Bir kitap paylaşın hayatınız değişsin
İLK okuduğum kitap hangisiydi hatırlamıyorum. İlkokuldaki Cin Ali’leri saymazsak muhtemelen 80’lerin başında teyzemin kütüphanesindeki Yaşar Kemal’in ‘İnce Memed’i ya da Dostoyevski, Tolstoy, Gogol üçlüsünden birinin bir romanıydı. Ama ne zaman “İlk okuduğum roman hangisiydi?” diye düşünsem aklıma hep lise sonda o zamanlar filminin İstanbul Film Festivali’ndeki gösterimi olay olan Kazancakis’in ‘Günaha Son Çağrı’ romanı geliyor. Onun ilk olmadığını biliyorum. Kemalettin Tuğcu’ya, Gülten Dayıoğlu’na, Reşat Nuri’ye, Hüseyin Rahmi’ye, Yakup Kadri’ye haksızlık etmek istemem tabii...
Montaigne, “İki alışveriş (dostluk ve aşk) rastlantılara ve başkalarına bağlıdır. Üçüncü alışveriş kitaplarla kurduğumuz ilişkidir ki daha sağlam ve daha çok bizimdir...” diyor. Sanırım, büyük bir merakla, o yıllarda benim için dünyanın bir ucu olan Beyazıt’taki sahaflar çarşısına gidip sora sora bulup aldığım ‘Günaha Son Çağrı’yla kurduğum ilişkiden dolayı ‘ilk okuduğum roman’ı her düşündüğümde aklıma o geliyor.
Neyse, derdim bu balık hafızamla okuduğum ilk romanı bulmaya çalışmak değil. Konumuz, sosyal medyada insanların ‘kitap vakfı’ ve ‘benden sana’ hashtag’leriyle paylaştığı videolar...
NEWYORK’TA ESRARENGİZ KİTAPLAR
İnsanlar, ellerindeki kitaptan birkaç satır okuyup bir arkadaşlarına, “Bu kitap benden sana... Şimdi sıra sende... Sen de bir başkasına bir kitap hediye et...” gibisinden bir video çekip Instagram’da ve diğer sosyal medya mecralarında paylaşıyorlar.
İlk gördüğümde “Güzel etkinlikmiş, bravo...” diye düşünmüştüm ki New York’ta yaşayan Shaheryar Malik’in ‘The Reading Project’iyle karşılaştım.
Geçen yıl ilkbaharda, her gün geçtiği Brooklyn Köprüsü’nde ‘günlük’ ‘selfie’sini çekerken birden durmuş Malik: “O köprünün üstünde defalarca selfie çekmiştim. İnsanlar da aynısını yapıyordu. Farklı bir şeyler yapmalıyım diye düşündüm. Sanal dünyaya bir şey bırakmak yerine elle tutulur bir şeyler paylaşmak istedim...”
İşte Shaheryar kardeş o gün ‘The Reading Project’i hayata geçirmeye karar vermiş.
Eve dönmüş kütüphanesindeki 500’e yakın kitabı indirip içlerinden bir bölümünü seçip üst üste koyarak Brookly Köprüsü'nün üstüne bırakmış.
Sonra bu toplu kitap bırakmalar Central Park ve Grand Central İstasyonu da dahil 8 yerde devam etmiş. Her biri 55-60 kitaptan oluşan grupların üzerine, “Bir kitap alın. Herhangi birini. Ve bitirdiğinizde kitapların sahibine e-posta atın” notunu bırakmış. Ve kitapları bıraktığı yerlere bir daha hiç gitmemiş.
KİTAP HAYATINI YAŞASIN
“Eğer kitapları bıraktığım yerlere geri gidip ne olduğuna baksaydım ‘sanal âlem’den bir farkı kalmazdı. Bugünlerde hepimiz sürekli sosyal medyaya girip daha önceden yolladığımız şeylere tekrar tekrar bakıyoruz. Sadece gönderilere bakmak için ekran karşısında saatlerimizi harcıyoruz. Ben bıraktığım kitapların kendi ‘hayatlarını’ yaşamasını istedim. Onları öyle bırakıp gitmek çok daha heyecanlı...” diyor Malik.
Bugüne kadar 30 değişik ülkeden 70’e yakın e-posta almış. Şimdilerde aralarında Brezilya, Malezya gibi ABD dışında ülkelerin de olduğu yeni yerlere yeni kitaplar bırakmayı planlıyor: “Kitaplıkta öylece duran kitaplar yeniden okunmadıkça cansız ve anlamsız. Oysa şimdi bir yerlerde yaşıyorlar...”
HİSSETMEDEN YAŞAYIP GİDİYORUZ
Instagram’da ‘benden sana’ hashtag’iyle paylaşılan videolara bakarken son zamanlarda her şeyi evin salonundan yaptığımızı düşündüm. Bilmem kaç inçlik bir ekrana bakıp olayları protesto ediyor, takımımızın attığı gole seviniyor, birbirimizi ‘like’lıyoruz. Birbirimizi görmeden, duymadan, hissetmeden yaşayıp gidiyoruz.
Oysa Malik’in yaptığı gibi k.çımızı kaldırıp biraz daha ‘hayata’ karışmamız gerek.
23 Nisan Dünya Kitap Günü’ne çok bir şey kalmadı. 30 saniyenizi ayırıp Instagram’a video yükleyerek ‘dijital’ yoldan değil daha, ‘yaşayan’ bir şekilde kitap paylaşabilirsiniz... Ya da paylaşabilir misiniz?
