Elektrik niye çarpıyor

Bir ittifak çatısı altında birleşme ihtimali olan 6 farklı partinin lideri bir yuvarlak masada bir araya geldi.

Yorumlar müthiş.

“Dağ fare doğurdu, bir sonuç çıkmadı, bunların anlaşması mümkün değil, ortak bir mutabakat yok. Sonuçsuz” gibi yorumlar.

Ben ise hiç o kanaatte değilim.

Bu toplantılardan bir sonuç çıkar çıkmaz, bu toplantılar yeni bir ittifakı doğurur doğurmaz, anlaşırlar veya anlaşamazlar…

Benim için önemli değil.

Ben meseleye başka bir açıdan bakıyorum.

Yıllardır her türlü nedenle ortadan ikiye, sonra dörde, sonra sekize, sonra 16’ya, sonra 32’ye bölünmüş olan bir toplumun 6 siyasi partisi bir masanın etrafına, kendi özgün fikirlerinden taviz de vermeden oturup, ülke meselelerini konuşabiliyorsa, sorun olarak gördükleri konularda ortaklaşa ne yapabiliriz diye istişarede bulunabiliyorsa, egolarını ayakları altına alıp birbirlerine söz hakkı verebiliyorsa, daha ilk toplantıda kavga gürültü çıkarıp, masayı devirmiyorlarsa bu, toplantının sonucundan daha önemlidir.

6 benzemez dediklerinin bir araya gelebilmesi, 6 benzerin bir araya gelmesinden daha önemlidir.

4 eğilimi bir çatı altında birleştirmeyi, yıllarca marifet olarak anlatan bir siyasetin, 6 benzemezi bir masa çevresinde toplamanın önemini anlamaması düşünülemez.

Belki de rahatsızlığın nedeni de bunun önemli olması, önemli olduğunun anlaşılmış olmasıdır.

Bunun verdiği mesajdır.

Buradan bir şey çıkar veya çıkmaz.

Beni hiç ilgilendirmez.

Önemli olan bir araya gelebilmek, birlikte konuşabilmek, beraber çözüm arayabilmektir. Masada olmayan HDP’yi masada imiş gibi gösterme çabasında olanların HDP’nin o masada olmamaya gösterdiği sert tepkiyi görmezden gelme çabası da ayrıca ilginç.

Bazı ahmaklar tutturmuşlar bir “Galatasaray yazmıyorsun” diye.

Yaz başında söylemiştim oysa “Spor programı yapmayacağım. Spor yazarlığının seviyesinden rahatsızım, o seviyede olmak istemiyorum” diye.

Pek çok gerçek spor yazarı da bu işin geldiği noktadan rahatsız.

Bir sürü rezillik televizyonlarda spor programı diye sunuluyor, futbol dışı bir şey yok, bir grup kültürsüz, bilgisiz, spordan bihaber bir sürü adam futbol konuşup, abuk sabuk hareketler yapıyor. Bunun adı da spor yazarlığı oluyor diye uzak durmak istediğimi söyledim baştan.

Yaşı müsait olanlar hatırlayacaktır, Galatasaray yönetiminde olduğum dönemlerde de spor yazmamıştım.

Haksızlık olmasın diye.

Spor yazıp konuştuğum zaman ağızlarına geleni söyleyenler, şimdi de “Arkadaşın Burak Galatasaray Başkanı oldu diye yazmıyorsun di mi?” diyorlar.

Burak Elmas arkadaşım değil kardeşim.

Arkadaşım olan kayınpederi.

Ama Burak Elmas’ın da sık sık söylediği gibi ne ben ne de kayınpederi Burak Elmas’ın akıl hocası da değiliz, danışmanı da.

Ne adaylığını bize danışarak açıkladı ne de Başkanlığı sırasında bize bir şey sordu. Hatta ben şahsen aday olmamasını önerdim.

Başkan Burak Elmas’la da sadece Galatasaray Spor Kulübü Yüksek İstişare toplantılarında bir araya geldiğimizde fikrimizi diğer katılımcılar gibi söylüyoruz o kadar.

Arkadaşın diye yazmıyorsun diyorlar.

Yahu Galatasaray’a Başkan olup da benim arkadaşım olmayan kimse mi var.

Kulüp ulan orası, arkadaşların buluşma yeri.

Ama prensip olarak yazmayacağımı, program yapmayacağımı Burak Elmas Başkan olmadan önce açıkladım zaten.

Bu durum hakkında ne düşündüğüme gelince.

Onu da yarın anlatırım.

Madem bu kadar istiyorsunuz.

Bir gün daha bekleyin.

Saygı duymamız gereken tavırlara sövmediğimiz zaman.