Yüreğinize sağlık

15. dakikada Demba Ba ağır kalıp bomboş durumda golü yapamayınca yanımdakilere “Yorgun gözüküyor. Bunun kaçması normal” dedim. Ba, beni yanılttı. Belki de bundan sonra bunun gibi uğur denerim. Önce Sneijder’ın derbiyi sırtlamasına, dün akşam da Ba’nın “Gidiyor” denen maçı çevirişine tanık oldum. İşte büyük futbolcu olmak böyle bir şey. Ancak tam “Maçı koparıyor” derken Beşiktaş’ın duran toptan gol yeme hastalığının yeniden hortlaması işin tadını kaçırdı. Taa ki Olcay’ın golüne kadar. En önemlisi Beşiktaşlı futbolcular, taraftar baskısı ile futbolun nasıl oynandığını tekrar hatırladılar, doyasıya yaşadılar. Bu baskı ile rakibin üzerine yüklenmeyi, kanat organizasyonlarını ve diğer varyasyonları yapmayı hatırladılar.

Olimpiyat sessizliğinden sonra dün akşam Osmanlı Stadı’nda 15 bine yakın taraftarın gürültüsü, onlara 40 bin kişilik Vodafone Arena’nın provası gibi geldi. Zemin de harikaydı. Yani sezon başından beri Kartal’ın bulamadığı her şey vardı Başkent’te. Galatasaray’ın kazandığı bir haftada Beşiktaş takılsaydı gerçekten yazık olurdu. Çünkü başlangıçtan beri oyunu domine eden taraf hep Beşiktaş’tı. Hele bir ikinci yarı vardı ki, futbolun bütün güzellikleri sahadaydı. Bilic’in de uyarısıyla başta Gökhan, Ba ve Atiba olmak üzere bütün takım inanılmaz özverili oynadı. Oğuzhan hamlesi de oturunca korkulan olmadı. Sivasspor da oyunu hiç çirkinleştirmeyip ofansif oynayınca ortaya haftalardır beklediğimiz tadı damağımızda kalan bir maç çıktı. Her iki takıma da teşekkürler. Yüreğinize sağlık arkadaşlar! bir