Bir arkadaşım Las Vegas’ta Elton John konserine gitti. Caesar’s Palace’da yıllardır sahneye çıkıyor, bir türlü yakalayamadım ben. Anlata anlata bitiremiyor şimdi; nasıl seyircileri ayağa kaldırdığını, arka sıralardan herkesin indiğini, salonu coşturduğunu…

Elton John’ın kimi konser kayıtlarını izledim. Mesela Türkiye’de verdiği konseri. Ne yalan söyleyeyim, şarkılarına bayılıyorum da sahnede sadece oturup piyano çalıp şarkı söyleyen, yaşı da ilerlemiş birinin iyi bir şov çıkaracağından şüpheliydim.

Ta ki geçen akşam Jimmy Kimmel’ın talk-şovunda Elton John’un Amerika’daki karşılığı Billy Joel’u izleyene kadar.

Şu muazzam performansa insan nasıl takılmaz? 

New York’un yaşadığı bir kıyamet esnasında köprüler alev alıp şehir hava uçarken şova devam eden bir rock grubunun anlatığı şarkıyı kaç gündür YouTube’dan dinliyorum. Bir sahne performansı dersi gibi. 

Joel zaten piyano adam, dökülen saçları ve çıkan göbeğiyle dünyanın en harika insanı değil sahnede. Ama piyanoya bir başladı ve “Miami 2017” şarkısını çaldı… Salondaki enerji ekranın dışına da taştı. Ayağa kalkmasına, tuhaf ışıklara, animasyonlara, dans etmesine falan hiç gerek yoktu. Piyanoda devleşti. Tabii bu büyük isimlerin orkestraları da dev müzisyenlerden oluşuyor ve yıllar içinde sağlanan uyum gerçek bir müzik ziyareti yaşatıyor.

Aynı programda Bruce Springsteen’in aşırı pahalı biletleri olan Broadway performansında yaptığını anlattı: İlk iki sıra asla satılmıyormuş, en arkadan, en kötü, en ucuz bileti alanlar her gece bu ön sıralara oturtuluyormuş. Çünkü gerçek hayranlar onlar.