Call of Duty World War 2’yi inceledik!
Yıllardır hiç değişmeyen bir kural vardır. Hikâye anlatımının keyfi Call of Duty, multiplayer ortamın keyfi ise Battlefield ile çıkar. Bu konuda CoD tarafı hikâye olgusunu uzaya çıkardığı günden beri oyuncuların (şahsen benim bile) büyük öfkesini üzerinde toplamıştı. HT Cumartesi'nden İlker Karaş'ın haberi...
Yıllarca cephe yakın dönem savaşları konu alan oyun neden bir anda uzaya fırladı anlam veremedik. Yani savaş mı bitti de uzay boşluğunda dünyayı kurtarıyorduk, anlamamıştık. Devamında akılları başlarına geldi ve World War 2 olarak geri dönme kararı aldılar. Tabii bu noktada en büyük rolün yine rakibi Battlefield tarafından geldiği çok belli. BF 1 piyasaya çıkıp World War 1 konusunu öyle bir işledi ki, hikâyeli oyun modu her defasında kalitesiz olan Battlefield’ı hepimiz ağzımız açık oynadık. Bu gelişme üzerine köklere dönüyoruz imajıyla WW2’ye dönüş yapan CoD bakalım nasıl bir performans veriyor diyerek oyunun başına geçtik. Genel olarak baktığımızda Brothers in Arms oyunu kadar beni heyecanlandırmayı başaran bir yapım oldu CoD WW2. Kullanılan dil, görsel anlatım şekli, sahne tasarımları dahil sinema filmi tadında olayları yaşıyorsunuz. Zincirleme gelişen birtakım aksiyonlarda heyecan bazen hiç durmuyor. Ama çok net söylemek gerekirse de bir Modern Warfare gibi hikâye olarak oynarken çıldırmıyorsunuz. En nihayetinde bu konular yıllardır işleniyor. Medal of Honor Allied Assault ile yıllar evvel Normandiya’ya atım atmıştık. Yıl 2002 civarları tabii, ufağım o zamanlar, lise son sınıfım, piyasada GEFORCE’un Ti serilerinin hayallerimizi süslediği dönemler... Sonrasında zaman hızla akıp geçti, CoD serisi savaşın tanımını Allied Assault’tan alıp götürdü. Ama köklere döndüğünde de yine kalbimiz Allied Assault ile orada yer buldu.
TATMİN EDİYOR AMA FAZLASI YOK
Hikâyenin Band of Brothers tadında hatta yakın zamanın harika filmi Fury gibi olması şaşırtıcı değil, çünkü savaşın gerçekliği böyle anlatılabiliyor. Fakat bu noktada ne yazık ki çok yüzeysel bir yol izlemiş CoD. Sevmedim. Daha katmanlı, daha dolu olabilirdi. Pala bıyıklarıyla Price’ı sahaya sürebilen bir isim altında daha güçlü hikâyeler olmalı. Donanım olarak baktığımızda görseller bizi tatmin edecek düzeyde, daha fazlası değil. Kötü gözükmüyorlar fakat alan tasarımları ve sürükleyicilik unsuru olarak baktığımızda hep bir labirentteymiş hissi yaratan haritalarda detay sayısı oldukça fazla. Oynanış yine bam güm modunda ilerliyor, aşırı gerçekçiliğe hiç gerek duymamış arkadaşlar, koşa koşa aksiyon yaşıyorsunuz. Multiplayer tarafı ise betada hilecilerden geçilmiyordu. Tam sürüm oyunda bu konuda bir şeyler yapmış gibiler ama güvenemiyoruz malum, hâlâ eski hile taktikleri ile insanlar oyunda hile yapabiliyorlar. İkinci Dünya Savaşı meraklıları çoktan alıp oynayıp tükettiler bu yapımı, almayanlar da şu aşamada indirimler gibi şeyleri değerlendirebilirler. Gözden kaçmaması gereken bir yapım keza.
