2015'te hayal kırıklığı yaratan 25 film
400’ü aşkın filmin vizyon şansı bulduğu 2015 hayal kırıklığı senesi oldu. Sevdiğimiz yönetmenler adeta kariyerlerinin en zayıf halkalarına imza atmak için birbirleriyle yarışa girmiş gibiydiler. İşte bu filmlerden bir demet…
1-Yıldız Haritası (Maps to the Stars) (2014): David Cronenberg’in kariyerinin tek kötü filmini, ‘yönetmenin ilk günlerine geri dönüşü’ olarak ananlar oldu. Ama bu kadar ucuz oyunculuklar ve görüntülere, Hollywood taşlaması için bile ikna olmak zor.
2-Birdman (2014): 20 milyon doları bulan bütçesine karşın ‘tek planda çekilmiş film’ üretmeyi beceremeyen bir yapıt. Lubezki’nin ve oyuncuların emeğine karşın dünya sinemasındaki örneklerinin seviyesini yakalayamadı.
3-Bulantı (2015): Zeki Demirkubuz’un oyunculuk da yaptığı kişisel bir film... “Bulantı”, nefretini, kibrini ve egosunu öne çıkarınca sinemasının seviyesini düşüren bir yönetmenin acıklı itirafları gibiydi.
4-Ma Ma (2015): Julio Medem’in Orhan Aksoy’laştığı, bir garip melodram. Penélope Cruz da bu trajediden payını alıyor.
5-Jüpiter Yükseliyor (Jupiter Ascending) (2015): Ana karakterin adının ‘Jüpiter’ olmasıyla başlayan ‘uzay operası’ serüveni, böylesi gülünç öğelerden medet umuyor. Wachowski Kardeşler’in kariyerinin en zayıf halkası olurken hiç zorlanmıyor üstelik…
6-Self/less (2015): Tarsem’in renkli dünyasından uzak kalan bilimkurgu, bilinçaltının dehlizlerini gerektiği kadar yaratıcı kullanamadı. Bu sebeple de başrol oyuncusunun yeteneksizliğinin gözümüze batmasını sağladı.
7-Beyaz Tanrı (Féher Isten) (2014): Kornél Mundruczó’nun önceki işlerinin rahatsız edici ve minimalist taraflarını törpüledi. Etkileyici finaline karşın, yönetmenin ilk dört eserinin yanında Disneyland yolculuğu gibi kalıyordu.
8-Marslı (The Martian) (2015): ABD’de romanı beğenildiği için baş tacı edilen Ridley Scott bilimkurgusu, ‘hayatta kalma’ meselesinin ekmeğini yedi. Yine ‘Er Ryan’laşan Matt Damon’ın durumu her açıdan tahammül sınırlarını zorluyordu.
9-Hayallerimdeki Kadın (Manglehorn) (2014): David Gordon Green’in Al Pacino projesine gelerek ruhunu sattığı ve plastik dünyaya adapte olamadan huzurlarımızdan ayrıldığı yapıt. Biçim-içerik örtüşmezliği adına derslik bir iş!
10-Ali Baba ve 7 Cüceler (2015): Cem Yılmaz’ın hiçbir yaratıcılık içermeyen skeçlere hapsettiği, sempatik bile olamayan, aksiyon yüklü bir komedi filmi. Gişede seyirci de cevabını verdi.
11-Citizenfour (2014): Snowden ile ilgili gizli bilgilere ulaşmayı beklerken daktilo başına geçmemizi salık veren tuhaf bir belgesel. Oscar ödülü, yazışmaların üzerlerine yağmasını isteyen garantici ve tembel Akademi üyelerinden kaynaklanıyor.
12-Kabile (Plemya) (2014): Yılın en iddialı filmi… “Eğer…”i (“If…”) hatırlatan yatılı okul manzarası, ‘işitme engelli karakterler’le ‘diyalogsuzluk’a alan açıyor. Ama 126 dakikada sessizliği idare etmek görsel bir sanatta mümkün değil.
