. Kazımkarabekir ilçesinde viraneye dönmüş evimize gittik. Çocukluk hatıraları canlandı. Rahmetli anne babamızı yad ettik.
Sayılı gün gelip geçti. Romanya’da yaşayan kardeşim Ercan, buram buram hasret kokan bir şiir yazmış, affınıza sığınarak paylaşmak istiyorum.
BAK BİZ GELDİK İŞTE
Sana uğradım geçenlerde
Bir bayram gününde
Yukarı eve çıktım koşarcasına
Aralık (hol) penceresinde şeker lokum yoktu
Gelmiyordu kokusu limon kolonyasının
Hayat (bahçe) yıkanmamış,
Duvarlar badanalanmamış.
Sana uğradım geçenlerde
“Göçmenlerin evi”, evimiz.
Diktiğim vişne ağacı kurumuş.
‘Tandır evi’nden gelen ekmek kokusu artık yok..
Senden bir iz aradım odalarda canım annem
Küçük duvar dolaplarını açtım.
Elinle ilmek ilmek dokuyup,
Her birine ruhunu işlediğin, göznuru halılarını aradım.
Mutfak sessizdi anne
Bomboş..
Anakadın teyze gelmedi mi?
Oysa her bayram önü gelir
Su böreği, baklava yapardı ya hani..
Seycan ablam, Fatoş’umla geldik
Hasan ağabeyim de geldi İzmir’den
Konuşması biraz değişmiş mi ne?
Neredesiniz canlarım, bak biz geldik işte..
Her Ramazan iftar açtığımız balkon çökmek üzere.
Aşağı eve giremedik bile
O koskoca sandığımız bahçe iki adımlıkmış meğer
Neredesiniz canlar, bak biz geldik..
Gasaba taşından duvarları
Ağaçtan yeşil yeşil kapıları
Çökmek üzere çatıları
Neredesin babam bak biz geldik..
Gidecek bir babaocağı
Öpecek bir ana eli kalmadı.
Bir garip geçti bu bayram
Şaşkın ördek misali
Neredesiniz canlar, bak geldik, biz de gidiyoruz işte..