Evcil hayvanımızı kaybetmek neden aileden birini kaybetmek kadar acı veriyor?
Evcil dostlarımız, hayatımızın önemli bir parçası. Birlikte geçirdiğimiz yıllardan sonra onları kaybetmek derin bir kedere yol açıyor. Hatta bu keder, bir aile üyesini kaybetmek kadar acı olabiliyor. Peki, neden? İşte, cevabı...
Evcil hayvanı olanlar çok iyi bilir; onları kaybetmek, aileden birini kaybetmek gibidir. Ancak bu durum herkes için aynı değildir. Özellikle bir hayvan dostu olmayanlar, bir kediyi diğeriyle eş görebilir. Lakin bu bilgi temelde yanlıştır.
Evcil dostlarımıza bağlanmamızın ilk sebebi içgüdüseldir. Küçük kafaları, kocaman gözleriyle bizde "koruma ve sevme" dürtüsü oluştururlar. İnsanlar aynı dürtüyü bebeklere de gösterir. Yani aslında evcil hayvanlarımız ve bebeklerimizi aynı şekilde koruyor ve seviyoruz çünkü ikisini birbirine benzetiyoruz.
İnsanlar için bağ kurmanın diğer temeli temas etmektir. Yani sevebildiğimiz hayvanlara daha fazla bağlanmamızın sebebi bu. Temas, aradaki bağları güçlendiriyor. Bu yüzden bir köpeği sevdiğimiz kadar balığı sevemiyoruz. Elbette, bu hayvan sevgisi için bir bahane değil.
Ayrıca hayvanlarla kurulan iletişim saf ve dürüsttür. Bir insan sizi sevdiğini söylese bile bundan şüphe duyabilirsiniz lakin köpeğinizin sizi gördüğünde yüzündeki mutluluğun gerçek olduğu konusunda şüpheye düşmezsiniz.
Son sebep ise insan beyninin hayal etme becerisine dayanıyor. Şöyle düşünelim; hiç tanışmadığımız bir ünlünün ölüm haberini aldığımızda derin bir keder yaşayabiliyoruz. Evcil dostlarımızda da durum bu aslında.
Köpeğimizin kuyruk sallamasını, bizimle kurduğu bir bağ olarak düşünüyoruz ya da kedimizin bacaklarımıza dolanmasını kendimizce bir sebep ile ilişkilendiriyoruz. Bu durum, aramızdaki bağın daha da güçlenmesini sağlıyor.
Tüm bu sebepler birleştiğinde, kaybettiğimiz evcil dostumuzun ölümünün bize neden bu kadar acı verdiği açıkça anlaşılıyor.
Kaynak: Science Focus