13-Pasolini (2014): Abel Ferrara’dan ümidi kesmiştik belki. Ama Pasolini’nin hayatının kritik bir dilimini görme heyecanını bile yaşayamadık. Neredeyse bir hafta içinde tek bir evde çekilmiş kadar acemi duruyordu film.
14-Labirent: Alev Deneyleri (The Maze Runner 2) (2015): En özgün genç yetişkin bilimkurgu filminin ikincisi olmasından mı, yoksa hikayesinin ara bölümünün ilgi çekmemesinden mi bilinmez, ama tatmin etmedi. Üçüncüsü için ümitliyiz.
15-8 Saniye (2015): Ömer Faruk Sorak, spiritüalizm, neo-şamanizm gibi bilmediği meselelere girince kayboldu. Turizm tanıtım videosuna kaymak normal sonuçtu. Kişisel gelişim rehberinde B-tipi korku filmlerine malzeme vermek ise elbette kaçınılmaz!
16-Sıradışı Anne (Ricki and the Flash) (2015): Meryl Streep’ten rock star yaratma fikri kağıt üstünde kaldı. Hem Jonathan Demme hem de Streep’in bitkinliği ve bıkkınlığı bize de tesir etti. Film de önemsenmez hale geldi.
17-Kızıl Tepe (Crimson Peak) (2015): Guillermo Del Toro’nun “Şeytanın Belkemiği”ne alternatif oluşturan gösterişli perili ev filmi, görselliğiyle mest etti. Ama bunun arkasını dolduramadı, adeta göz boyamakla kaldı.
18-Müzede Bir Gece: Lahitteki Sır (Night at the Museum: Secret of the Tomb) (2015): Özündeki fikirle belli bir seviyeyi tutturan serinin uçuruma sürüklendiği bölümü. Robin Williams’a veda etme arzusuyla izlememizi bile lehine çeviremeyen bir film.
19-Rüzgarın Hatıraları (2015): Dönem filmi çekmesi imkansız olan bir yönetmenin, bu deneyiyle ‘ucuzluk’ sınavından geçen, dekorlarıyla TV dizisi gibi gözüken bir film... Özcan Alper, spesifik konulardaki becerisini genele yayamıyor bu kez.
20-Taksi Tahran (Taxi Tehran) (2015): Panahi’nin ev hapsi sürecinde çektiği eserlerin özensiz ve sinirli hallerinin son örneği... Altın Ayı ödülü fazlasıyla yanıltıcıydı. İran’ın yasakçı rejimine kişisel bakış, sinemasal haz vermektense kafa şişirmeyi seçti.
21-Karanlık Yerler (Dark Places) (2015): Gillian Flynn adı ile yol çıktı. Ama bundan bile nemalanamadı. “Kayıp Kız” hayranları için ‘duvara çarpmak’ kaçınılmazdı. Charlize Theron’un debelenmesi bile fayda etmedi.
22-Kara Düzen (Black Mass) (2015): Bu kadar ilginç ve katmanlı bir gangster öyküsü ancak buradaki hamlelerle başarısızlığa sürüklenebilirdi. Yönetmenin kapasitesi tarihi arka plana yetmedi, Johnny Depp ise makyajıyla alay konusu oldu.
23-Tehlikeli Yürüyüş (The Walk) (2015): Robert Zemeckis’in ilk 3D kurmaca filmi olarak kucaklamaya hazırlanırken, C-tipi bir biyografiyle karşılaştık. Sürekli kendini rezil etmekle meşgul Petit ise Amerikan ırkçılığının kurbanıydı.
24-Kuzu (2014): Kutluğ Ataman, onca mitolojik ve dini referansa karşın, kolaycı hamleleriyle zorlu denemenin ciddiyetine yakışan, olgun bir postmodern köy filmine imza atamadı. Kariyerinde ilk kez doğuya adım atınca başarısız oldu.
25-Her Şeyin Teorisi (The Theory of Everything) (2014): Oscar için üretilen ısmarlama Stephen Hawking biyografisi, geçen sezonun mendil eskiten filmiydi. Sadece Eddie Redmayne’in fiziksel dönüşümle hayran bırakan performansıyla anılacak.
