Kime değil niye

Türkiye’nin suları nasıl satılır diye soranlara bir müjdem var.

Yakında yepyeni bir soru sormaya başlayabilirsiniz?

“Türkiye’nin tarımı nasıl satılır?” sorusunu.

Şaka yapmıyorum, gülmeyin!

Bir süreden beri Tarım Bakanlığı’nda yürütülen bir çalışma var.

Türk tarımını holdingleştirme çalışması.

İşi bilenler buna “Japon Modeli” diyorlar. Daha doğrusu eski bir Tarım Bakanı bunun Japon modeli olduğunu söylüyor.

Japon modeli derken Japonya’nın kendi isteğiyle, daha iyi olsun diye yaratıp uyguladığı bir sistem değil.

2. Dünya Savaşı sonrası Japonya’ya dayatılan bir sistem.

Bir anlamda “McArthur Sistemi”.

Ülkenin tarımsal üretimini, bu üretimi planlama ve yönlendirme araçlarını ve dış ticaretini uzunca bir süre ABD’nin kontrol etmesini sağlayan bir sistem.

Türkiye’de planlananın en olduğunu tam olarak bilmem mümkün değil çünkü bu çalışmalar oldukça kapalı bir biçimde yürütülüyor ama Türkiye’de de tarımsal üretim, kamunun tarımdaki yatırımları ve kontrol mekanizmaları bir holding çatısı altında birleştirilmek isteniyor.

Bunun adı bile konulmuş: Semerat Holding.

Holdingleşme ile ilgili çalışmalar sızmaya başladığı zaman Tarım Bakanı “Böyle bir şey yok” demiş olsa da var olduğunu herkes biliyor.

Muhtemelen o gün Bakan’a “Türkiye’nin sularını satacak mısınız?” diye sorulsaydı ona da “Yok öyle bir şey” diyecekti.

Yarın da tarımımız satılırsa kimse şaşırmasın.

Yanıt muhtemelen “Amerikalılara satılsa bir şey demeyecektiniz ama” olacaktır.

Özne yönlendirme yöntemi ileyanlışları savuşturma yöntemi her yerde uygulanıyor.

Padişah hayratı çeşmeye babası adına kitabe yazdırma rezaletinde bile.

“Bu kadarı da olmaz” diyenlere troller şöyle yazmış:

“Cehape zihniyeti İstanbul’da Osmanlı eserlerin yıkarken sesiniz çıkmıyordu.”

Bu trollere şunu söylemem lazım.

İstanbul’da en fazla Osmanlı eseri ve en fazla tarihi eser Demokrat Parti döneminde yıkılmış, ortadan kaldırılmıştır.

Bilginiz olsun.

Bu arada Çeşmecibaşı Ahmet Hamdi Çamlı bana akıl vermiş, “Doğrusunu öğrenip yazarsan adam olursun” demiş.

Haklı.

Mesela o çeşmeyi yıkıp, yerine apartman yapanın Ahmet Hamdi Çamlı’nın babası olduğunu bilmiyordum.

Araştırınca onu da öğrendim.

Tam da Ebu-ala Maarri’in dediği gibi.

O terbiyeyi terbiyesizlerden öğrenmişti ya.

Ben de adam olmayı Ahmet Hamdi Çamlı’dan öğrendim.

İsrail göz göre göre gidiyor İran’ın göbeğinde bir bilim adamına suikast düzenliyor.

Açık açık.

Hatta önceden ilan ederek.

Başbakan Netenyahu’nun ağzından “Bu ismi unutmayın” diye zikredilen fizikçi Fahrizade Tahran’da öldürülüyor.

Bakıyorum da medeni Batı dünyasından çıt yok.

Ne bir zayıf da olsa kınama ne bir “Höst daha neler” nidası.

Türkiye’nin FETÖ’cü hainleri kaçırdığı iddiası ile kıyameti koparanlar, İsrail’in bu eylemi karşısında sus pus.

Fransa’da polis yine ırkçı bir saldırıya imza attı.

Şaşırtıcı mı?

Değil.

Avrupa’da böyle olaylar oluyor.

Hep oluyor.

Fransa’nın devlet olarak yatacak yeri yok.

Geçmişi kadar bugünü de böyle lekelerle dolu.

Ama böyle bir rezalet, yani ırka, etnik kökene dayalı ve insan haklarına aykırı böylesine bir şiddet toplumun tepkisi ile karşılaşıyor.

Ve bugün Türkiye’de Fransa’nın yaptığı bu şiddete tepki gösteren kimileri, aynı şeyi Türk polisi bir Türk çocuğuna yaptığı zaman tepki göstermek bir yana polisi alkışlıyorlar.

Oysa medeniyet böyle bir olayda öznenin kimliğine, fikrine zikrine bakmaksızın tepki göstermektir.

Her açıklamayı “Önemli açıklamalar” diye duyurmadığımız zaman.