Haklı onur
Rakip takımın baskı ve korkuyu iliklerinde hissedeceği bir stat olmuş Arena ... Ancak gol geciktikçe bu baskının terse çevrilmesi de muhtemel bir ambians var Dolmabahçe’de. Gerçekten beklemeye değmiş bir yapı. Açılış maçı muhteşem bir atmosferde oynandı. İnanmış bir taraftar topluluğu şampiyonluk şarkılarıyla desteklerini gösterdiler. Ancak doğal olarak hem takım hem de tribündekiler alışma döneminde olduğu için bir şaşkınlık yaşandı. Bu dönem atlatıldığında her şey çok daha iyi olacaktır. Başlama düdüğüyle birlikte aç bir Kartal gibi saldıran, sağ ve soldan baskı kuran, göbeği deneyen, yani her şeyi ile işi kısa sürede bitirmek isteyen bir takım vardı. Ancak bu kadar baskıya rağmen net fırsatlar yakalayamadı Siyah-Beyazlılar ilk 45 içinde. Bunda Bursaspor’un kurduğu 5’li orta saha bloğunun ve diri savunma anlayışının etkisi vardı. Yani Beşiktaş sallıyor ama yıkamıyordu bu kaleyi. En sonunda “SÜPER MARİO” kalede bir açık bulup içeri sızıverdi; tıpkı yüzyıllar önce Truva’da yaşananlar gibi. O dakikaya kadar yeni statta tarihe geçme fırsatını sanki düşünmemiş gibi geriye gelip çalışan, her hava topunu arkaya indiren Panzer, rahmetli Onursal Başkan Süleyman Seba‘nın tam 69 yıl önceki Onur’una sahip oldu. Bu golün ardından Bursa da çok iyi organize olduğu bir atakta beraberliği yakaladı. Maçın ikinci bölümü son dakikalar hariç Beşiktaş adına şaheserdi. Oyunun kontrolünü tamamen alan Beşiktaş, müthiş paslaşmalarla Bursaspor’u adeta sersemletti. Quaresma sağda şov yaptı. Atiba yine bildiğimizin üzerindeydi. Sosa ile Oğuzhan da bu bölümde özlerine dönerek maestro oldular. Görevini yapmayan yoktu. Ama maçın adamı Gomez’di. Çünkü kritik bir golle perdeyi açtı, çabası da cabası. Şampiyonluğa sayılı haftalar kala bu kadar basit gol yemek Beşiktaş’a yakışmadı. Taraftar harika ama dün nedense desteğe en çok ihtiyaç olduğu anlarda anlamsız bir biçimde sustular, bunu da anlamadık. Son anları gergin ve nefes kesen oyunda Beşiktaş çok önemli bir 3 puan alıp derbiyi beklemeye başladı. Arena harika olmuş ama yıllarca maç izlediğimiz emektar İnönü‘yü de unutmamak lazım; onun yeri farklıydı bizler için...
