Esra Şaşmaz'ın sesinden Parmak Çocuk

PARMAK ÇOCUK

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, bir kulübede yaşayan çok yoksul bir karı koca varmış. Yoksulluklarından şikayetçi değillermiş, onları üzen tek şey bir çocukları olmamasıymış. Artık bir çocuk sahibi olmak istiyorlarmış. Bunun için, yakınlardaki yaşlı büyücüye gitmişler. Büyücü onlara yetiştirmeleri için sihirli bir tohum vermiş. Tohumu ekip, büyümesini beklemelerini söylemiş. Eve gelip tohumu hemen saksıya ekmişler ve beklemeye başlamışlar.

Günler günleri kovalamış, bir gün karı-koca tomurcuğa meraklı gözlerle bakarlarken, tohum açmaya başlamış. Tomurcuğun ortasında sevimli, minicik, parmak büyüklüğünde bir erkek çocuğu oturduğunu görmüşler. Parmak çocuğu ellerine alıp, şaşkınlıkla ona bakmışlar.

Kadın kocasına:-" Bu çocuğun boyu biraz ufak değil mi? " diye sormuş.

Kocası:-" Haklısın, biraz ufak ama olsun, bunca sene sonra bir çocuğumuz oldu, baksana çok sevimli, onun adını “parmak çocuk” koyalım." demiş.

Akşam olduğunda, parmak çocuğa, ceviz kabuğundan bir yatak hazırlamışlar, üzerine de yorgan olarak, bir yaprak kopartıp sermişler. Parmak çocuğu yatağına yatırıp, uyumasını beklemişler, uyuduktan sonra odadan çıkıp kapıyı kapatmışlar.

Parmak çocuk güzel bir uykuya dalmış ama oradan o gece tesadüfen geçen çirkin kurbağa, pencereden parmak çocuğu hemen farketmiş. Kurbağa kendi kendine:

-" Şu yatan küçük çocuğa bak! tam da madende çalıştırılacak bir köleye benziyor." Demiş. Hemen, onu buradan götürecek bir yol bulmalıyım diye düşünmüş. Ve bir gün, hiç ses çıkarmadan onu kaçırmaya karar vermiş..Kurbağa, yatağı ile birlikte küçük çocuğu sırtına alıp göle götürmüş. Sabah olduğunda, parmak çocuk yattığı odada olmadığını anlamış.

-"Annem ve babam nerede ? " diye ağlamaya başlamış.

Tam o sırada, yanında duran ve kendisine gülen kurbağa dikkatini çekmiş. Kurbağa parmak çocuğa:

-" Artık benimsin, benim madenimde çalışacaksın sakın kaçabileceğini düşünme, seni hiçbir yere bırakmayacağım." demiş.

Parmak çocuk: Lütfen beni bırak, annem ve babamın yanına gitmeliyim beni çok merak etmişlerdir." demiş, ama kurbağa hiç oralı olmamış. Olanları uzaktan gören kırmızı balık parmak çocuğun haline acıyıp ona yardımcı olmaya karar vermiş.

Kurbağanın etrafta olmadığı bir vakit, hemen yanına giderek, parmak çocuğun üzerinde olduğu yaprağı gölün kenarına doğu çekmeye başlamış. Kırmızı balık çok yorulmuş ama yorulduğuna değmiş doğrusu. Birlikte kaçmayı başarmışlar. Parmak çocuk kendisini kurbağadan kurtaran kırmızı balığa teşekkür etmiş.

Kırmızı balık yalnızlıktan sıkıldığı için Parmak çocuğa istersen benimle birlikte burada yaşayabilirsin bir ömür boyu mutlu oluruz." demiş. Parmak çocuk kırmızı balığın teklifini reddetmiş.'' Beni kurtardığın için sana çok teşekkür ederim ama annem babam beni özlemiştir onların üzülmesini ve ağlamasını istemiyorum. O yüzden hemen evime gitsem iyi olur, hoşçakal kırmızı balık '' demiş.

Bu sırada parmak çocuğun annesi ve babası bir yandan ağlıyor ve bir yandan parmak çocuğun nereye kaybolduğunu düşünüyorlarmış. Parmak çocuğun küçük adımlarıyla eve varması çok uzun sürmüş ama anne ve babasıyla kavuşacağı için çok mutluymuş ,bu yüzden hiç yorulmamış.

Annesi ve babası parmak çocuğu karşılarında görünce çok sevinmişler. Parmak çocuk onlara başından geçen olayları anlatmış. Annesi onu sımsıkı kucaklamış Babası saçlarını okşamış ;''artık her şey bitti, bunun olmasına bir daha asla izin vermeyeceğiz ,seni çok merak ettik ama işte ,artık yanımızdasın'' demişler.

Parmak çocuk, bir kez daha ailesinin kıymetini anlamış . Çok özlendiğini görmek onu şımartmış ve bir daha hiç ayrılmamaya söz vermiş ve ailesi ile bir ömür boyu mutlu yaşamışlar.

Buldum bir köşe, başladım işe, soğan, sarımsak satarken, terazimin kolu kırıldı bir güzele bakarken, kurbağa kanatlandı gitti gelin getirmeye, gelin çıktı çardağa, çat yerleşti bardağa, masaldır bunun adı dinlemekle çıkar tadı.....