Kalite farkı

Öncelikle maçın başından sonuna kadar iki takım arasında oyun üstünlüğü anlamında pek bir farkın olmadığını belirtmem lazım. Kemal Özdeş’in bu özelliğini seviyorum. Kapanıp, 9 kişi ile savunma yapıp kontratak arama yoluna gidebilirdi ama öyle yapmıyor. Oynamaya çalışıyorlar. Aslına bakarsanız ilk yarıda Fenerbahçe’den daha çok pozisyon buldular. İki tane boş kafa gol olmadı, hatta bir başka atakta kaleci de yokken topu dışarı vurmayı becerdiler!

Buna karşın Fenerbahçe’nin, Giuliano’nun durağan, Aatif’in etkisiz, Soldado’nun da top alamadığı ilk yarıda geliştirdiği ilk organize atakta golü bulduğunu gördük. Kanattan bekin bindirmesi, ikili oyun, orta saha oyuncusunun bindirmesi ve şık bir tek vuruş skoru getirdi. Oyun üstünlüğü yokken bir takım 3 pozisyon bulmuş, diğeri 1 pozisyon üretebilmişken; farkı yaratan kalite oldu.

İkinci yarıya Kasımpaşa yine istekli başladı. Fenerbahçe savunmada bekliyor vaziyetteyken bir karambolde beraberlik golü geldi. Bundan sonraki 10 dakikada Kasımpaşa’nın ikinci golü bulamamasının tek açıklaması yine kalite farkıdır. Şener imkânsız bir golle takımını yeniden öne geçirdi.

Skor olarak yine öne geçip takım moral bulsa dahi oyun üstünlüğü Sarı-Lacivertli takımda değildi. “Tehlike anında camı kırınız” oyuncusu Valbuena’nın golü ile maç bitti. Fenerbahçe kalan 4 haftadaki görece en zor maçını 3 puanla geçti. Muhtemelen ligi 72 puanla bitirecekler. Sonra ne olacağını göreceğiz.

Keyifli ve güzel bir maçtı, seyir zevki aldık. Ancak çok ilginç ve çok şaşırtıcı bir şey de oldu. Skrtel’in kafası yarıldı ve kan aktı... Halbuki biz kafa yarıldıktan sonra kanamadığını zannediyorduk!!! Cüneyt Çakır ise her zamanki gibi eyyam dolu bir maç yönetti.

ŞENER

Son haftaların en formda ismi. Formunun ödülünü şahane bir golle aldı.

AATIF

Aslında sahanın en kötüsü diyemeyiz ama sanırım en verimsiz oyunlarından birini oynadı.