Sevmek ve güvenmek
Sevmek insanlığın “mahrem” ve insanların da fiziksel ve ruhsal kimyasını şekillendiren, “duygu dünyası”nın “mantık” üzerinde değiştirici etki yapabildiği bir erdemli davranış ve “değerler bütünü”dür.
Sevmek kalpler arası yolculukta paylaşmak, bütünleşmek, özveride bulunmak ve sevdiğinde kaybolmaktır.
Sevgi bireysellikle başlayan hoşgörüyle, güzellikleri birlikte yaşama arzusuyla beslenen ve daha sonra da “toplumsal yolculuk”la dalga dalga büyüyen bir güzellikler manzumesi ve yaşamımızın da içimizi ısıtan renklerinin uyumudur.
Sevmek “hayatın tadı”nı almak, anlamını özümsemek ve var olduğumuzu hissetmektir.
Sevmek faydaları anlatılamayacak kadar çok olan, insanları birbirine yaklaştırıp kaynaştıran psikolojik ve sosyolojik “gerçeklilik” ve “gereklilik”dir.
Sevginin havası, suyu, gıdası “ilgi”dir, büyüten ve çoğaltan da “ilgi”nin sürekliliğidir.
Çıkarcılığın olmadığı yerde sevgi, sevginin olduğu yerde de paylaşma ve “aşk” vardır.
“Aşk” da kaynağında sevgi olan ve hoşgörünün, iyiliklerin, güzelliklerin, “var”ların, “yok”ların birlikte yaşanıp özümsendiği yüce değerdir, aynı zamanda da dünyanın lezzeti ve tadıdır.
Sevgiyle, aşkla yaşadığımız gün ve geçirdiğimiz zaman “ömür”den değildir. Aşkta ve sevgide “bereket” vardır, olmadığı yerde de kıtlık, “çorak”lık ve verimsizlik vardır.
Aşk kalpler arası yolculukta kavuştuğumuz ve buluştuğumuz yerde kaynaşmak, bütünleşmektir.
Aşk fethedilen ve daha sonra da “esir”i olunan “ortak duygu”nun duvarlarını örüp çatısını kapattığı iç mekanını “uyum”la döşediği renkli ve doyumsuz bir yaşam alanıdır.
AŞKIN FELSEFESİ
Dünyaya ışık saçan, insanlığı aydınlatan Mevlana’nın düşünce sisteminin, felsefesinin temelini sevgi, hoşgörü, affetme, kucaklama, barış, kardeşlik, hasret ve kavuşma arzusu oluşturmaktadır.
Mevlana’nın “Sevgi şifadır, sevgi güçtür. Sevgi değişimin sihridir... Aşk öyle engin bir denizdir ki ne başlangıcı var, ne de sonu...” sözü aşkın ve sevginin derinliğini ve yüceliğini anlatmaktadır.
Aşk’ı aşk, şarap ve kadın üçgeninde Divan Edebiyawtı’nın ana “tema”sı haline getiren Fuzuli’nin de “Mecnuna demiş birisi, yahu bu kadar övdüğün şu senin Leyla’n da pek güzel değilmiş. Mecnun gülmüş, sen onu benim gözümle bir görebilsen...” sözü aşkın kişiye özel, kişiye özgü anlatılması ve anlaşılması zor bir duygu olduğunu ifade etmektedir.
Dünya klasiklerinin ön sıralarında yer alan “Sefiller” romanının yazarı ünlü edebiyatçı ve düşünür Victor Hugo, “Bir bakış, bir aşığı aşkından emin eder. Sevişenler daima gözlerle yemin eder...” diyerek aşkın ve sevginin duygusal enginliğini ve coşkusunu anlatmaktadır.
Sonuç olarak: Sevgiyi yüreğimizden eksik etmeyelim. Sevgisiz yaşam bütün çiçeklerinin ölmüş olduğu güneş olmayan bir bahçe gibidir.
