Neden hep İstanbul?
Milli Takımımız; Ukrayna maçını Konya’da, muhteşem bir seyirci önünde oynadı... 2 farklı yenik duruma düşülmesine rağmen taraftarlar müthiş bir destek verdiler...
Neredeyse daha büyük bir farktan korktuğumuz bir dönemde bile, bitmez tükenmez bir nefesle takımımızı ateşlediler, ümit aşıladılar ve kaderine razı bir ekibi, yeniden ayağa kaldırdılar...
Bu da Anadolu’yu küçümseyen, kendine yük gören baronların, bu muhteşem coğrafyanın her karesinin, nasıl bir yük aldığını, ne kadar büyük bir destek sağladığını, kendi gözleriyle gördü.
Bu, Antalya’da da böyle oldu, Kayseri’de de... Eğer, zahmet edip gidebilseler; Erzurum, Şanlıurfa, Samsun, Afyon fark etmez, nerede olursa hepsinde de aynı tabloya şahit olursunuz...
Yıllarca uğurlu ilan edilen İzmir Atatürk Stadı’nın, Milli Takım’a, nasıl ev sahipliği yaptığını, 80 bin seyirciyle Malta maçlarını bile kapalı gişe oynattığını hepimiz biliyoruz...
O halde komplekse, monşerliğe gerek yok... Anadolu’nun bu misafirperverliğinden yararlanalım ve onların gücünü arkamıza alalım, kucaklayalım, sevgisini kazanalım...
Malazgirt’ten, Sakarya’ya kadar yazılan destanları, Konya örneğinde olduğu gibi sporda da tekrarlayalım... Kaybedeceğimiz hiçbir şey yok, kazanacağımız çok şey var...
Basketbolda ‘Final Four’un İstanbul’a alınması, son derece isabetli oldu... Euroleague’in ana sponsoru, ülkemizin dünya markası Türk Hava Yolları’nı tebrik ediyoruz... Yönetim Kurulu Başkanı İlker Aycı ve ekibini kutluyoruz...
Dünyanın en güzel şehri; basketbolda, dünyanın en büyük yıldızlarını, Avrupa’nın en güçlü takımlarını ağırlayacak, tam bir basketbol şöleni yaşayacağız...
Türkiye’nin basketboldaki başarılarında büyük rol oynayan Turgay Demirel, bugün Avrupa’nın başkanı olarak katkılarını sürdürüyor... Ona da federasyon başkanımız Harun Erdenay’a da teşekkürler... Futbol Federasyonu’nun yerinde saydığı, bir Avrupa Şampiyonası’nı bile alamadığı bir süreçte, basketbolda hem erkek hem de kadınlarda dünya ve Avrupa basketbol şampiyonalarını yapmayı başardık...
En büyük organizasyonları İstanbul’a almalı ve bunu da Olimpiyatlar ile taçlandırmalı ama her şampiyonayı da buraya getirmek yerine, Anadolu’muzun birbirinden güzel şehirlerine serpiştirmeli... O şehirlerimizi de kalkındırmalı, tanıtımını yapmalı ve dünyaya açmalı...
Gençlik ve Spor Bakanı Çağatay Kılıç, göreve geldiğinden beri hep selefi Suat Kılıç gibi, uluslararası organizasyonlara karşı bir duruş sergiledi... Hatta organizasyon alan federasyon başkanlarının burnundan fitil fitil getirtti, cezalandırdı, süründürdü...
Önceki gün ise İslam Oyunları’nı 2021’de, İstanbul’da yapabileceğimizi söyledi... Doğrusu şaşırdık ve memnun olduk... Demek ki Final Four da örnek oldu ve o gazla bu sözü verdi...
Sözünü unutmadan, hemen adaylık başvurusunu da yapmak lazım. Ama İstanbul için değil, daha önce planladığımız gibi, Güneydoğu için... Açılış törenlerinin yapılacağı Diyarbakır merkez olmak üzere, kapanışın gerçekleştirileceği Şanlıurfa, Mardin, Batman, Siirt ve o çevrede...
Muhteşem geçmişi, tarihi zenginlikleri ve Müslümanlar için çok cazip olacak dini değerleri taşıyan bölge... Kalkındırmak, sportif altyapısını tamamlamak, kentsel dönüşümlerini hızlandırmak ve dünya turizmine açmak için büyük bir fırsat...
2005’te Suudi Arabistan’ın 5 kentinde yapılmıştı... 2009’da İran’da... 2013’te de Türkiye’de planlanmıştı... Ancak olmadı... Artık kolları sıvayalım ve yapalım...
Cumhurbaşkanımız Sayın Erdoğan’ın vizyonuna, Başbakanımız Sayın Yıldırım’ın kalkınma hamlesine de çok uygun... Sporun barışa getireceği katkı ise hiçbir şeyle kıyaslanamaz...
Ancak neden “İlle de İstanbul” kompleksi yaşayalım ki?.. Konya ruhu ortada, Trabzon, Erzurum örnekleri var, buna uygun davranalım...
