Ergenekon faturası

Radikal yazarı Cengiz Çandar, bugün Odatv yöneticilerinin tutuklanmalarıyla ilgili bir yazı kaleme aldı.

İşte, "Ergenekon faturası" başlıklı o yazı...

ANAP ve DYP'nin 2007'deki Köşk krizinde takındıkları tavırlar, siyaset sahnesinden silinmelerine yol açmıştı. Kılıçdaroğlu, 'Ergenekon üyelik başvurusu' ile aynı sonuca talip.

Türkiye’nin son günlerdeki gündeminin üst sırasına yerleşen, ‘basın özgürlüğü’ ve ‘muhalefet hakkı’ gibi kavramlara ilişkin hararetli tartışmalara yol açan gelişmeden, hafta sonu Cumhurbaşkanı Gül ile Tahran’a ayak bastığımız sırada haberdar olduk. Açıkçası Soner Yalçın ve Odatv yöneticisi bazı kişilerin gözaltına alındığını duyduğumda, büyük bir şaşkınlık yaşamadım. Zira son günlerde Ergenekon ve Balyoz gibi yargı süreçlerinin canlandığı dikkatimi çekiyordu. Gelişmenin, bu çerçeveyle ilgili olduğu hemen aklıma geldi. Bir an bile, konu ile ‘basın özgürlüğü’ ve ‘muhalefet hakkı’ arasında bağlantı kurmadım.

Odatv ve başında bulunan, dün tutuklanmış şahsın, bir ‘dezeneformasyon üretim merkezi’ ve ‘nefret söylemi ile kişilik katli karargahı’ olarak çalıştığını bildiğim için, orasını bir ‘basın kuruluşu’ olarak hiçbir zaman görmedim. İsminde ‘tv’ harflerinin, mensuplarının cebinde basın kartı bulunması, orasını ‘basın kuruluşu’, mensuplarını da mesleki olarak ‘gazeteci’ saymaya yetmiyordu. Beni şaşırtan, hafta sonu gözaltına alınanların üçünün dün Ergenekon ile bağlantılı olarak tutuklanmaları olmadı. Ne oldu?

Bunca yıldır Ergenekon karartmasıyla dikkati çekenler, Taraf gazetesine açılan sayısız dava, örneğin Neşe Düzel’in yaptığı haftalık röportajlardan ötürü hakkında onlarca yıl hapis istemiyle tüm zamanını adliye koridorlarında geçirmesi karşısında kımıldamadı. Hrant Dink cinayeti, Pınar Selek davası, KCK tutuklamaları söz konusu olduğunda parmaklarını kıpırdatmadı. Ne vakit Ergenekon-Balyoz gibi gelişmeler öne çıksa, derhal ‘korku cumhuriyeti’ tevatürü üretmeye başladılar. Bunlar, hafta başından beri gazete köşeleri, internet ve televizyon ekranlarından, sanki, ‘basın özgürlüğü’ne saldırı varmış ya da Türkiye’de ‘muhalefet’ bastırılıyormuş havasını yaydılar.

Beni şaşırtan bu da değil. Bu ‘koro’ya katılmaması gerekenlerin –kısık sesle de olsa- koroda yer almaları...

Elma başka armut başka

Bu vesile ile, daha ilk andan itibaren, en umulmadık isimlerin de yer aldığı ‘koro’ya karşı duran ve ‘işin özü’nü hatırlatan Akşam gazetesi yazarı Nagehan Alçı’yı kutlamak gerek.

Bir başka kadın yazar, Gülay Göktürk, ‘aceleciler’ diye nitelediklerine dün köşesinden şöyle seslendi:

“Bir tiyatrocu, heykeltraş, ya da ressam aynı zamanda iflah olmaz bir dolandırıcı olabilir. Böyle bir insan tutuklanınca bunun adı ‘sanat düşmanlığı’ mı olur? Bir edebiyatçı karısını öldürme şüphesiyle gözaltına alınınca, ‘Vay yazarları gözaltına alıyorlar, bunlar kültür düşmanı mı’ mı dersiniz?

Şu anda Yalçın ve Oda TV çalışanları hakkında yapılan tam da bu. Bir insan hem gazeteci hem de darbe örgütü üyesi olabilir. Ve o insan darbe örgütüne üyelik suçlamasıyla tutuklandı diye basın özgürlüğü zedelenmiş olmaz. Ergenekon’un gönüllü avukatları bir zamanlar Tuncay Özkan ve Mustafa Balbay için yaptıklarını şimdi de Soner Yalçın için yapıyorlar. Sanki bu şahıslar gazetecilik faaliyetlerinden ötürü yargılanıyorlarmış gibi, etraflarında mesleki dayanışma adı altında koruyucu bir kalkan oluşturulmaya çalışılıyor.”

Ergenekon üyelik

İlginç gelişmelerinden biri, ‘Ergenekon’un gönüllü avukatı’ndan koltuğunu hiç hesapta olmayan bir gelişme sonucu devralan yeni CHP Genel Başkanı’nın, ‘Ergenekon üyeliği başvurusu’ oldu. ‘Odatv operasyonu’nun ‘basın özgürlüğü’ konusunun boyutları dışında önem taşıdığının kanıtı, Kemal Kılıçdaroğlu’nun bu çok talihsiz “başvuru”sunun, Odatv ile ilgili gelişme üzerine ortaya çıkması.

‘İroni’ bir yana, Kılıçdaroğlu bu çıkışıyla, partisiyle birlikte kendi geleceğini ciddi biçimde tehlikeye attı. Ona dair kuşkular hep olmakla birlikte, açılmış bir ‘kredi’, verilmiş bir ‘avans’ da vardı. Öyle olduğunu bildiği için de kısa süre önce, ‘liberal’ diye nitelediklerine ‘CHP davetiyesi’ iletmişti.

Demokratik-sivil bir anayasa, yargı reformu gibi temel konuların dışında, ‘liberal’ diye genelleştirilen ve asla ‘homojen’ olmayan ama Türkiye’nin entelektüel iklimini belirleyen çevrenin, “olmazsa olmaz”ı, bir anlamda ‘ortak paydası’, Ergenekon’dur. Daha doğrusu, Ergenekon’un Türkiye’nin geçmişinde ifade ettiği anlam, bugününe bıraktığı tortu, geleceğine dönük olarak tümüyle ortadan temizlenmemiş ‘tehdit’ niteliğidir.

ANAP ve DYP’nin kefeni

Halkın çok büyük bir kesiminin belirlediği ‘siyasi ölçü’ de odur; yani ‘Ergenekon genellemesi’ne ilişkin algısı. Zaten, sayıları pek az olan ‘liberaller’in sinerjik gücü de halkın büyük kesimiyle buluşmaktan geliyor. Ak Parti’nin 2007’de, çekirdek oyunun çok üzerinde elde ettiği oran da, ‘Ergenekon’ nasıl bir anlamı temsil ediyorsa, onun karşısında mevzilenmesinden kaynaklanıyor.

Tıpkı, 2007’de Cumhurbaşkanlığı krizindeki tavırları nedeniyle ANAP ve DYP’nin siyaset sahnesinden silinişi gibi, Kılıçdaroğlu da, ‘Ergenekon üyelik başvurusu’yla CHP’nin sırtından bir türlü çıkartamadığı ‘İttihatçı mirası’na ek olarak, ANAP ve DYP’nin de ‘kefeni’ne talip olmuşa benziyor.

Bunun siyasi sonuçları, Odatv yöneticilerinin başına gelenin yol açacağı sonuçlardan da önemli.