Yeşilçam samimiyetinde yol komedisi

“Pardon”un üzerine koyan Mert Baykal ve uyumlu bir kardeş ekibi… “Kardeşim Benim”, Burak Özçivit’le Murat Boz’un elektriğinden destek alan samimi bir Yeşilçam komedisi. Gişede iki milyon kişiyi geçmesine ve an itibarıyla yılın en çok izleneni olmasına itiraz edemeyeceğimiz filmin DVD’si raflara girdi.

İki ünlü ismi, popülerliğiyle, medyatikliğiyle bilinen bireyi başrole yerleştirmek büyük risk. Sinemamızda bu taktiği çokça görüyoruz. Ama bunları bir formülün malzemesi yapmak bir ‘proje planlama’ zekası getiriyor. TAFF Pictures bu konuda çok doğru adımlar atmış. “Kardeşim Benim”, Burak Özçivit ile Murat Boz’a ‘kendinizi oynayın!’ komutunu vermiş. Böylece ilkinin “Aşk Sana Benzer”deki (2015) poz yapma rekortmenliği bir gerçekliğe transfer oluyor.

KOMEDİ DAMARI VE TEKNİK EKİP DOĞRU

Rejisör Mert Baykal’a ek olarak, Korhan Koryürek’e kurgunun, Veli Kuzlu’ya sinematografinin teslim edilmesiyle aslında teknik ekip doğru kurulmuş. Sadece Baykal’a itiraz edebiliriz. Yönetmen, “Pardon”da (2005) Ferhan Şensoy-Rasim Öztekin ikilisine bel bağlarken dijital teknolojiyi ‘tek ışık yeter renkleri masa başında hallederiz’ olarak algılayan ucuz bir sosyal taşlamaya imza atmıştı.

Burada ekibin kurulmasıyla o da üzerine koymuş. Kaza sahnesinde detay planları alma, kurgucuya teslim etme konusunda sıkıntılar var. Ama genel anlamda mizanseni kurma, ekibi ve oyuncuları idare etme usturuplu. “Kardeşim Benim”, Teşvikiye Camii’ndeki cenazeden itibaren ‘eski püskü araba’ ile bizi bir hedefe yönlendiriyor. Aslında büyük bölüm “Çılgın Dünya” (“It’s a Mad, Mad, Mad, Mad World”, 1963), “Uçaklar, Trenler ve Otomobiller” (“Planes, Trains & Automobiles”, 1987), “Hokkabaz” (2006) gibi ‘yol komedisi’ alt türüne bağlı kalıyor. Ama kült bir ikili yaratan ‘Harold & Kumar’ serisi gibi keş karakterlerin izini sürmüyor, tuvalet komedisine kaymıyor.

SENARYODAKİ MANTIKSIZLARIN NE GEREĞİ VAR?

İki kafadar karakterin kardeş olması ise atışma oranını düşürmüyor. Ama “Yağmur Adam” (“Rain Man”, 1988) kopyası Levent Üzümcü-Mustafa Üstündağ’lı “Abimm” (2009) kadar çiğ durmasa da, melodram son virajda filmi kontrolü altına alıyor. Yolda yaşananlar, tamirciden kazaya kadar ‘tesadüflerle’ kurulan zıpır komedi hamleleri yerinde, becerikli. Kuzlu da Koryürek de sekme yaşamıyor. Ama Zafer Külünk’ün senaryosunda mantıksızların birbirini izlemesini fark etmemek mümkün değil.

Aslı Enver’in sempati katkısı tartışılmaz. Ama arabanın kaza yapma sahnesindeki mantık hatasını kim açıklayabilir? Tülünk senaryo başında bu anlara kafa yormamış. İşin temeliyle ilgilenmiş, diyaloglara odaklanmış. Murat Boz’un sahne elektriğiyle coşkulu duran sahneler, Burak Özçivit’in ona uyumu derken, çekişme anlam kazanıyor.

KALICI BİR İKİLİ GELİR Mİ?

Aslında aşk konusundaki atışmalar da mantıklı bir yere gidiyor. Ölen babanın son dileğini kasetlerle vermesi bize eski filmleri hatırlatıyor. Bir emek ve nitelik var. Matthau-Lemmon birliktelikleri akla geliyor yer yer…

“Kardeşim Benim”, yol komedi formülüyle ilgiyi hak ediyor. Ama Nazan Kesal’ın girişiyle öyküye dahil olan ‘Yeşilçam’ hamlesini tasvip etmek mümkün değil. Mert Baykal bazı sahneleri hala çekemiyor. Kurgucu onu kurtarırken, besteler de bu ikilinin dünyasını inandırıcı kılıyor.

2.35:1’de son dönüş bu kadar sert olmasa, ‘romantizm’e eğilimli iki kafadar yol komedisi sorunsuz hale gelebilirmiş. Cem Yılmaz’ın “Hokkabaz”ı kadar başarılı bir iş canlanmıyor. Ama sorunlar çok bariz ve bilinçli… Buna karşın film, 2016’da izlediğimiz onca yerli komedi arasında belli bir seviyeye ulaşarak sivrilmeyi beceriyor. Türdeki kardeş temsillerine bakınca, geçen sene gördüğümüz oyunculara odaklanırken sinemanın ne olduğunu unutan “Limonata”yı ve trash (çöp) ürünü “Yapışık Kardeşler”i sollarken zorlanmıyor.

FİLMİN NOTU: 4.4

Künye:

Kardeşim Benim

Yönetmen: Mert Baykal

Oyuncular: Burak Özçivit, Murat Boz, Aslı Enver, Nazan Kesal, Ahmet Gülhan, Burak Satıbol

Süre: 118 dk.

Yapım yılı: 2016