Tarsus'ta bir günde NELER YAPTIM?
ARTIK Anadolu’daki şehirler bireysel olarak tanıtım yapmaya başladı. İlk olarak Adana’da düzenlenen Portakal Çiçeği Festivali, daha sonra Çeşme Ot Festivali derken şimdi de Tarsus’ta ‘Tarsus Benim’ etkinlikleri başladı.
Şehrin önemli aileleri bir araya gelerek böyle bir etkinlik düzenlemeye karar vermişler. Portakal Çiçeği Festivali, Toyota Ceo’su Ali Haydar Bozkurt’un önderliğinde hayata geçirilmişti. Kısa sürede marka olmayı başardı. Her sene daha da iyi olacak. Geniş katılım alan bir festival oldu, Adana ekonomisine katkısı büyük. O hafta bütün oteller büyük oranda doluyor. Tüm mekânlar iş yapıyor. Hal böyle olunca herkesin keyfi yerinde oluyor.
Sadece bir sorun var. Çeşme Ot Festivali ile aynı zamanda yapılıyor. Her 2 etkinliğin aynı tarihlerde yapılması bence büyük bir yanlış. Adana 1 hafta önceye çekebilir. Zaten havalar da güzelleşmiş oluyor. Yoksa zamanla yazık olacak. Geçen seneye göre bu sene katılımın daha az olduğu söylendi mesela. Niye bir talep patlaması yaratmak varken etkinlik riske atılsın ki?
Kıştan bıkan insanlar yaz tatilini özledikleri için Çeşme’ye akın ediyorlar. Ot Festivali’nde sokaklar dolup taşmış. Mekânlar yaz aylarındaki kadar iş yapmış. Ünlüler soluğu Çeşme’de almış. Bir de Çeşme’ye bir alışkanlık var. Oysa Portakal Çiçeği için aynı şey geçerli değil henüz. Tarihle oynamaları her 2 festival için daha hayırlı olur.
Aynı hafta Tarsus’ta da yeni bir girişim vardı. Dediğim gibi ‘Tarsus Benim’ sloganıyla yola çıktılar. İlçenin tanıtılması amacıyla hayata geçirilen bu projeye beni, çok sevdiğim Selçuk Ramazanoğlu davet etti. Ben de kırmayıp 1 günlüğüne gittim. Tarsus, Mersin ile Adana arasında sıkışmış bir yer gibi geldi bana. 1960’lı yıllara göre daha geride kalmış.
Zenginlerin memleketi TARSUS
ASLINDA sanayinin en büyük patronları Tarsusludur. Karamehmet’ler ve Ramazanoğlular, Tarsus’un ileri gelenlerindendir. Zamanla önce Adana daha sonra İstanbul derken artık çok bağları kalmamış gibi. Hal böyle olunca Tarsus da küçük kalmış, Anadolu’da bir kasaba gibi duruyor. İklim güzel, toprak verimli ama eski havasını arıyor.
Tarsus’ta en meşhur şey Tarsus Amerikan Koleji. Oradan mezun olanları öve öve bitiremezler. Tarsus’ta gidecek çok fazla yer yok aslında. İlk olarak şehrin göbeğinde yer alan Tarsus Şelalesi’ne gittik. Nasıl güzel bir manzarası var anlatamam. Ama o kadar gürültülü akıyor ki ne konuştuğunuzu duymuyorsunuz. Turistik bir tesis havasında. Tarsus’ta görmeniz gereken yerler arasında ilk sırada sayılabilir. Bir de tarih turu attık.
Günde 6 kez yemek yedik. En çok merkezde yer alan Yeni Ada Restoran’ı beğendim. 1948’den beri hizmet veren mekân oldukça küçük ama yemekleri bir o kadar lezzetli. Mekânı abi-kardeş beraber işletiyor. Tarsus’ta lahmacunun küçüğü bir şey var, adı kuş gözü. Bir kerede ağzına atıyorsun. Masaya bir tepsi dolusu getiriyorlar, istediğin kadar yiyorsun. İnanılmaz lezzetli. Çıtır çıtır yiyorsunuz. Bir de her masaya humus geliyor. Diğer yörelere göre daha değişik yapıyorlar. Sıcak ekmek banarak yediğimiz en güzel humustu diyebilirim.
TARSUS MUTFAĞININ bilinmeyenleri
AKŞAM Tarsus’a gelen bütün misafirleri yemeğe davet ettiler. Tarsus mutfağı üzerine kitap yazan Nuray Okyay mükemmel bir sofra hazırlamıştı. Aklınıza Tarsus yemekleriyle ilgili ne geliyorsa masadaydı. Açık büfe başlangıçlar, ara sıcaklar, tatlılar... Ne yiyeceğimizi şaşırdık. Tarsus mutfağının bu kadar zengin olduğunu bilmiyordum. O gece hemen hemen bütün yemeklerin ve tatlıların ucundan da olsa tadına baktım.
Dedim ya Tarsus çok küçük bir yer. O yüzden çok otel de yok. Ben 2 yıl önce açılan Elif Hatun Konağı’nda kaldım. 12 odalı, butik, güzel bir oteldi. Otele kadın eli değdiği her halinden belli oluyordu. Personel çok güler yüzlüydü. Zaten sahibi Yeşim Sancaktar İçgören de her zaman işin başında. Her şeyle tek tek ilgileniyor. Bir gece kaldığım bu sıcak otelden oldukça memnun ayrıldım. Tarsus’a yolunuz düşerse tavsiye ederim.
