Sokaklarda çocuk mu kaldı?
Konak Belediyesi’nin “Kentte Çocuk, Sokakta Oyun Var” etkinliği bugün Gündoğdu Meydanı’nda yapılıyor.
Etkinliği duyuran basın bülteninde şunlar yazıyor:
“Binlerce çocuk gün boyu sürecek oyun ve renkli gösterilerle doyasıya eğlenecek. Geçmişin unutulmaya yüz tutmuş sokak oyunlarını yeniden canlandırmayı amaçlayan ve çocukları sokaklarda özgürce oyun oynamaya davet eden şenlikte, sek sekten ip atlamaya, yakan toptan bezirgân başına kadar pek çok oyun oynayacak. Müzik ve dans gösteriyle renklenecek şenlik çocuk olmanın keyfini yaşatacak.”
NE GÜZEL GÜNLERDİ
Çocukluğumuzu sokakta oynayarak geçirdik. Özellikle yaz gecelerinde anne babalarımız evlerimizin kapılarının önünde oturur biz de oynardık.
O dönem Mithatpaşa Caddesi’nden belli saatler dışında tek tük araç geçerdi. Arap dondurmacıyı dört gözle beklerdik.
Limonlu, çilekli, sakızlı dondurmanın hasını yapardı. Gün boyu denize girdikten ve geceyi sokakta oynayarak geçirdikten sonra deliksiz bir uykuya dalar sabah erken saatlerde yine soluğu denizde alırdık.
Bahar ve kış ayları, şimdi Göztepe Tansaş’ın bulunduğu, o dönem bizim mahallece arsa dediğimiz yerde geçerdi.
Kayaların üzerinde kendi krallıklarımızı kurar, yerde unutulmuş eski telefon direklerinin üzerine oturup telsiz telefon oynardık. İp, top, meşe, yedi kiremit, saklambaç, evcilik günlük oyunlarımızdandı.
GERÇEK ÖRGÜRLÜK O..
Konak Belediyesi’nin birkaç yıldır sürdürdüğü etkinliğin duyurularını görünce önce mutlu oldum ama sonra içimi bir hüzün kapladı.
Günümüzün çocuklarının sokakta oynamanın tadını alabilmeleri için bilinçli kent belediyesinin organizasyonu gerekiyordu.
Bahçeli güzel evler yıkılıp yerine apartmanlar dikildiğinden, motorlu araç sayısı kent nüfusuyla birlikte çığ gibi arttığından beri sokaklar çocuklar için tehlikeliydi. Önce televizyona, sonra bilgisayara şimdilerde ellerindeki tablet ve akıllı telefonlara esir oldular.
Sokakta oyun çocuğun gerçek özgürlüğüdür. Yeteneklerini geliştirmeyi, gurup içinde hareket etmeyi, bir amaç için birlikte çabalamayı, bir kaya üzerinde krallık kurmayı, hayal etmeyi, üç beş parça çalı çırpıyla saray yapmayı sokakta oynarken öğrenir çocuk.
Koşar, bağırır, dokunur, kucaklaşır, yumruklaşır belki ama insan olmayı öğrenir.
Kısaca sokakta oyun önemlidir.
