İyidir
Dibi görmek iyidir. Hata yapmak iyidir. Duvara toslamak, düşmek, yara almak iyidir. O saatten sonra dibin nasıl bir yer olduğunu deneyimlersiniz.
Yokluğu derin bir sızıya dönüşen kayıplarla sınandığınızda hata yapmanın nelere bedel olduğunu da deneyimlersiniz. Yaralanmayı da yaraya sebep olmayı da...
Birinin kalbi duvardır, siz gider toslarsınız mesela... Aynı duvara belki toslayabilirsiniz.
“Ben ne kadar aptalım “ deyip yüklenmeyin kendinize. Her yer maskesi, duvarı, yapaylığı bol insanlarla çevrilirken işin içinden en az zararla çıkmaya çabalamalı.
Hem yazar hem de toplumsal olaylar karşısındaki duruşuyla beğendiğim isimler arasında yer alan Murathan Mungan, bir şiirinde şöyle seslenir: Bana, zamandan söz ediyorlar. Gelip size zamandan söz ederler. Yaraları nasıl sardığından ya da her şeye nasıl iyi geldiğinden...
Herkesin hikayesine ayna tutan sözler bunlar. Zaman, gerçekten iyileştiriyor mu? Hep aynı olaylarla sınıyorsa hayat, durup düşünmeli.
Yanıtını bulursak bir eşik atlıyoruz elbet. Hala bulamadıysak aynı eşiğe ayağımızı defalarca çarpmaya, serçe parmağımızı acıtmaya devam ediyoruz.
Zamanla yerleşir yaşadıkların, yeniden konumlanır, çoğalır. Anlamları, önemi kavranır. Bir zamanlar anlamadan yaşadığın şey, çok sonra değerini kazanır.
HANGİ ZAMAN?
Geçenlerde sosyal medyada bir duvar yazısı gördüm. Şöyle yazıyordu: Ya zaman da bize bıraktıysa?
Bir süre ne hissedeceğimi bilemedim. Tüm yükü zamanın omuzlarına bırakıp, kenara çekilenler için sarsıcı bir cümle olmalı. Sanırım asıl önemli olan, bize düşeni, elimizden geleni layıkıyla yapıp yapmadığımız? Bu hayat boyu tabi olduğumuz tüm sınavlar, inişler ve yokuşlar için geçerli.
Ülke bunca zor dönemlerden geçerken, her yer gözyaşı, mutsuzluk ve keder bulaşmışken iyiden, sağduyudan ve sakinlikten yana olmak önemli. Hayatta bizim kişisel dertlerimizden daha köklü, sarsıcı ve trajik olaylar var. O sebeple zamanı, ortak akıl, barış ve huzur, kardeşlik üzerine inşa etmek çok önemli. Dilerim, bir an önce normalleşiriz. Saçma sapan dertlerle dertlenmeyi özledim.
