Kazlar, kargalar ve korkulukla trafik düzeni
Normal olarak insanların, kazlardan farklı olarak, en azından ikinci seferden sonra kümesten kaçmaları beklenir ama bu da bizim memlekette pek görülmüş bir şey değildir.
İnsanlarımız kazların tüylerinin vicdansızca yolunduğunu görüp kaz tüyü yastık satın almaktan vazgeçecek kadar duyarlıyken, bir otomobile fatura değerinin yüzde yüz ellisi oranında vergi vermeye ses çıkarmaz, hatta ne yapıp edip o otomobile ulaşıp, ‘yolunacak kazlar kümesinin’ içindeki yerini almak için yarışır, hatta bunu itibar meselesi bile yapabilir.
OTOMOBİL İHTİYAÇTIR KİŞİYE DEĞER KATMAZ
Otomobil bir ihtiyaçtır, kimseye olduğundan daha fazla değer katmaz. Toplum gözünde değersiz biri dünyada sadece ona özel üretilmiş bir otomobile sahip olsa bile günahlarından arınmaz. 150 bin liralık arazi aracı olan bir öğretmenin, 10 yıldır aynı sedana binen mesai arkadaşına göre farkı olsa olsa daha fazla borcu olmasıdır. Tabii bir de maaşından kesilenler yetmiyormuş gibi, otomobil alıp, kullanırken ödediği vergilerdir.
Ama bu biçimde harcamak gene de insanın kendi seçimidir. Çünkü ‘ahlak’ kişilerin parayı nasıl harcadıklarından çok, nasıl kazandıklarıyla ilgilidir. Biz, eşyalar insanlara değer katmaz der işimize bakarız.
Yazının kazlarla ilgili kısmı bu kadar. Gelelim kargalar ve korkuluklar kısmına. Araçlar ciddi paralar ödenerek alındığı için kullanan herkesin kendini yolların da sahibi zannettiği maalesef ‘şımarık’ bir trafiğimiz var. Ben bunu düne kadar hep denetleyicilerin ‘lakaytlığına’ bağlardım meğer hata ediyormuşum. Son zamanlarda şehirlerarası yollarda giderken gördüm ki, meğer bizde trafiği yasalar değil korkuluklar denetliyormuş.
MAKETİ GÖREN AYAĞINI GAZDAN ÇEKİYOR
Yol kenarındaki trafik araçlarının da çevirme yaptığını zannettiğimiz memurların da ciddi bir kısmının yerini maketler almış.
Aslında bunun ilginç bir tarafı yok. İlgi çekici ve düşündürücü olan ne biliyor musunuz? Bu maketleri uzaktan görenlerin ayağını gazdan çekmesi hatta bir kartona yapıştırılmış jandarma fotoğrafının sürücüleri durdurabilmesi. Denetleyiciler açısından ‘faydalı’ bir uygulama gibi görünse de insanlarımızın kurallara değil korkuluklara duyarlı hale geldiklerini göstermesi açısından sahiden acı bir tablo.
