Aklımın almadıkları
Son zamanlarda aklımın almadığı olaylar ve durumlar çoğaldı. Ya yaş aldıkça ben aptallaşıyorum ya da olaylar gerçekten çığırından çıktı. Birkaç örnek verirsem derdimi daha iyi anlatabilirim belki. Gözaltına alınan bir zanlının karakolda üzerindeki bıçakla bir polis memurunu şehit etmesini aklım almıyor.
Belki fazla Amerikan filmi seyrediyorumdur ama terörist olduğu şüphesiyle gözaltına alınan zanlının üzeri aranmaz mı?
Daha on beş yaşındaki bir çocuğun teröristlerin pusu kurma ihtimaline rağmen yer gösterme bahanesi ile operasyona götürülmesini aklım almıyor.
YAŞAM HAKKI
Bile isteye aracını sokaktaki köpeklerin üzerine sürüp birini ezip öldüren adamın bu marifetinin 1097 lira para cezası ile geçiştirilmesini ve hemen ardından kendini mağdur ilan etmesini aklım almıyor.
Adana’da tartıştığı kız arkadaşını kamyoneti ile ezip komaya sokan gencin ifadesi alındıktan sonra salıverilmesini aklım almıyor.
Dünyanın sadece kendilerine ait olduğunu düşünüp bütün canlıların yaşam alanlarını gasp edip sonrasında “denizde kaplumbağa saldırdı, lüks sitemize yaban domuzu girdi” şikâyetlerini aklım almıyor.
Üç yaşında bir çocuğun sabahın yedisinde bindirildiği anaokulu servisinde unutulup öğleden sonra dörde kadar aranmadığı için havasızlıktan ölmesini aklım almıyor.
ACIMASIZLIK VE VAHŞET
Gaziemir’in Emrez Mahallesi’ndeki eski kurşun fabrikasının arazisinde gömülü radyasyonlu atıkların, çevre felaketine yol açacağı aşikâr olduğu halde bilinçsizce “temizlenmeye” çalışılmasını ve halkın tepkilerinin dikkate alınmamasını aklım almıyor.
Hem inançlı olduğunu savunup hem de kadınlara, çocuklara, hayvanlara kısaca kendinden güçsüz olana karşı bunca acımasızlığı ve vahşeti aklım almıyor.
Hırsızı, uğursuzu, tecavüzcüyü adil olma adına salıveren adaletin suçu sadece yazmak olan onca gazeteciyi hapiste tutmasını aklım almıyor. Hemen her gün bildiğimiz inandığımız her şeye ters bunca olay yaşanırken susup oturmamızı aklım almıyor.
