İsveç'te yaşanan rezalet ve fark etmemiz gereken gerçek
Korona salgınının başından beri diğer ülkelerin aksine rutini bozmayan, okulları kapatmayan, barları, lokantaları açık tutan İsveç’te ne oldu biliyor musunuz?
Çok büyük bir tartışma ve önü alınması zor bir öfke başladı. Bu sakin, hayat standardı çok yüksek ve zengin ülke şimdi kaynıyor!
‘Sürü bağışıklığı’ teorisini hayata geçirme stratejisini tavsiye eden İsveç Halk Sağlığı Kurumu hedef tahtasında. İsveç’in önemli virologlarının tümü hükümeti strateji değiştirmeye ve ipleri kendi eline almaya çağırıyor.
Dünyanın en gelişmiş kabul edilen ülkelerinden biri olan İsveç’teki huzurevlerinde insanlar patır patır ölmeye başladı. Böyle bir salgında huzurevlerinde çalışan sağlık görevlileri ne eldiven ne maske kullanıyorlar!
İsveç Sağlık Bakanlığı 2 koşulda bu merkezlerde çalışanların maske ve eldiven takması tavsiyesinde bulunmuş: Ya muhatap olduğunuz yaşlıda semptom görürseniz kendinizi korumak için ya da kendinizde semptom görürseniz karşınızdaki yaşlıyı korumak için.
Sevgili okurlar İsveç korona ile ilgili neredeyse hiçbir yasak kararı almadı, uyarı olarak yalnızca “65 değil 70 yaş üstü gerekmedikçe evden çıkmasın” dedi. Bir de lokantalardaki ve barlardaki oturma düzeni daha mesafeli hale getirildi.
Ülkede huzur ve bakımevlerindeki kişilerin yaş ortalaması 75. Yani bu evlerde görevli sağlık çalışanları ortalama 75 yaşındaki insanların yanına hiçbir koruma olmadan giriyorlar!
Daha da acı olan bu bakım merkezlerine orada kalanların aile veya yakınlarının gelmesinin yasaklanmış olması. Yani çalışanlar hiçbir tedbir almadan gelip, yaşlıları enfekte edebilirlerken yakınları olanları uzaktan izlemek zorunda!
Bunlar dünyadaki en güçlü sosyal devletlerden biri kabul edilen İsveç’te oluyor. Maske yok, eldiven yok, hatta Guardian’da okuduğum detaylı bir makaleden öğrendiğime göre el dezenfektanı bile yok!
ÖZGÜVENİMİZ HÂLÂ EKSİK
Bu olanlara bakıp halimize şükretmeliyiz.
Türkiye bazı konularda inanılmaz bir şekilde ilerlemeyi başardı. Bence mesele özgüvenimizi bu gelişmeye paralel bir şekilde geliştirememiş olmamız. Hâlâ kendimizi sağlık ve altyapı konularında Batı’dan geri görüyoruz.
Halbuki standart olarak gözümüzde büyüttüğümüz birçok ülkeden çok ileri gitmişiz.
Ancak bir yandan da bu krizde Türkiye’nin gösterdiği performansa bakıp bir gerçeği fark ediyor ve çok üzülüyorum: Demokrasi ve hukuku da sağlık alanındaki gelişmeye paralel bir şekilde geliştirebilseydik bugün dünyanın yükselen yıldızı olurduk.
Bunu başaramadığımız için olduğumuz yerde bir ileri bir geri gidip duruyoruz…
