Futbolun dışında, hayatta da bu örnekleri hep yaşadık
- Turgay Şeren Berlin Panteri olurken heyecanlıydık, Almanlar'ı orada yendik...
-Tuncay Şanlı kaleye geçti, coşkuluyduk, Çek'leri geçtik...
- Dünya ikincisi, Avrupa üçüncüsü olurken, coşku, heyecan bize başarıyı getirdi...
Futboldan örnekler bu sayfalara sığmaz... Ya tarihimizden...
- Çanakkale'yi düşmana karşı savunurken, sistemimiz yoktu, ama coşkumuz, heyecanımız, cesaretimiz vardı...
- Yurdumuz işgal halindeyken, milli mücadeleyi kazandık... Mustafa Kemal Paşa ve arkadaşlarının bize verdiği çoşku ile, heyecan ile ve cesaret ile...
Biz çılgın Türkleriz... Yeri gelir entellletüel düşünüp hareket eder, yeri gelir gözü kapalı dalarız... Ama o sınırı sadece bizim ruhumuz bilir... Bize, kendi sistemlerini kabul ettirmek isteyen yabancılar, hiç kazanamadı...
***
Duygular ve insanlar...
Onun duyguları, nerede ve nasıl olmalı diye düşündüm... Futbolda duygu ve çoşku, ya da gaz vermek sizi nereye kadar taşıyabilir? Ama bizim ülkemize gelen, sonra bir daha gelen bu şahsiyetin, tam anlamıyla bizi hala tanıyamaması ortaya negativ bir sonuç çıkardı... Biz bazen mantığı, sistemi hatta ve hatta düşünceyi ikinci planda bırakırız, ama kazanırız... Sonuçta, Hiddink'le bu iş olmadı...
***
Maçlar, Anadolu'da oynansın mı?
"İstanbul stadlarında kulüp taraftarlığı yapılıyor, maçlar Anadolu'da oynansın" görüşü, kamaoyunun gündemine geldi... Bir anımla başlayayım...Finlandiya ile milli maç oynayacağız... "Bu adamlar sıcaktan etkilenir, yürüyemezler bile" düşüncesiyle maç Antalya'ya alınmıştı... Ben, Finlandiya takımı ile aynı otelde kaldım... Adamlar, sabaha kadar
yediler, içtiler, ertesi gün de bize 2 atıp döndüler... Ne oldu? İklim onlara hiç bir etki yaratmadı... Şimdi stadlara ve güzel Anadolu kentlerinin son durumuna bakalım...
Ankara: 19 Mayıs Stadı çok eski, Gençlerbirliği 3 bin, iyibirAnkaragücü 20 bin seyirciye oynuyor... Diğer taraftar gurupları, 4 büyüklere ayrılmış durumda, milli takım 3-0 yenik duruma düşerse, protestonun kralı olur...
Bursa: Mükemmel bir seyirci, harika oteller... Amastadve ışıklandırma problemi ortada...
Gece maçlarında, köşe bayrağının olduğu bölgeler, romantik mum ışığı yayar gibi...
Kayseri: Kayserispor'un en büyük meselesi, boş tribünlere oynaması... Arkadaşlarımız
röportaj yaptıklarında, şu cevaplar beni çok üzüyor... Bugün maç mı var? Stad mükemmel, her imkan iyi, futbola ilgi az...
İzmir: Atatürk Stadı, 1971 Akdeniz Oyunları ile hizmete açıldı... Bir zamanlar milli takımın uğurlu stadıydı... Ama olimpik bir hava yansıttığı için gözden düştü... İzmir'e yapılacak 40 bin kişilik kutu gibi bir futbol arenası, bütün rotayı bu kente çevirebilir...
Trabzon: Yıllarca maç anlattım, Avni Aker'de... Seyirci harika, tam bir baskı nasıl yaratılır imajı, Trabzon öndeyken hemen ön plana çıkıyor... Ama Trabzon 75 dakika gol atamadıysa, ıslık ve homurdanmanın çok yüksek görüldüğü bir stad Avni Aker... Milli takım orada oynadı. Oyuncular istediği rahatlığı bulabilir mi sizce?
Başka endişelerimde var... Yabancı ülkelerin bize gelen misafir taraftarları, yeri gelip elinde alkol şişeleriyle bağırıp çağırıyorlar... Bu bize ağır gelir, bir çok kentimizde sarhoş muhabbeti
hoş karşılanmaz... Bir de ülkemiz, birinci derece deprem kuşağı içinde... Eski stadlar ve ne idüğü belirsiz otel yapılanmaları maalesef büyük problem... Sizin yorumlarınız da olacaktır mutlaka... Merakla bekliyorum sayın okurlar... Bence güzel İstanbul'u hemen harcamayalım...
***
Maalesefli yıllar...
Gol yerdik, milli maçlarda, "maalesef dakika 4" diye anlatırdık golü... Macarlar, 12 dakika içinde, 4 atardı bize... İngiltere, 2 defa 8 attı... Polonya bile 8 attı... İrlanda 5 atarken, hırstan kuduruyordum... Lüksemburg bile 2-0 yenmişti bizi... O günleri artık yaşamak istemiyorum... Polonya, Macaristan, Avusturya, Belçika, futbolun bunalımlı yıllarını hala yaşıyorlar... Onlar bir zamanlar yenilmez armadaydı... AMAN DİKKAT !
***
Milli Takım taraftarlığı...
İngitere, İspanya ile oynuyor. Maç geçen Cumartesi... Wembley Stadı'nda, 88 bin seyirci var. Biz dünya kupası kazanmış Fransa ile oynadık, 10 bin kişi ancak vardı... İngilizler milli formalarını giymiş, takımlarını destekliyor... Biz kulüp formaları ile milli maça gidiyoruz, 90 dakika kırmızı-beyaz giymek bu kadar zor mu? "Ben mili takımı tutuyorum" demek, "haydi Türkiye" demek için, yine de geç değil... Beyaz sayfa açmanın zamanı geldi de, geçiyor bile... Önümüzde 2014 Dünya Kupası var, tek yürek, tek vücut olmak gerekmez mi?
