Kötülükleri de öğretmeliyiz
Parmakla gösterilecek kadar eminim mevcuttur ancak etrafınızda, sık sık çocuğuna düşmeyi öğreten birileri bulunur mu?
Düşmek kaçınılmaz, o yüzden ben sana nasıl kalkıp yola devam edeceğini göstereyim diyen, bolca olur mu?
Bence olmaz. Çünkü bizler, düşmemeyi öğrenir ve öğretiriz. “Ne yaparsak düşeriz, bu sebeple ne yapalım da düşmeyelim”in peşinden gideriz.
Kendi çocuklarımdan ve etrafımda doğup, serpilen çocuklardan biliyorum. Hemen hepsi daima mutlu sonla biten hikayelerle büyütülüyorlar.
Her tarafın pembe ve tonlarına bulandığı, ağaçlardan kalp şeklinde elmaların toplandığı, kötülerin azıcık olduğu, en nihayetinde de belasını bulduğu, iyiliğin her zaman kazandığı, kahramanların sonsuza dek mutlu yaşadığı fantastik bir dünya...
Peki gerçek mi? Kötülük hiç yok mu? Çocuklara kötülüğü öğretmeyerek en büyük kötülüğü aslında biz yapmıyor muyuz?
Bugün yetişkin bir insanın gün içinde takip ettiği haber kaynağının en sık tekrarladığı kelimenin “saldırı” olduğunu söyleyebilir miyiz? Bence rahatlıkla söyleyebiliriz.
Fiziksel saldırı, sözlü saldırı, bombalı saldırı, silahlı saldırı, siyasi saldırı, saldırı da saldırı...
Sözüm ona diğer yanda da gerçek dünyaya hazırlanan milyonlarca çocuk var. Kitaplar okuyorlar, harıl harıl ders çalışıyorlar. Önlerinde rol model görevi gören, örnek teşkil eden yetişkinler her ne biliyorsa, aynılarını bilmek için gecelerini gündüzlerine katmış, koşarak arkamızdan geliyorlar.
YAŞAMAK KUMARDIR
Peki sizce her şeyi biliyorlar mı? Bence dünyadan bihaberler. En basitinden, bir parçası olabilmek için, koştura koştura hızına yetişebilmek için çabaladıkları dünyanın, pek de tekin bir yer olmadığını bilmiyorlar.
Hele hele, kötülüğün kol gezdiğini, ebeveynlerini onlara tanıttığı dünyanın malesef gerçek olmadığını, hiç bilmiyorlar.
Küçük yaştan itibaren yabancı dil, temel sanat ve müzik bilgisi, herhangi bir spor dalında yeterlilik gibi başlıkların hepsinin ayrı ayrı gerekliliğinde hemfikirim. Ancak “kötülüğe giriş”, okullarda olmasa bile aile müfredatına mutlaka konulmalı.
“Bugün dünyaya gelmek, insanoğ- lunun oynayabileceği en büyük kumardır yavrum, yolda yürürken kafanı kollamayı unutma” kadar keskin olmasa da, dünyadaki kötü insanların artan nüfusundan, ince ince, kibar kibar bahsedilmeli.
Aksi halde, Allah göstermesin olası bir ani tanışıklıkta, sunacak geçerli bir gerekçesi olan var mı?
