Bizi kendimizden aşk kurtaracak
SADECE kendimle baş başa kalmak istemiştim. Öyle saatlerce falan da değil, 10 bilemedin 15 dakika kendimi karşıma alıp, “N’aber?” demekti tek isteğim. Daha 5 dakika dolmamıştı ki Endonezya’daydım!
Kendimden sıkılıp, bilmem ne böceğinin peşinde Endonezya'da bir yerlerde orman içinde yolumu kaybettim. “Allah’ın belası böcek!” deyip Jools Holland’ın Later’ında James’in karşısına geçip oturdum.
Tim, o güzel sesiyle “Bizi kendi kendimizi yok etmekten kurtaracak kadar güçlü tek şey aşktır...” diye söylüyordu.
Tek isteğim kendi kendime “N’aber?” demekti ama kendime 5 dakika bile tahammül edemedim. Yerdeki bir delikten harikalar diyarına geçen Alice gibi, küçücük odamda, kendimden kaçmak için 3-5 inçlik bir telefon ekranından ‘olmayan bir dünya’nın içine yuvarlandım.
Saatler sonra odaya, kendime, döndüğümde, “İnsanlığın tüm sorunları, insanların tek başlarına bir odada sesizce oturamamalarından kaynaklanıyor...” diyen büyük matematikçi Pascal’a “Haklısın kardeş” deyip kapıyı vurarak kendimi dışarı attım.
MUTLULUK AKTİVİTESİ
Pascal, insanın var olmanın sessizliğinden, can sıkıntısından korktuğunu bunun yerine amaçsız bir dikkat dağıtma eylemi içinde olduğunu, sürekli sorunlarından kaçtığını söylüyor.
Tüm yaşamımız boyunca tek, biricik hedefimiz olan mutluluğu yakalamak için kendi kendimizle iki dakika sessiz kalamıyoruz.
Ailemize, sevgilimize, eşimize, çocuğumuza, arkadaşlarımıza zamanımız var ama mutlak bir sessizliğin ortasında kendi kendimizle baş başa kalacak bir 10 dakikamız yok...
Sizi bilmem ama mutluluğun peşinde ne zaman kendimle kalmaya karar versem bana en büyük ihaneti yine kendim yapıyor! Artık kendimden umudumu kestim...
Aristo’nun sözünü dinleyeceğim.
‘Kendimi’ insan yaşamının nihai hedefinin sadece ama sadece mutluluk olduğunu söyleyen Aristo’nun kollarına atacağım: “Davranışlarınız ve potansiyeliniz üzerinde çalışıp kendinize bir amaç bulun...”
Tıpkı Pascal gibi Aristo da boş zaman yaratıp kendi kendimizle baş başa kalmanın işten güçten daha önemli olduğunu söylüyor. ‘Aristo’nun Yolu’ kitabının yazarı Prof. Edith Hall, Aristo’nun “Mutluluk herkesin ulaşabileceği bir şeydir. Tek yapmanız gereken daha mutlu olmaya karar vermektir...” sözlerini bir parça değiştirmiş: “Mutluluk Aristo’nun dediğ gibi bir durum değil, aktivitedir... Diğer birçok şey gibi mutluluk için de iyi bir plan gereklidir...”
ÖNCE YALNIZ KAL
Mutluluk için iyi bir planım yok! Mutluluğumun peşinden gittiğim her yerde karşıma kendim çıkıyor. 45 yıldır birlikte yaşadığım kendimi 45 dakika önce karşılaştığım birinden bile az tanıdığımı görüyorum son zamanlarda... Ve kendimle ilişkim hayatımdaki herkesle ilişkimden daha kötü!
‘Desing Luck’ kitabının yazarı Zat Rana, “Mutluluk için önce kendini tanı” diyor:
“Kendimizi bilmeden, çevremizdeki dünya ile etkileşim için sağlıklı bir yol bulmak neredeyse imkânsızdır. Bunu anlamak için zaman ayırmadan, hayatımızın geri kalanını inşa edebilecek bir şeye sahip değiliz...”
İnsanın tek başına olması ve kendi içine bağlanmasının hiç kimsenin bize öğretmediği bir beceri olduğunu söyleyip ekliyor: “Bir süreliğine yalnız kalabilmek her şeyin çözümü olmayabilir, ama kesinlikle bir başlangıçtır...”
KENDİMDEN BİLİYORUM!
En başta da söyledim sadece kendi kendimle başbaşa kalmak istemiştim. Öyle saatlerce falan da değil bi 10 dakika kendimin gözlerinin içine bakıp “N’aber?” diyebilsem her şey hallolacaktı. Beceremedim! Kendimi kendimin karşısında oturtabilecek gücü kendimde bulamadım... Kendi ellerimden kayıp Endonezya’da bilmemne böceğini peşine düştüm. Ordan mutluluğun formüllerini öğrenmek için Aristo’nun peşinde oradan oraya yürüdüm. Tüm eğitim hayatım boyunca matemetikten kaçan, kerrat cetvelini öğrendiğim için Nobel almam gerektiğini düşünen ben, matematikçi Pascal’ın ‘mutluluk’ dersini can kulağıyla dinledim...
Ve işte şimdi buradayım...
Bütün o okuduklarım bir kulağımdan girdi diğerinden çıktı. Şu anda kulağımın içinde sadece Tim Booth’un sesi yankılanıyor: “Bizi kendi kendimizi yok etmekten kurtaracak kadar güçlü tek şey aşktır...”
Bence Tim haklı... Nerden mi biliyorum? Kendimden...
