Habertürk
    Takipde Kalın!
      Günlük gelişmeleri takip edebilmek için habertürk uygulamasını indirin

        Helikopter ebeveyn... Küçük bir çocuğun, annesini tarif etmek üzere, “sürekli başımda dolanıp duruyor, tıpkı bir helikopter gibi” demesinden sonra, psikolog Haim Ginott, malum kavramı 1969’da psikoloji literatürüne kazandırmış. 2018 yılında altını çizmemin sebebi ise, helikopter ebeveynlerin, bugünkü durumu. Bana sorarsanız sayıları her geçen gün artıyor. Tam olmasa da kendim de bizzat çeyrekten biraz fazla helikopter ebeveynim. Bütünden eksikliğimi de, üç çocuk sahibi olmama bağlıyorum. Yoksa tek çocuğa daha fazla mesai harcayabilseydim, inanın, itinayla hakkını veren bir helikopter ebeveyn olurdum. Gurur duymuyorum, keşke şartlar daha farklısını öngörseydi diyorum, ancak başka türlüsü mümkün müdür pek emin olamıyorum.

        farklı bir ebeveynlik

        Yeni nesil ebeveynlerin durumu malum. Etrafınızda göremiyorsanız bile, bu aralar çok popüler olan Big Little Lies ya da Black Mirror’ın yeni sezon bölümlerine bir göz atıp, içler açısı durumu gözlemleyebilirsiniz. Bu arada Haim Ginott’un zamanında helikopter ebeveynliği, yere göğe sığdıramama gibi bir durumu olmadığı aşikar. Aradan geçen yaklaşık 49 yılda, helikopter ebeveynler, hiçbir ödüle layık görülmediği gibi, halen daha tribünlerde görmek istemediğimiz insan tipi sıralamasında üst sıralarda yer alıyor. Kendileri için durmadan eleştirel yazılar yazılıyor.

        Sorun şu ki, dünyanın mevcut şartları farklı bir ebeveynlik tipini kaldırabileceğe hiç benzemiyor. Sokak oyunları ile büyüyen nesillerin son temsilcilerindenim. Anneannemin, pencereden seslenip, hayatta olup olmadığımı kontrol ettiği, steril fakat maske takacak kadar steril olmayan bir ortamdı.

        ANNESİZ HAVA ARAÇLARI

        Ama tabii, insanların birbirine tahammülünün olduğu, çocukların ve çiçeklerin sevildiği, yerinden yurdundan ailesinden koparılmadığı, kıyılmadığı, güzel, güneşli günlerdi. Şimdi ise, ya iklimler değişti ve havada hep bulut var, dolayısıyla biz de önümüzü pek aydınlık göremiyoruz. Ya da söyledikleri kadar var; ebeveynlik işini abartıp yüzümüze gözümüze bulaştırıyoruz.

        Çocuğumuzun beynine çip yerleştirip, dünyayı onun gözünden görmeye çalışacak kadar, uç örneklerde yaşamıyor olsak da, yumuşatılmış, sivri kenarları alınmış ancak kaygı kat sayısı sabit, helikopter ebeveynler olmaya devam ediyoruz. Kendi adıma, şartlar öyle iyileşsin ki, bir an önce pervanelerden kurtulayım istiyorum.

        Son zamanlarda çocukların güvenliği için geliştirilen teknolojik tasarımlar, helikopterlerin, yıllık izne çıkmak için artık somut imkanları olduğunun altını çiziyor. Ancak her nedense, bu adımı, savaşlara son vermek yerine, insansız hava aracı üretmeye benzetiyorum.

        Diğer Yazılar