İyiliği bizde görsünler
Bir gazetenin en arka sayfasında “İyilikle Gelen Ün” diye bir manşeti görünce merakla okudum. Avustralya’da bir alışveriş merkezinde alışveriş yapan yaşlı bir kadının kredi kartında sorun çıkınca bir adam onun parasını ödüyor...
Orada bu durumu kameraya kaydeden bir kişi bunu sosyal medyada paylaşınca, iki çocuk babası olan iyiliksever adam bir anda ülke genelinde üne kavuşuyor.
Elbette güzel bir haber! Ama bizim ülkemizde her zaman böyle bir olaya rastlanabileceği için bu olayın abartılmasını anlamadım. Bakınız neden!
RAHMETLİ YUSUF KAYA
Bu yazıyı okuyunca aklıma yıllar önce yaşadığım bir olay geldi.
1985 yılında oğlumu kayddertirmek için Hakimiyeti Milliye İlkokulu’na gitmiştim. Benim gibi, çocuklarının kaydını yaptırmaya gelen başkaları da vardı. Aramızda, fötr şapkasıyla, sürekli ayakta dolaşan kısa boylu bir kişi vardı. Yaşına göre torununu kaydettirmeye gelen bir dede olduğu anlaşılıyordu.
Kayıt sırası bana geldiğinde, gerekli belgeleri teslim ettim. Ayrılmaya hazırlanırken, aklıma gelmeyen bir soruyla karşılaşmıştım: “Öğrencimizin kitaplarını alacak mısınız?”
Ne yazık ki, yanımda o kadar para yoktu.
“Kitapları daha sonra alayım!” diyerek ayrılıyordum ki, o fötr şapkalı adam yaklaşarak; “Bir dakika,” dedi oradaki kadına; “Bey’in yanında yeterli para olmadığını görüyorum.”
Ve cebinden para çıkararak kadının bana söylediği miktarı onun önüne koydu.
Ben şaşkınlık içinde, “Çok teşekkür ederim ama buna hiç gerek yok. Gelir yarın alırım!” der demez,
“Bey, sen bu parayı ödeyecek birine benziyorsun. İşte benim kartım!” diyerek bir kart uzattı ve devam etti. “Ne zaman istersen bana getirirsin!”
Öylesine sevimli ve kararlıydı ki, onu kıramadım. Kartı çok ilginçti. Üzerinde fötr şapkalı bir fotoğrafı ile “Kürt Yusuf” yazısı vardı. Bir de adresi ve telefon numarası.
Ertesi gün bürosuna gittim. Bir genç beni karşıladı. Yusuf Bey’i sorduğumda, “Evet babamdır,” dedi. “O böyle bir insandır, hep iyilik yapmaya çalışır.”
Bu genç insan, daha sonra İzmir Milletvekili olan İlhan Kaya idi.
Dedim ya, hiç tanımadığı bir kişiye –kimi zaman gereği bile yokken- iyilik etmek bizim insanımızın iliğinde var.
