Goller Halit Ağabey'den!
“Maçın bitimine 15 dakika kalmıştı. Berabere durumda idik. Kendi sahamızda galip gelmeliydik. Erol sağdan orta yaptı. Top önce Halit Ağabey’e, sonra bana değip kaleye girdi.” Büyük golcü Lefter Küçükandonyadis tam 70 yıl önce, 28 Mart 1948’deki Fenerbahçe-Galatasaray maçında attığı 3 golden ikinciyi böyle tevazuuyla anlatmıştı: “Bana değip...” Ve asla unutmadan: “Önce Halit Ağabey.”
*
Halit Ağabey, kardeşi Lefter’den uzun yaşadı. Bugün gençlerin dört-beş derbide her şeyi bilmiş yapan talihsiz tarihine karşın, neredeyse bir asır derbi oynadı, derbi izledi, derbi yazdı.
İçinde ne bir nefret, ne bir öfke, ne kalemini ona buna sallayarak.
Karşısında oynayan Galatasaraylı Reha ve Bülent Eken kardeşler iyi arkadaşıydı; karşı karşıya oynadıkları Süleyman Seba ile dosttu, Galatasaray kalesine atak yaparken onu durdurmaya çalışanlardan Doğan Koloğlu ile yıllarca spor yazarlığının onurunu da paylaştı.
Bu insanları bilmeden, sevmeden ama neden sevdiğini asla bilemeden, anlayamadan futbol da, takım da kalpten sevilmez.
*
Sadece insanlıkları değil. Elbette “Önce ağabey” diyen Lefter çok büyük golcüydü; onu görmemiş olanlar dahi bilir.
Ama neden “Önce Halit Ağabey” e dediğini anlayabilmek için, henüz kaybettiğimiz Halit Deringör’ün de büyük forvet, büyük golcü olduğunu bilmek gerekir.
Ama gelin küçük bir gol yolculuğuna çıkalım:
1942: Fenerbahçe-Galata: 7-0. Halit Ağabey’den 2 gol.
1943: Fenerbahçe-Altınordu: 5-0. Halit Ağabey’den 2 gol.
1944: Fenerbahçe-Anadolu Hisarı İdman Yurdu: 6-0. Halit Ağabey’den 2 gol.
1945: Fenerbahçe-İstanbulspor: 7-1. Halit Ağabey’den 2 gol (2 de spor yazarlığının büyük isimlerinden Samim Var’dan)
1945: Fenerbahçe-Beykoz: 4-0. Halit Ağabey’den 2 gol.
1948: Fenerbahçe-Beykoz: 7-0. Halit Ağabey’den 3, Lefter’den 2 gol.
1950: Fenerbahçe-Beykoz: 9-0. Halit Ağabey’den 2, kardeşi Lefter’den 4 gol.
*
Tam 80 yıl önce Fenerbahçe genç takımında doğdu, sadece Fenerbahçe’de oynadı, Fenerbahçe’de mutlu oldu, daha iyi teklifleri reddedip Fenerbahçe’de kaldı, Fenerbahçe’de kalbi kırılarak futbolu bıraktı. Ve her kulübe saygı duyarak, Fenerbahçe ile öldü Halit Ağabey.
Onu babamdan ötürü bilirdim de, statta değil, esas Cumhuriyet Gazetesi’nde tanımıştım. İyi ki tanımışım. Bu ülkenin iyiliklerinden biri olarak aklımda ve kalbimde kaldı hep. Herkese saygılı gülümsemesiyle.
Geçen hafta saygı duruşundaki her taraftar ve oyuncu da, sadece öldüğü için değil, iyi futbolcu ve güzel insan olarak yaşadığı için de saygı duymalıydı.
Yitirdiğimiz bir sürü duygu için!
Öyle olmuştur umarım.
