Ekmek parası!

Trafik kuralları bellidir.

Özel durumları ve görevleri olanlar hariç, herkesin uyması gereken hız limitleri, durma-kalkma yerleri, kullanması gereken şeritler gibi uyulması zorunlu kaideler vardır.

Özel durumları ve görevleri nedeniyle trafikte ayrıcalıkları olanlar bile normal koşullarda kullandığı aracın sınıfına göre çizilen sınırlara uymak zorundadır.

Peki bu kurallara yeteri kadar uyuluyor mu?

Mesela taksiler.

Eğer müşterileri varsa sorun yok.

Ama boşsa dikkat!

Solunuzda seyrederken, kaldırımda duran birini görürse bir anda zank diye önünüzde durabilir.

Tüm taksi şoförleri için bunu söylemek mümkün değil belki ama kural tanımazların sayısı da hiç küçümsenecek gibi değil.

Size ayrılan şeritte yolunuzda seyrederken aniden önünüzde bitiveren ve sizi zor durumda bırakan bir taksiciyi uyarmaya çalışın bir bakalım.

Ne diyecek biliyor musunuz?

“Ekmek parasına koşuyoruz abi, mecburuz...”

Eğer yolunuz dolmuş güzergahındaysa durum daha da fena demektir.

Çünkü iki defa dikkat etmeniz gerekecektir.

Hani yolcu indirme-bindirme yerleri belli olan o dolmuşlar var ya...

Yolcu kokusu aldıkları an, ne durak ne de trafik kuralı dinler.

Diyelim ki, durakta durdu.

Traiiğin yoğun olduğu bir saatse, kimse onları o durak olarak belirlenen cebe sokamaz.

Arkasındakiler dakikalarca beklesin umursamazlar.

Ne de olsa, cebe girdiği takdirde tekrar şeridine dönmek için bir-kaç saniye beklemek var işin ucunda.

Taksiciler gibi dolmuşçuları da bir yarmayı deneyin.

Alacağınız cevap aynı;

Ekmek parası!

Ama o uyardığınız dolmuşçu, “sana ne” derse de şaşırmayın.

Benzer durumlar ve yanıtlar sabah servise çıkan ve olup olmadık yerlerde trafiğe aldırmadan durup park eden dağıtım araçları için de geçerli.

Sanki onlar dışında herkes trafiğe gezintiye çıkıyor.

Ne zaman trafikte yukarıda anlatmaya çalıştığım manzaralara veya diyaloglara tanık olsam aklıma hep Cem Yılmaz’ın şu meşhur repliği geliyor:

Eğitim şart...

Şu odalar ve sürücülerini dağıtım için yollara salan işverenler de bunu bir anlasalar.