Burcu Güneş: Yanımızda olması gerekenler yoktu

Pandemi süreci şüphesiz herkes için, her sektör için ziyadesiyle zorlu geçiyor.

Yaygın aşılama olmadan salgın sona ereceğe de benzemiyor.

Nicolas-Edme Rétif de La Bretonne'in "Umut, insanoğlunun bütün acılarının merhemidir" sözünden feyz alarak pandemi sürecinin bir an önce sona ermesini umut ediyoruz.

İşleri aynı anda geniş kitlelere hitap etmek olanlar arasında bulunan şarkıcılar, sahneye çıkamadıkları için maddi olduğu kadar manevi olarak da sancılı bir dönemden geçiyor.

Pandemi sürecinde bir şarkıcı, kendini nasıl hisseder? Psikolojisi nasıldır? Mesleğinin geleceği adına kaygıları nelerdir?

Burcu Güneş, kendisinin ve meslektaşlarının ruhsal durumlarını bu soruların merkezinde değerlendirdi.

Hayatımın her evresinde farkındalığım yüksek, onu daha da büyütüp derinleştirmek üzerine bir felsefem oldu.

Bir yandan çevresindeki her varlığın yaşadıklarına hassasiyeti ve duyarlılığı hat safhada olup, kendini unutan; bir yandan da kendi sorunlarına çözüm üretmeye döndüğünde sürecin sanatçı ve müzisyenler için ne kadar çıkılmaz bir hale geldiğini fark ettiğim bir sene geçirdim.

Bizler ruhen üretmek ve ürettiklerimizin sevilmesiyle, konserlerimizle yaratılan alışverişten, sosyal dünyadan beslenen, aynı zamanda geçimini sağlayan insanlarız.

Çoğumuz ticaret bilmez ya da aklı buna fazla basmaz, mesleğimiz dışındaki işleri kolay yapamayız.

Yaptığımız iş birçok insanın hayali belki ama keşke yerimizde olup da nelerle baş etmeye çalıştığımızı görselerdi.

Yakın çevrem ve arkadaşlarım arasında, aldığımız bazı eğitimler sonucunda birbirimize ve kendimize yaşam koçluğu yaparız. Dolayısıyla kendimin ve insanların güdülerine, psikolojik ihtiyaçlarına iyi gözlem yaparım, derin ve dikkatli bakarım.

İlhamla yaşayan biri olarak bu zor günlerin her şey gibi bir gün biteceğini kendime tekrar edip, yine güzel günlerin hayalini kurup, yine güzellikler düşlemek istiyorum. Bunun ihtiyacındayım.

Odağımı şu an bulunduğumuz tüneldeki karanlıktan ışığa çevirmeye çalışıyorum.

Psikolojimin bozulmaması için elimden geleni yapsam da epey türbülanslı günler geçirdim, hep beraber geçiriyoruz..

Bazen daha umutlu, daha mutlu ve kaygısız, bazen de büyük bir tükenmişlikle, korku ve endişe duygusu tarafından yönetildiğimi söyleyebilirim.

Geleceğimizin bu denli belirsizliği hepimizi çok üzüyor. Maddi manevi horlanan hırpalanan hakkı teslim edilmeyen, oldukça yıpranmış müzik sektörüne son ve öldürücü darbe pandemiden geldi.

Yoğun bir çalışma temposundan ve koşuşturmacadan birdenbire hem hiç alışmadığımız, hem de hiç çalışmadığımız bir dünyaya itildik.

Ve bu saatten sonra da hiç kimsenin yaşam hakları ve güvenliği konusunda ne kimseye güveni, ne de yaşam haklarının korunacağını düşündüğü bir kurum kaldı..

Bizler için mücadele etmesi gerekenler yoktu yanımızda, müzik ve meslek birlikleriyle ilgili de hayal kırıklığı yaşadık.

Kimi ailesinin yanına taşındı, kimi eşyalarını, aletlerini sattı.

Benim konuştuğum çoğu müzisyen artık asıl mesleğini hobi olarak yapmak zorunda kalacağını başka işler bulmaya çalıştığını söylüyor.

"Daha başka hangi işleri, neleri yapabiliriz?" sorusunu her sanatçı ve her müzisyen kendine bu dönemde illa ki sormuştur.

Kimler ne cevaplar verdi veya buldu bilemiyorum ama geleceğimiz hepimizi bu dönem en çok ilgilendiren ve endişelendiren ana konumuz; siyasiler kendini düşünüyor kendini kurtarma çabasında..

Bizler ise "Bu kabus ne zaman bitecek ve ne zaman çalışmaya başlayacağız?" sorusuyla yatıp kalkıyoruz.

Dilerim sağlıklı mutlu günler yakındadır.

Hastalara şifa, sıhhatli günler ve herkese geçtiğimiz seneden çok daha iyi bir yıl ve geçmiş olsun dileklerimi yolluyorum.